Joon | Kim Namjoon

Mr. Lindo

Lavi'den...

Luna ile sergi alanına gelirken çok heyecanlıydım, Bay Kim ile detayları konuşmak için henüz açılışı yapılmamış sergide geziniyorduk.

Bay Kim tok sesiyle kısık sesle konuşmaya dikkat ederek söze girdi.
'Lavi, bugün çağırdığımız misafirlerin yarısı müzayede için geliyor. Onlara, önceden basılan özel davetinin yanında sergi ile ilgili hazırlamış olduğumuz broşürü de gönderdik.' Elinde tuttuğu parlak broşürü bana verip devam etti 'Bu broşürde eserlerin sahipleri hakkında kısa bilgiler ve sergilenecek olan tabloların fotoğrafı mevcut. Sorun şu ki; seni sergiye son dakika eklediğimiz için insanlar seni ve tablolarını bilmiyor.'  Bir elini cebine koyup yanında yürümem için beni bekledi

'Haliyle en çok ilgiyi senin tablolarının alacağını düşünüyorum;çünkü gizli olan her zaman daha çok ilgi çekmiştir. Demek istediğimi anlayabiliyor musun? '
Kısa bir kafa sallama hareketi devam etmesini sağladı
'Senden ricam şu, insanlara burda bir görevliymişsin gibi görün. Bu tabloların senin olduğunu bilmesinler.'

Teklifiyle kaşlarım çatıldı, bu yöntemle elime ne geçecekti ? Yıllardan sonra yaptığım tablolar değer görmüştü, şimdi de onlar senin değilmiş gibi davran deniyordu. Bana sorarsanız saçmalıktı!

'Neden böyle bir şey yapmamı istiyorsunuz, sonuçta onlar benim eserlerim' sesim sandığımdan da sert çıktı.
Bay Kim anlayışlı bir gülümseme yerleştirdi yüzüne
'Tabiki de senin ve bana sorarsan sergiye aldığımız diğer tablolardan daha farklı auraları var. Onları çekici yapan da bu. Ben ise olaya gizem katmaya çalışıyorum, daha ilgi çekici olsun diye.' Deyip omuz silkti.

Bir yandan dediklerinde haklıydı, ona hak veriyordum ama diğer yandan işin içine gizem katmadan da tablolarımın değer göreceğine emindim.

'Bay Kim, diyelim ki kendimi gizli tuttum. Gelecekte bana ne faydası var bunun?'  Kafamda netleştirmek için detaylara ihtiyacım vardı.

' Çağırdığımız insanların yarısı da sanat eleştirmenleri.... ' derin bir nefes aldı ' herhangi birinden aldığın olumlu eleştiri seni zirveye çıkarmak için yeter de artar bile. Sergiden sonra seninle çalışmak isteyen kişiler olacaktır, böyle bir projeye adım atmamızın nedenlerinden biri de bu zaten. Yeni yetenekler tanıtmak, buna öncü olmak; ama sanma ki insanlar sadece sanata değer veriyor, iyi olanın yanında yer alıyor. Artık insanlar sanata da para getirisi gözüyle bakıyor. Onlar için ne kadar gizem o kadar para anlayacağın...'

İşte şimdi doğru bir yere parmak basmıştı. Haklıydı. Sanatın ve sanatçının değeri yoktu artık. Varsa yoksa paraydı. Eleştirmenler bile artık objektif değerlendirme yapmıyordu.

'Pekala' dedim. ' dediğiniz gibi olsun.'
'Yanılmadığımı göreceksin, bu arada kartımı al.  Seninle daha çok çalışmak isterim.' Deyip cebinden çıkardığı kartviziti elime tutuşturdu ve diğerlerinin yanına gitti. Galiba ilk iş teklifimi almıştım.

İlerleyen saatlerde, açılış ile sergiye gelen insan sayısı artmış ben de ordan oraya sanki sorumlu benmişim gibi koşturmaya başlamıştım. İnsanlarla sohbet ediyor, onları yönlendiriyor ve hatta içecek bile ikram ediyordum. Bugünü böyle planlamamıştım; ama böyle ilerliyordu.

Luna ile gün boyunca hiç konuşamamıştık, muhtemelen sıkılıyordur diye geçirdim içimden. Ne kadar belli etmese de buralar pek ona göre değildi. O bir eseri saatlerce analiz etmekten çok hoşlanmazdı, insanları incelemeyi daha eğlenceli bulurdu. Bu zamana kadar benimle her galeriye gelişi beni şaşırtıyordu açıkçası belki de içinde bir yerlerde ,oldukça derinde, sergilerden hoşlanıyordu. Bir ara onu bir kolonun arkasında biriyle konuşurken görmüştüm, önündeki kişi uzun boylu bir erkekti, onun dışında sanki yerin dibine girmişti bir daha da görememiştim.