[UNDER REVISION] Sshhh....Let's Make a Secret

Chapter 18

Maaga akong pumasok ng opisina dahil marami akong dapat matapos. Mga bandang tanghali na kasi ako nakabalik kahapon kaya natambakan si Mr. Alastair ng gawain at ngayon ay kailangan ko siyang tulungan.

Kaya't mag a-ala syete pa lang ng umaga ay nandito na ako sa loob ng office. Dahil tingin ko ay magiging mahaba ang araw ko kaya nagtimpla na ako ng kape.

Holding my hot cup of coffee I turned on my computer and seated to my chair. I gently blew and sipped on my coffee, bago ito ilapag sa desk table. Hindi ko pa nabubuksan ang email ko upang i-check ang di ko natapos na trabaho kahapon ay napaangat ako ng tingin sa pintuan nang magbukas ito.

Awtomatikong sumilay ang matamis na ngiti sa akin nang akalain kong si President Leigh ang taong pumasok at naghandang batiin sana ito, ngunit naglaho ang guhit sa aking labi nang isang pamilyar na babae ang pumasok. Nagkatinginan kami saglit at agad din naming nakilala ang isa't-isa.

"Miss Arkesha!?" Madali itong lumapit sa desk ko at hinagkan ako nang mahigpit.

I startled by the sudden contact and awkwardly held her shoulders.

"It's good to see you again," she happily beamed, kinalas din naman ako nito sa kaniyang pagkakayakap.

"Ikaw 'yong sa souvenir shop n'ong nakaran." Turo ko dito, matamis naman itong ngumiti sa akin. "If my memory serves right.... you're L-Lithesia?" I said, still unsure on pronouncing her name.

She playfully winked in response. "Yep, that's me! The only-beautiful-me." And teasingly flip her hair.

With that, I couldn't help but to scan her from head to foot.

Gustong mahulog ng panga ko dahil mas lalo siyang gumanda ngayon kaysa n'ong una naming pagkikita. Tama nga ako na maliit lang siya na babae ngayong flat sandals lang ang suot nito, ngunit masasabi kong bumagay naman sa kaniya. Sobrang fashionista nito tignan sa suot na maroon turtle neck dress na pinartneran niya ng long woolen coat. Nang mapadako ang tingin ko sa black designer hand bag nito ay tantya ko nang mas mataas nang sampung beses sa sahod ko ang presyo nito. Sa kabilang kamay ay may hawak itong paper bag na mukhang galing sa isang cafè.

Sa unang tingin pa lang ay alam mo nang mukha siyang mamahalin. Alagang-alaga ang kutis nito.

"Anyway, I didn't expect to see you here," she exclaimed.

Bumalik ang tingin ko sa kaniyang mga mata. Damn, she has hazelnut brown eyes. Hindi iyon kapansin-pansin pag hindi tititigan mabuti.

"I'm working here, actually.." nakangiti kong tugon, trying my best to control myself from fangirling her.

Sa totoo lang ay mukha kasi siyang artista. Parang lahat sa kaniya ay kapuri-puri.

"Really?"

"I'm the secretary of Miss President," pagpapakilala ko sa sarili.

Her mouth gaped in amusement. "The last time I checked it was Alastair."

"I'm the new one," I replied.

She sweetly smiled. "Well, I don't want to call it coincidence because I know we're destined to meet again, Miss Arkesha."

Hindi ko mapigilang mapangiwi sa tinawag nito sa akin."Arkesha na lang."

"But I want to call you Miss Arkesha." She childishly pouted. "Or unless you want me to call you babe instead?" said with a flirtatious smirk plastered on her beautiful face.

I awkwardly smiled at her. "Okay, I'm fine with Miss Arkesha.." Ani ko na lamang, "By the way, what are you doing here?"

"Well, I'm just visiting Ate Leigh," she casually answered.