ONE SHOT STORIES

(72) Why Did You Kill Me

"Why.."

"Why me.."

Nagising ako sa mga bulong na naririnig ko sa paligid ko.

"Why.."

"Do I deserved this?"

"Who are you?"

"You know me! Kilalang kilala mo ako!" sabi ng isang galit na boses.

"Anong kasalanan ko sa 'yo?"

"You don't even remember me.. you don't remember what you've done to me.." umiiyak na saad nito.

"Hey.. Don't cry.. I'm sorry.."

"Sorry? Do you even meant it? I guess no!" bigla na lang itong tumawa ng malakas.

Sh*t kinilabutan ako sa boses nito. Kinuha ko ang cellphone ko, it's just 5am maaga pa para magising.

Inilawan ko ang k'warto ko gamit ang cellphone ko, "Where are you?"

"Now, you wanna see me?"

"Yes, I wanted to remember you.."

"Poor me.. You just forgot me after what you've done!"

"What did I do? Please tell me.."

"Do you want to know a story?"

"Uhm.. What story?" takang tanong ko.

"Once upon a time, there's an author who loves to write a story. The author loves tragic endings. She loves to kill her main character. She loves to make them suffer.. She's proud and happy for her every creations–"

I stopped her story, "I can relate to your story, I'm a writer too–"

"Don't interrupt me!" sigaw niya na nakapagpatahimik sa akin.

"Nawalan na ako ng gana.." malungkot at mahina na sinabi niya. "But to make it short, I am one of her creations, but she killed me.."

"Who killed you?"

"You!" Nag-echo sa paligid ang boses niya. Agad ko'ng hinanap kung saan siya nagtatago..

"Where are you?"

"Find me killer!"

Hanggang sa isang saksak ang aking naramdaman. Agad akong napahawak sa dibdib ko, nakita ko itong dumudugo..

"Dugo?" ang nakita ko sa kamay ko.

No.. My phobia is attacking me.. I need my inhaler.. I need to breath!

This is not happening! No! I'm panicking! I don't want to die like this!

"Are you happy? You loved the feeling of dying right?"

"N-o p-lease, g-ive me my inhaler.."

"Die!"habang nakaturo siya sa akin.

"Die!"

"You killed me!"

"Why did you killed me!"

Nagsulputan ang mga duguang tao sa paligid ko habang isinisigaw nila 'yan.

"You deserve to die!"

"Die!"

"Die like us! Die!"

Hanggang sa isang saksak muli ang aking naramdaman.

Unti-unti na akong kinakapos ng hininga, "No please.."

Nagtawanan pa sila hanggang sa hindi ko na mabilang ang tinamo kong saksak bago ako tuluyang nilagutan ng hininga..

Agad akong napabalikwas sa higaan ko. Sh*t it's just a nightmare. Nahirapan akong huminga Kaya agad ko'ng kinapa ang inhaler ko sa taas ng table.

"Huh? Bakit nawala dito?"

Bumangon ako para hanapin sa ilalim ng kama ko ito, dahil medyo madilim pa ginamit ko munang pang-ilaw ang cellphone ko.

"Found you!" Aabutin ko na sana ito ng biglang may sumulpot na duguang kamay na humawak sa inhaler ko.

"Die!"

"Ahh!" Huli ko'ng sigaw bago ako nahimatay.

Sh*t not again!

———

Pinatay ko na din si self, para kapag nagmulto kyut ang bubungad sa akin😔