You're Not Sorry [NL]

O11 • You're not sorry... *GEUPDATE*

"We zijn er," zei Draco plots die halt hield voor een lelijke, oude waterspuwer. "Weet je het wachtwoord?"

"Ja, dat weet ik."

Draco knikte enkel en staarde toen kort naar de stenen waterspuwer.

"Goed dan," mompelde hij in zichzelf en keek toen even de gang rond die verlicht werd door een paar enkele fakkels.

Er begon een ongemakkelijk stilte te vallen, maar Draco verbrak die snel weer door zich te gedragen als zijn irritante zelf.

"Maar ik heb je alleen gebracht omdat Snape er niet was,' verzekerde hij mij vlug. "Dus nu mijn plicht is gedaan ga ik er maar weer vandoor."

Hij draaide zich om en maakte aanstalten richting de gang waar we net vandaan waren gekomen.

"Draco!" riep ik hem vlug na. Hij stopte met lopen en keek kort achterom. "Bedankt."

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht en ik zag hoe zijn ogen begonnen te twinkelen bij dat ene woord.

"Geen dank," zei hij nog en met die laatste woorden draaide hij zich weer om en verdween de hoek om.

"Wat een stemmingwisselingen kan hij toch hebben..." mompelde ik in mijzelf en keek toen op naar de waterspuwer die er nu ineens erg griezelig uit begon te zien in het gedimde licht.

"Eh— ballonbruisbal," mompelde ik onzeker tegen de waterspuwer, maar er gebeurde niks.

"Ballonbruisbal." Opnieuw gebeurde er niks.

"Wat krijgen we–"

"Ik vermoed,' klonk er plots een lage stem vanachter mij, 'dat ik het oude wachtwoord heb gegeven."

Ik draaide mij vlug om en zag daar Professor Dumbledore staan. De oude tovenaar droeg een paarse gewaad die volledig gehuld was in sterren en manen, en had zijn zilveren baard halverwege de lengte in een simpele elastiek samen gebonden.

"Mijn excuses, Miss Mccloud." Professor Dumbledore keek mij met zijn fel blauwe ogen vriendelijk aan.

"Oh," zei ik verbouwereerd, lichtelijk in verlegenheid gebracht door zijn woorden. "Daar hoeft u zich niet voor te excuseren."

De schoolhoofd glimlachte warm en draaide zich toen om naar de waterspuwer en zei, "Chocokikkers."

Ditmaal gehoorzaamde de waterspuwer wel en schoof met veel kabaal opzij zodat er een spiraalvormige, stenen wenteltrap verscheen.

Ik volgde de oude tovenaar vlug de trap op en bedankte hem toen hij mij als eerste door de deur heen liet stappen die naar een grote, ronde kammer leidde.

In het kantoor hingen er allemaal portretten van tovenaren en heksen die ik niet kende en in het midden van de kamer stond een bureau, waar allemaal stukken perkament op verspreid lag. De kamer was gevuld met allemaal kleine tafeltjes die vreemd uitziende voorwerpen exposeerden. Sommigen draaide en tolden, sommigen puften rook. 

Mijn blik voel plots op een reusachtige rode volgen die doodstil op een standaard achter het bureau stond.

'Eh, professor," begon ik onzeker. "Valt de vogel vreemden aan?"

De schoolhoofd glimlachte enkel en liep voor mij uit naar de grote vogel toe. "Dit is Fawkes."

Dumbledore aaide de grote roofvogel over zijn rug en direct opende het zijn ogen. De ogen van de vogel waren pikzwart, maar ondanks de grootte van het beest straalde het toch iets rustgevends uit.

"Watvoor soort vogel is het?" vroeg ik het schoolhoofd terwijl ik langzaam aan dichter naar het bureau toe stapte.

"Fawkes is een Feniks, en erg zeldzaam," legde het schoolhoofd uit. "Ik kan je met een gerust hart zeggen dat Fawkes nooit iemand kwaad zal doen zonder een goede reden."

Ik knikte enkel en keek de vogel bedachtzaam aan. Ze had rood met gouden veren en een kleine kop vergeleken met de rest van haar lichaam.

"Maar ik vroeg je hier te komen om over iets belangrijks te spreken' kwam Dumbledore ter zaken. "Neem maar gerust plaats, dit kan namelijk even duren."