You're Not Sorry [NL]

O43 • You're not sorry...

Harry James Potter, point of view

Samen met Hermione was ik in de bibliotheek wat huiswerk aan het maken.
'Heb je al enige idee wie je mee gaat nemen naar het kerstbal?' vroeg Hermione mij toen we bij een boekenkast stonden, op zoek naar het juiste boek.
'Nee, eigenlijk niet.' gaf ik eerlijk toe. Ik had totaal niet nagedacht over het kerstbal en wie mee te nemen.
'Wat dacht je van Audrey?' stelde Hermione voor. Ze pakte een boek uit de stelling en bekeek de kaft aandachtig.
'Audrey?' Ik keek Hermione verbaasd aan. Ik moest toegeven dat dat nog niet eens zo'n heel slecht idee was.
'Ja, jullie twee kunnen het goed met elkaar vinden.' Hermione probeerde zo nonchalant mogelijk te klinken maar ik had haar al door.
'Je ziet het gewoon niet zitten dat Audrey misschien met Malfoy gaat.'
Hermione zuchtte diep en keek op. 'Inderdaad. Ik vertrouw die jongen gewoon niet.'
'Ik ook niet.' stemde ik met Hermione in. 'Maar ik ga Audrey niet vragen om haar alleen maar bij Malfoy weg te kunnen houden. Dat zou egoïstisch van mij zijn.'
'Je hebt gelijk, Harry.' Hermione legde het boek weer terug en keek mij weer aan. 'Als zij besluit met Malfoy te gaan dan moeten wij haar keuzen maar accepteren. Wij zijn tevens haar vrienden.'
'Inderdaad.' stemde ik met haar in. 'Ook al vind ik het idee helemaal niks.'
Ik keek even om mij heen en merkte hoe de aanwezige leerlingen mij aandachtig bekeken. Vanochtend waren er nog meer roddels over mij verschenen in de ochtendprofeet en iedereen had ze blijkbaar gelezen.
Malfoy had wat opmerkingen gemaakt en de meeste leerlingen keken mij nu angstig aan. Vele leken mij nog steeds niet te geloven. Het voelde best eenzaam. Plots dacht ik aan Audrey en hoe zwaar zij het wel niet moest hebben. Haar problemen waren zoveel groter dan die van mij, haar leven stond op het spel als iemand achter haar geheim kwam. Ik was de enige die het wist, op Dumbledore en Snape na.
'Maar ik zou Audrey wel kunnen vragen.' zei ik plots. Hermione keek naar mij op met een doordringende blik in haar ogen.
'En dit zeg je omdat je het meent, of omdat je Malfoy wilt dwarsliggen?'
'Ik meen het. Ik zie Audrey graag.' gaf ik toe. 'Als een vriend.' zei ik er vlug achteraan toen Hermione haar ogen een ondeugende twinkeling kregen.
'Dus je gaat haar mee vragen?' ditmaal klonk ze opgewekt.
'Ja, ik denk het wel.' Ik glimlachte bij die gedachten. Het idee om samen met Audrey naar het bal te gaan stond mij wel. Ik zag haar natuurlijk als een vriend, maar het was vast geen probleem om samen te gaan. Het was tevens maar een bal.
'En met wie ga jij?' vroeg ik Hermione uiteindelijk.
Er verschenen blosjes op haar wangen en ze keek vlug weer naar de boekenkast. 'Ik weet het nog niet.'
'Waarom vraag je Ron niet?'
'Die wilt vast niet met mij gaan.' zei ze droevig. 'Hij heeft mij zelf ook niets gevraagd.'
'Tuurlijk wil hij wel met je gaan!' Ik was geschokt dat ze überhaupt zo iets dacht. 'Maar je weet hoe Ron is, hij vind het lastig om de eerste stap te moeten zetten.'
'Ja, dat is waar.' gaf Hermione toe. 'Maar moet ik het hem dan vragen?'
Ik knikte. 'Ik weet haast zeker dat hij ja zal zeggen.'
Hermione glimlachte dankbaar naar mij. 'Bedankt Harry.'
'Geen dank.'
'Maar als ik jou was zou ik maar niet te lang wachten met Audrey te vragen, voor iemand jou dadelijk voor is.' waarschuwde Hermione mij. 'Ik heb al van een aantal jongens gehoord dat zij van plan zijn haar te gaan vragen.'