You're Not Sorry [NL]

O67 • You're not sorry...

'Hebben jullie al je spullen?' vroeg Molly ons toen iedereen in de woonkamer stond. 'Niets vergeten? Ik loop nog wel even alle kamers rond voor we vertrekken.'
'Molly, ik denk dat ze alles wel hebben.' zei Arthur haar en glimlachte even naar zijn jongste zoon die overdreven met zijn ogen rolde.
'Oh, goed dan.' mompelde ze en keek ons allemaal één voor één aan.
'Laten we gaan.' zei Alastor Moody die in de deurpost stond en ons allemaal met zijn glazen oog aankeek. 'Anders komen we dadelijk nog te laat.'
'Alastor heeft gelijk.' zei Remus Lupin die samen met de mank lopende man richting de gang liep.
'Zijn alle hutkoffers al ingeladen?' vroeg Molly. Ze liep naar al haar kinderen toe en begon uitgebreid afscheid van ze te nemen.
'Ja Molly, ze zijn allemaal ingeladen.' glimlachte Remus naar haar. De vrouw knikte enkel naar Remus en kwam toen bij Harry die ze nog iets steviger omhelsde dan haar eigen kinderen.
'Harry probeer jezelf niet in de problemen te werken.' zei ze hem en drukte toen een kus op zijn voorhoofd. Harry knikte enkel naar haar en liep toen samen met de rest richting de gang.
'Molly bedankt voor alle zorg.' glimlachte ik dankbaar naar de vrouw toen ze bij mij aankwam. 'Ik vond het echt één van de leukste kerst die ik ooit heb gehad.' En ik meende wat ik zei.
'Geen dank, lieverd.' zei ze mij en trok me in een moederlijke omhelzing. 'Weet dat je altijd welkom bent. Je maakt nu deel uit van de familie.'
Ik voelde hoe er iets in mij knapte toen ze dat zei en er welde tranen bij mij op. 'Dankjewel.'
Molly liet mij weer los en glimlachte waterig naar mij. Ik kon zien hoeveel zij wel niet van haar kinderen hield. Ik liep vlug achter de rest aan naar de gang toe en kwam daar Sirius tegen die ons vanaf de trap afwezig aanstaarde.
'Sirius.' zei ik hem terwijl ik onderaan de trap omhoog keek naar de man die over de leuning gehangen stond. Hij keek op mij neer met een vragende blik. 'Bedankt voor alles.'
Sirius glimlachte warm naar mij en schudden enkel zijn hoofd. 'Geen dank.'
Ik wilde aanstalten maken naar de voordeur maar Sirius riep mij terug. 'Audrey, wacht even.' Hij kwam de trap afgelopen en wenkte mij naar zich toe. 'Ik wil nog iets tegen je zeggen voor je vertrekt.'
Verbaasd liep ik terug naar de man toe en merkte hoe Harry zich ook had omgedraaid en aanstalten wilde maken naar ons toe. Sirius schudden tevens zijn hoofd naar Harry als teken dat hij alleen met mij wilde praten. Harry keek even van mij naar Sirius en knikte toen waarnaar hij zich weer omdraaide en het huis uit liep.
'Waar wil je het over hebben?' vroeg ik Sirius. Ik voelde zijn bezorgdheid.
'Ik wil dat je voorzichtig bent, betreft Malfoy.' zei hij mij ernstig.
'Oh nee toch.' zuchtte ik dramatisch. 'Heeft Harry je zover gekregen?'
'Nee, ik meen het!' zei Sirius mij hard. 'Ik heb met zijn vader op school gezeten. Ik heb hem gekend.'
'Je zat in het zelfde jaar als Lucius?' vroeg ik hem verbaasd.
'Nee, hij zat een jaar boven mij.' legde hij uit. 'Maar ik wil gewoon dat je voorzichtig bent. Liefde kan leidden tot vertrouwen, en vertrouwen kan leidden tot verwoesting.'
'Waar heb je het over?' vroeg ik hem argwanend.
'Ik weet van je krachten.' zei hij mij. 'Dumbledore heeft het mij verteld.'
'Ah, juist.' mompelde ik en staarde nerveus naar mijn voeten.
'Ik heb iemand gekend die een vreselijke fout heeft gemaakt in haar leven. Ze werd verliefd, vertrouwde iemand en vervolgens werd ze verwoest door haar eigen vertrouwen.' Sirius keek mij doordringend aan. 'Beide personen stonden of staan nog steeds dicht bij ons. Ik wil niet dat je die zelfde fout maakt.'
Ik knikte enkel. 'Wie waren die beide personen dan?'
Sirius glimlachte enkel naar mij en schudden zijn hoofd. 'Dat kan ik je helaas niet zeggen. Dumbledore heeft het mij verboden.'
Ik zuchtte luid. Plots bedacht ik mij iets en probeerde mij met alles dat ik in mij had op Sirius zijn gedachten te concentreren. Ik had serieus nog geen idee hoe mijn gaven werkte, maar ik kon het op zijn minst proberen.
Sirius leek echter te merken wat ik probeerde en glimlachte breed naar mij. 'Je heb het nog niet onder controle?' gokte hij grinnikend.
'Nee.' mompelde ik en staakte toen mijn poging, aangezien ik toch niets door kreeg.
'Je moet niet altijd alles willen weten, Audrey.' Sirius zijn grijns verdween echter weer en hij klonk nu ernstig. 'Ook dat kan mensen soms verwoesten.'