You're Not Sorry [NL]

O25 • You're not sorry...

Er was alweer een schooldag verstreken en voor ik het wist was het alweer woensdag ochtend. Vandaag had ik maar tot 12:00 uur les, dus ik had dan eindelijk de tijd om even bij Dumbledore langs te gaan om een paar dingen te bespreken.
Het ontbijt was inmiddels al afgelopen en ik zat nu samen met de rest van de Slytherins en Gryffindors in het lokaal van Verweer Tegen De Zwarte Kunsten. Ik had vandaag maar plaats genomen naast Blaise die er op stond dat ik vandaag bij hem zou gaan zitten.
'Waar is Draco?' vroeg ik de jongen zo nonchalant mogelijk, maar Blaise was slimmer dan ik dacht en prikte zo door mijn nonchalante houding heen.
'Kan je nu al geen genoeg van hem krijgen?' grinnikte Blaise. 'Bij de meeste duurt het minstens een week voor ze echt geobsedeerd door Draco beginnen te raken.'
Ik draaide overdreven met mijn ogen en besloot geen antwoord te geven. Ik hoorde Blaise zachtjes lachen wat mij geïrriteerd naar hem liet omkijken.
'Ho, rustig maar.' Blaise stak onschuldig zijn handen in de lucht. 'Daar heb je onze Slytherin prins al.'
En inderdaad, Draco kwam net het lokaal binnen gelopen met zijn handen nonchalant in zijn broekzakken gestoken. God, wat was die jongen knap.
'Morgen.' begroette Draco ons en nam vervolgens plaats aan een tafel voor Blaise en mij.
'Gozer, wanneer beginnen de try-outs nou eigenlijk?' vroeg Blaise hem die nu iets naar voren boog om de blonde jongen beter te kunnen horen.
'Waarschijnlijk volgende week, maar dat is nog niet zeker.' zei Draco hem, vervolgens keek Draco naar mij. 'Zal ik jou anders vanmiddag vliegles geven? Dan zijn wij toch vroeg vrij.'
Ik keek de jongen bedenkelijk aan. 'Dat is prima, maar dan het liefst nog voor het avondeten.'
'Prima.' knikte Draco. 'It's a date.'
'Draco, het is geen date.' mompelde ik maar kon een kleine glimlach niet onderdrukken. Draco knipoogde naar mij en draaide zich toen weer om omdat Professor Umbridge het lokaal binnen was komen lopen.

De les was in één waas voorbij gegaan en voor ik het wist stond ik samen met Draco buiten op het zwerkbalveld van de school. Het veld was reusachtig en er stonden in totaal zes reusachtige palen met op de top een grote ring op het veld, aan iedere kant drie.
Draco liet de kist die hij had meegenomen in het gras neervallen en strekte even kort zijn rug. Hij keek mij even aan en knipoogde toen waarnaar hij vervolgens weer bukte om de kist te openen. Ik legde ondertussen de twee bezemstelen die ik voor Draco had meegenomen neer in het gras en keek nieuwsgierig met de jongen mee.
Draco opende de deksel van de kist en er verschenen drie ballen. Twee waren bijna net zo groot als een tref bal en zagen er ontzettend zwaar uit. De andere bal was echter klein en goud en leek veel lichter dan de andere twee.
Draco begon mij uitgebreid de regels uit te leggen en waar de ballen voor stonden. Hij vertelde mij dat er zeven spelers waren in elk team en wat voor spelers er precies waren. Er was bijvoorbeeld één zoeker, één wachter, twee drijvers en drie jagers in elk team.
Toen Draco uiteindelijk klaar was met zijn hele uitleg en ik alles begrepen had kon het vliegen beginnen. Hij pakte zijn eigen glanzende nieuwe bezem op en overhandigde mij een andere die er wat ouder en minder glanzend uit zag.
'Oke, de truc is vooral om je evenwicht goed te behouden tijdens het vliegen. Ook is het belangrijk dat je zorgvuldig je gewicht verplaats naar de kant waar jij heen wilt.' legde Draco mij uit die zijn linkerbeen over zijn bezem heen gooide en er op ging zitten. 'Goed opletten, dan zul je zien dat ik mijn gewicht in de juiste richting verplaats.'
Voor ik het wist steeg Draco plots de lucht in en was hij zo uit het zicht verdwenen. Ik keek zoekend de lucht in maar kon moeilijk mijn ogen open houden wegens de felle zonnestralen van de zon die volop scheen. Plots voelde ik een harde, koude windvlaag mij passeren, gevolgd door Draco zijn hand die mij plots achterop zijn bezem trok.
'Draco!' riep ik geschrokken uit en sloeg angstig mijn armen om de jongen zijn lichaam heen. Ik voelde de wind langs mijn gezicht strijken en mijn haren alle kanten op wapperen. Alles schoot in een waas langs ons door de snelheid van de bezem. Ik keek even naar beneden en zag de grond meters onder ons liggen.
'Als wij nu vallen dan zijn we er geweest.' piepte ik en hield mezelf alleen maar steviger aan de jongen vast. Ik hoorde Draco zijn lach die gedempt werd door de snelheid van de wind. Hij keek even naar mij om en knipoogde opnieuw.
'Geef toe, je vind dit heerlijk.' grinnikte de jongen die steeds van koers veranderde. 'Zo, dicht tegen mij aan.'
Ik snoof verontwaardigd en schudde wild mijn hoofd, maar ik kon het niet laten om mijn grip om de jongen zijn middel te verstrakken. Ik was echt als de doods dat wij elk moment konden neerstortten.
Plots schoot de bezem omlaag met zo'n snelheid dat ik zeker wist dat wij aan het neerstortten waren. Geschrokken slaakte ik een kreet en hield Draco alleen maar steviger vast. Oke, dit was het dan, ik ging echt dood!
Ik zag de grond alleen maar dichter en dichterbij komen en ik wachtte met gesloten ogen op de vreselijke klap die komen zou. Tot mijn schrik kwam de bezem plots tot stilstand waardoor ik bijna van de bezem was gevallen als ik Draco niet zo stevig had vastgehouden. Ik voelde de vertrouwde grond onder mijn voeten en ik opende mijn ogen direct weer. Het was een wonder, Draco en ik stonden weer op de vertrouwde grond van Hogwarts, ongedeerd en wel.
'Dat,' mompelde ik trillend van de schrik. '-was zó niet grappig, hé.'
'Ik vond het hilarisch!' lachte Draco uitbundig die op mijn gezicht wees en het bijna niet meer hield van het lachen. Mijn haar stond nu waarschijnlijk alle kanten op, mijn gezicht lijk bleek met een verschrikte uitdrukking erop.
'Ik dacht dat wij terpletter zouden vallen!' zei ik boos tegen de jongen en sloeg hem met mijn vlakke hand op zijn borstkas. Draco hikte van het lachen en keek mij onschuldig aan.
'Het spijt me,' lachte Draco nog na. 'maar weet dat ik jou nooit zal laten vallen.'