You're Not Sorry [NL]

O57 • You're not sorry...

De gang waar ik op neer keek was lang en donker. De muren en de grond waren van zwarte marmer en de deur aan het einde van de gang was gesloten. Ik kende deze plek. Ik had het eerder gezien.
Plots verscheen er een reusachtige slang. De slang siste zacht en gleed langzaam op de deur af.
'Voldemort is misschien opzoek naar iets.' klonk er een mannen stem. Ik herkende de stem niet. 'Iets wat hij de laatste keer niet had.'
De gang was echter leeg, op de slang na. Er was dus niemand. De stem was een illusie.
Plots begon het beeld voor mij te draaien en bevond ik mij nu in een reusachtige ruimte. De ruimte leek eindeloos lang en de stellingen die er allemaal stonden waren gevuld met glazenbollen. Ze leken op de glazenbollen die ik in het lokaal van Professor Trelawney had gezien. Alleen bevatten deze glazenbollen een blauwe substantie die leken te zweven.
Een man met rood haar liep voor mij uit door de verduisterde ruimte. Uit zijn toverstaf scheen een vel licht dat een deel van de ruimte verlichtte. Opnieuw klonk er gesis van de slang, ditmaal iets harder. De man draaide zich langzaam om en keek mij met een geschokte blik aan.
Voor ik het doorhad viel ik de man aan. Een diepe snee ontstond in zijn hals waar nu allemaal bloed uitstroomde. De man viel neer op de grond en kreunde luid van de pijn. Alweer viel ik aan, maar ditmaal raakte ik de man in zijn gezicht. Ik viel nog een keer aan, en nog een keer.
De man bleef roerloos op de grond liggen. Hij zat vol met bloed en het leek er op dat de man dood was. Ik had hem vermoord!

Van schrik schoot ik overeind in bed. Ik haalde onregelmatig adem en mijn voorhoofd was bezweet. Mijn hart klopte als een bezetenen en ik merkte ook direct op dat ik niet in mijn eigen kamer was.
'Audrey?' Draco zat ook overeind in bed en keek mij bezorgd aan. 'Gaat alles wel goed?'
'Wacht, wat doe ik hier?' vroeg ik de jongen angstig. 'Hoe kom ik hier?'
'Je was inslaap gevallen op de bank.' legde Draco uit. 'Je sliep zo lief dat ik je niet wilde wakker maken. Dus heb ik je hierheen gebracht.'
'Waar is Blaise?'
'Die is er niet. Ik heb ook geen idee waar hij is.'
'Ik moet ervandoor.' mompelde ik vlug en sprong het bed uit. De droom die ik zojuist had gehad leek zo echt. Ik wist dan ook niet zeker of het een visioen was of een herinnering. Maar ik vermoedde het eerste.
'Waar heen?' Draco keek mij verward aan en stond vlug op uit het bed toen ik al aanstalten maakte richting de deur.
'Het is belangrijk.' ratelde ik aan één stuk door. 'Ik moet Dumbledore spreken.'
'Audrey, het is middernacht.' herinnerde de blonde jongen mij. 'Kan dat niet tot morgen wachten?'
'Nee!' zei ik abrupt. 'Het moet nu.'
'Gaat alles wel goed met je?' Draco pakte bezorgd mijn handen vast. 'Wat heb je gedroomd?'
Ik schudden wild mijn hoofd. 'Dat kan ik niet zeggen. Ik moet Dumbledore eerst spreken.'
Draco keek mij voor een lange tijd doordringend aan en knikte toen. 'Maar ik loop wel mee.'
'Nee, dat is echt niet nodig.' protesteerde ik.
'Het kasteel is nu ontzettend donker en de kans dat jij dan ook verdwaalt is erg groot.' bracht Draco in. 'Ik ben klassenoudste dus ik sta erop dat ik mee ga.'
Ik zuchtte luid. 'Goed dan.'
Samen met Draco snelde we de slaapkamer uit richting de leerlingenkamer, die gelukkig leeg was. We stapten door de muur en liepen vlug de trap op richting de derde verdieping van het kasteel.
'Miss Mccloud en Mr. Malfoy!' Professor McGonagall haar stem sneerde door de gang heen. 'Wat doen jullie hier?!'
Ik draaide mij om en zag daar de oude heks, vergezeld door Ron en Harry. Ron had een bezorgde blik op zijn gezicht en Harry staarde enkel voor zicht uit. De donkerharige jongen zag lijkbleek en was helemaal bezweet.
'Ik moet Professor Dumbledore spreken.' zei ik vluchtig toen McGonagall mij woedend aankeek. 'Het is belangrijk.'
'Dat kan nu helaas niet. Ga onmiddellijk terug naar jullie slaapvertrekken!' sneerde ze.
'Wacht even Professor.' zei Harry toen hij mijn blik zag. 'Ik sta erop dat Audrey meegaat.'
'Maar Potter,'
'Professor, alstublieft.' vroeg Harry haar smekend.
'Goed dan.' mompelde ze. 'Malfoy, jij gaat terug naar je eigen afdeling.' beval ze de blonde jongen.
Hij keek de heks hooghartig aan en richtte zich toen tot mij. 'Ik zie je straks weer.'
Ik knikte vlug naar de jongen en werd toen meegesleurd door Professor McGonagall die haastig door de gang liep.
'Jij hebt het ook gezien, hé?' vroeg Harry mij met nog steeds dezelfde geschokte blik op zijn gezicht.
Ik knikte. 'En volgens mij was dat geen droom, Harry.'