You're Not Sorry [NL]

O21 • You're not sorry...

Pansy, Daphne en Tracey zaten ieder op hun eigen hemelbed en waren alle drie diep in gesprek met elkaar. Het gesprek hield echter op toen ik de kamer binnen kwam lopen.
'Daar zul je het modderbloedje hebben.' snoof Pansy die mij vies aankeek. Daphne haalde haar neus op en keek mij vol walging aan. Tracey glimlachte echter naar mij en begroette mij met een korte 'Hallo!'
Ik begroette Tracey terug maar negeerde de andere twee meisjes. Ze moesten eens weten van wat voor soort bloed ik eigenlijk wel niet was, dan zouden ze vast niet meer zo'n grote mond hebben.
Ik liep rechtstreeks naar mijn hemelbed toe en sloot de gordijnen er om heen en liet mij vervolgens op het bed vallen. Ik hoorde de Pansy en Daphne met elkaar mompelen maar ik bestat daar geen aandacht aan. Ik begon daarom ook maar de smaragdgroene gordijnen te bestuderen.
Plots herinnerde ik mij ineens weer iets, iets waar ik helemaal niet meer aan had gedacht door alle stres en frustraties van vandaag. Ik opende het laatje van mijn nachtkastje naast mijn bed en haalde daar de krantenknipsels uit die ik van Dumbledore had gekregen. Ik had nog niet eens de tijd gehad om deze te lezen, dus besloot ik dat maar eens te gaan doen.
Ik sprong het bed af, opende de gordijnen weer en liep zonder nog iets te zeggen het meidenvertrek uit. Ik nam de trap naar beneden en kwam uit in de leerlingenkamer die bijna helemaal leeg was. Er waren enkelen ouderejaars die bezig waren met hun huiswerk. Ik liep naar één van de zwarte sofa's bij het groene haard en liet mij daarin neervallen. Ik pakte de krantenknipsels er weer bij en begon ze vervolgens allemaal één voor één te lezen.

Er was alweer een uur verstreken en ik was net klaar met het lezen van het laatste krantenknipsel. Geschokt en verbaasd liet ik alle krantenknipsels naast mij neer vallen en begon ik diep voor mij uit te staren.
Die duistere tovenaar heette dus Lord Voldemort, zijn handlangers werden Dooddoeners genoemd en hij was de meest gevreesde tovenaar ter wereld. De man en zijn handlangers hadden massa moorden gepleegd, maar Lord Voldemort was nu verslagen door een jongen die ook wel De Jongen Die Bleef Leven werd genoemd. En tot mijn grootste verbazing kende ik deze jongen. Het was Harry Potter.
Ik had in één van de krantenartikels gelezen dat Harry zijn ouders waren vermoord door Lord Voldemort zelf toen hij maar één jaar was. Toen Lord Voldemort die avond Harry probeerde te doden met de dodende vloek, faalde hij hier echter in. De vloek keerde zich tegen hem. Lord Voldemort was voor goed verdwenen en de baby was ongeschonden gebleven. Hij had hier alleen een litteken aan over gehouden in de vorm van een bliksemschicht.
Ook had ik een paar artikels gelezen over De Orde van de Feniks en de mensen die hier lid van waren. Mijn ouders werden ook genoemd, net als de ouders van Harry.
Enkelen artikels gingen over Het Toverschool Toernooi die vorig jaar op Hogwarts had plaats gevonden en de dood van een jongen had betekent genaamd: Cederic Diggory. Er werd een hele beschrijving verteld over het toernooi en toen Harry was terug gekeerd met het dode lichaam van de jongen, hij had gezegd dat Lord Voldemort hem had vermoord en herrezen was. In het artikel bleek echter dat niemand dit geloofde en dat Harry dus loog, net als Dumbledore, die Harry wél geloofde.
Nu verschenen er blijkbaar nog steeds artikels over de twee. Het ene artikel zei dat Harry aandachtsgeil was, en het andere zei dat Dumbledore oud begon te worden en zijn verstand begon te verliezen. Daarom had het ministerie ook besloten iemand te sturen die de lessen Verweer Tegen De Zwarte Kunsten zou gaan overnemen dit jaar. Haar naam was Dolores Umbdrige en ik had haar inderdaad aan te lerarentafel zien zitten. De vrouw was klein, mollig en had kort, blond haar en droeg een roze uniform. Ze had een hoog meisjes stemmetje, maar haar gezicht had echter iets weg van een lelijke pad.
Nog steeds verward staarde ik voor mij uit terwijl ik alle informatie probeerde te verwerken. Er was blijkbaar al zoveel gaande in deze wereld waar ik nog helemaal niets van af wist. Maar waarom liet Dumbledore mij überhaupt krantenartikels lezen die zeiden dat Harry en hijzelf logen over het feit dat Lord Voldemort terug was? Was hij echt terug?
Ik wilde het de oude man op dit moment zo graag vragen, maar toen ik dacht om naar Dumbledore zijn kantoor te gaan kwam Draco net de leerlingenkamer binnen gelopen met een strak gezicht.