You're Not Sorry [NL]

OO9 • You're not sorry... *GEUPDATE*

Er klonk een oorverdovend applaus vanaf de Slytherin tafel, gevolgd door Professor McGonagall haar hand die mij een licht duwtje in de richting van de Slytherin tafel gaf.

Het was net alsof ik in een trance  terecht was gekomen.

Verbouwereerd keek ik de Grote Zaal rond. Sommigen leerlingen klapten opgewekt voor mij, sommigen keken mij enkel afkeurend aan.

Professor McGonagall glimlachte rustgevend naar mij en gaf mij opnieuw een duwtje in mijn rug.

"Kom op meisje, je bent gesorteerd in Slytherin. Hup, naar de tafel." Er klonk iets van medeleven in haar stem.

Ik keek neer op mijn gewaad en zag hoe het logo van Hogwarts plaats maakte voor dat van Slytherin. Het was dus officieel. Ik was nu echt een Slytherin voor de rest van mijn schooltijd.

In een langzaam slakkentempo stapte ik richting de Slytherin tafel waar ik direct begroet werd door verscheidene leerlingen. Allemaal gaven ze mij een hand en feliciteerden mij. Her en der stelden huisgenoten zich voor, maar het leek net of mijn hersenen de informatie niet wilde opslaan.

Ik nam plaats naast een meisje met stijl blond haar dat net over haar schouders viel. Ze begon direct opgewekt tegen mij te praten en stelde zichzelf voor als Flora Carrow.

Ik begon langzaam uit mijn trance te ontwaken en glimlachte flauwtjes naar Flora toen ze mij aan haar tweelingzus Hestia — die sprekend op haar leek — voorstelde. Ik was niet erg in de stemming op dit moment om een gesprek met iemand te voeren, en was Professor McGonagall dan ook ontzettend dankbaar toen ze iedereen om stilte vroeg zodat ze verder kon met het sorteren van de overige eerstejaars.

Het sorteren kwam tot een eind gekomen en de schoolhoofd, Albus Dumbledore, begon uiteindelijk aan zijn korte speech. Toen ook deze was afgelopen verschenen er verscheidene schalen vol met eten op tafel, net als kannen gevuld met pompoensap en andere dergelijke dingen. Dankbaar schepte ik wat aardappelpuree op mijn bord en wat stukken speklap. Ik had immers een ontzettende honger gekregen van al dat luisteren.

"Hey Draco, kan je me even die kan met pompoensap aangeven?"

Ik keek verschrikt op bij het horen van die naam. Ik zag de jongen met het sneeuwblonde haar een paar plaatsen bij mij vandaan zitten. Hij pakte zoals gevraagd de kan met pompoensap die voor hem stond en gaf het door aan een meisje met bruin haar. Ze had in haar gezicht iets weg had van een mopshond. Plots haakte de storm grijze ogen van de jongen in de mijne.

Hij keek mij voor een lange tijd met een emotieloze blik aan wat ervoor zorgde dat ik zenuwachtig begon te worden. Ik keek vlug de andere kant uit om niet in die kille ogen van hem te hoeven kijken.

Nadat het feestmaal was afgelopen en Professor Dumbledore ons welterusten had gewenst werden we allemaal verzocht om ons naar onze eigen leerlingenkamer te begeven.

Alle eerstejaars werden geleid door de twee klassenoudsten van zijn of haar afdeling, en ik vermoedde dat ik dan ook mee moest lopen met de klassenoudsten van Slytherin. Tot mijn ergernis waren de twee klassenoudsten van mijn afdeling het mopshond meisje en Draco Malfoy.

Met tegenzin slofte ik naar de groep eerstejaars toe die door het mopshond meisje bij elkaar was geroepen. Draco, die voor de groep stond en hooghartig keek, vestigde zijn blik op mij en staarde mij met vernauwde ogen aan.

"Zijn alle eerstejaars hier?" riep het meisje. Ze telde vlug alle aanwezigen en knikte toen goedkeurend.

"Mijn naam is Pansy Parkinson en ik ben jullie klassenoudste samen met Draco Malfoy hier," zei Pansy die even kort naar Draco wuifde die nonchalant naast haar stond, overduidelijk ongeinteresseerd.

"Wij zullen jullie éénmalig de weg naar de leerlingenkamer wijzen. Onthoud de route dus goed. Ook zullen wij het wachtwoord maar éénmalig onthullen," zei ze met een strenge toon in haar stem en keek ieder van ons één voor één aan. Haar blik bleef even op mij rusten en ik kon menen iets van jaloezie te zien.

"Dan gaan we nu op weg naar de leerlingenkamer," zei ze toen niemand sprak en vervolgde haar weg de Grote Zaal uit, gevolgd door Draco, mij en de eerstejaars. Onderweg vertelden Draco en Pansy ons over de afdelingspunten die er te verdienen vielen en over de slaapvertrekken. Ze legden alles uit over ons zwerkbalteam en de lessen; Wanneer wij ons rooster zouden ontvangen en wanneer wij geacht werden ons aan het ontbijt te vertonen.

Toen wij eindelijk aankwamen in de leerlingenkamer die zich in de kerkers van het kasteel bevond, vertelde Pansy ons dat wij na 22:00 niet meer over de gangen mochten zweven en het niet toegestaan was het terrein te verlaten. Ook was het niet toegestaan om het Verboden Bos te betreden.

Toen Pansy eindelijk klaar was verzocht zij alle eerstejaars om zich naar zijn of haar slaapvertrek te begeven en voldoende uit te rusten voor de volgende dag, aangezien de lessen vroeg zouden beginnen.

Ik deed aanstalte om de eerstejaars te volgen maar werd tegen gehouden door Draco.

"Wacht even," zei hij mij. "Jij slaapt niet bij de eerstejaars in de zaal, dat weet je toch?"

"Eh, ja natuurlijk," mompelde ik en voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. Draco grinnikte zachtjes en glimlachte naar mij, dit maal gemeend.

"Er staat een bed voor je klaar in het slaapvertrek van de vijfdejaars. Je hutkoffer staat al bij je bed." verzekerd hij mij. "En er is nog iets."

Ik keek de jongen vragend aan en zag nu pas dat hij een verzegelde envelop in zijn linkerhand hield.

"Deze is voor jou." Draco overhandigde mij de envelop. "Ik moest het namens Snape aan jou geven."

Ik pakte de envelop van hem aan en bekeek het aandacht. "Eh, bedankt."

Hij haalde echter zijn schouders op en richtte nog een laatste blik op de envelop in mijn hand en draaide zich vervolgens om en plofte neer in een zwarte fauteuil bij de openhaard.