You're Not Sorry [NL]

O4O • You're not sorry...

'Ik zei het je toch!' siste Draco mij toe toen we onze weg terug vervolgde richting de leerlingenkamer.
'Het spijt mij.' zuchtte ik en keek Draco beschaamd aan. 'Ik wilde het gewoon zeker weten.'
Plots voelde ik zijn handen mijn schouders omklemmen waardoor ik gedwongen was om stil te blijven staan en de jongen recht in het gezicht aan te kijken.'
'Zal jij mij vanaf nu wél vertrouwen?' vroeg Draco mij.
'Ik weet het niet.' gaf ik eerlijk toe. 'Ik weet het echt niet, Draco.'
'Waarom vertrouw je mij niet?' Het leek de jongen echt pijn te doen dat ik het op een één of andere manier niet kon.
'Waarom wil je zo graag dat ik je vertrouw?'
'Ik voel mij tot jou aangetrokken.' Hij meende wat hij zei, hij meende het echt. Zijn ogen logen niet.
Ik slikte en kreeg het plots erg benauwt.
'Ik meen het.' drong de jongen aan toen ik niets zei.
Ik keek op in zijn storm grijze ogen en alweer raakte ik in de ban bij de aanblik ervan. Draco verplaatste zijn handen naar mijn gezicht en hield die tussen zijn beide handen. Zijn greep om mijn gezicht was zo voorzichtig, alsof ik breekbaar was.
'Geef mij de kans om je te leren kennen.' Ik kon alweer zijn heerlijke mint adem ruiken. 'Geef mij de kans jou vertrouwen te winnen.'
'Draco,' Ik wist niet eens wat ik wilde zeggen, ik was in de ban geraakt van deze jongen. Ik vroeg mij echt af hoe hij dat steeds voor mekaar kreeg.
'Ssshh.' Hij trok mij dichter naar zich toe en bleef mij diep in de ogen aankijken terwijl hij met zijn duimen mijn wangen begon te strelen. 'Zeg gewoon ja.'
Ik wilde nee zeggen, want ik wist niet eens of ik deze jongen wel kon vertrouwen, maar ondanks dat ik dat antwoord zo graag wilde zeggen zei ik het tegenovergestelde daarvan.
'Ja.' murmelde ik zachtjes en sloot mijn ogen. 'Ik geef je een kans. Maar één kans.'
'Dat is voldoende.' fluisterde hij zachtjes in mijn oor. 'Ik zal geen tweede nodig hebben.'
Ik glimlachte. 'Ik hoop het.'
'Audrey, open je ogen eens.' Ik opende mijn ogen en keek de jongen vragend aan.
'Ik wilde gewoon even je ogen zien.' beantwoordde hij mijn vragende blik en leunde toen vervolgens met zijn voorhoofd tegen dat van mij.
'Audrey,' murmelde Draco opnieuw. 'Mag ik jou nog één ding vragen?'
'Tuurlijk.' antwoordde ik. 'Alles.'
'Voel jij je ook aangetrokken tot mij?' De vraag was zo onverwachts dat ik de jongen enkel kon aanstaren. Ik dacht niet eens na over de vraag en beantwoordde die zonder enige twijfel.
'Ja.'
Draco staarde mij een lange tijd aan en boog zich toen langzaam naar voren. Onbewust boog ik mij van de jongen af. Draco leek dit te merken.
'Mag ik?' vroeg de jongen mij zacht. Ik knikte enkel zonder na te denken en opnieuw boog de jongen zich naar mij toe, dit maal boog ik mij niet bij hem vandaan.
Ik voelde zijn sneeuw blonde haren langs mijn voorhoofd strijken en de geur van mint werd sterker. Ik kon zelfs zijn aftershave ruiken, die tevens heerlijk rook. Draco zijn gezicht was nog maar enkele millimeters bij dat van mij vandaan en ik kon elke detail in zijn ogen bewonderen. Ik merkte nu pas dat Draco spikkeltjes in zijn ogen had.
De jongen boog zich nog iets verder naar voren en sloot zijn ogen.
'Audrey!'
'Verdomme!' siste Draco die woedend op keek naar de persoon die ons gestoord had. Het was Harry.
'Oh, stoor ik?' vroeg de donkerharige jongen die aangelopen kwam. Hij had een triomfantelijke grijns op zijn gezicht en keek Draco vuil aan.
'Ontzettend.' gromde Draco die mij met tegenzin weer los liet en Harry woest aankeek.
Meestal was ik altijd erg blij om Harry te zien, maar op dit moment kon ik hem wurgen om zijn vreselijke timing.