You're Not Sorry [NL]

O53 • You're not sorry...

Samen met Hermione was ik huiswerk aan het maken in de bibliotheek. Over precies een week was het kerstbal en Hermione leek maar nergens anders over te kunnen praten.
'Ik kan niet wachten!' zei ze opgewekt. 'Het heeft misschien lang geduurd voor Ron mij eindelijk heeft gevraagd, maar hij heeft het uiteindelijk gister gedaan!'
'Serieus?' vroeg ik haar verbaasd. 'Wat leuk!' Ik klapte opgewekt in mijn handen.
'Ja, ik ben zo blij.' glimlachte Hermione die begon te stralen. 'Ik had echt gedacht dat Ron mij niet meer zou gaan vragen.'
'Maar hij heeft het toch gedaan.' glimlachte ik en krabbelde vlug iets op het stuk perkament voor mij.
'Jij en Harry. Ik en Ron.' glunderde ze. 'Het kan niet beter.'
'Ja, alleen gaan Harry en ik als vrienden.' verzekerde ik Hermione.
'Ron en ik ook hoor.' zei ze vlug. 'Ik bedoel, ik zie Ron gewoon als een vriend.'
'Tuurlijk, tuurlijk.' mompelde ik grijnzend en keek even naar de reusachtige klok die achter ons hing. 'Ik denk dat ik maar eens terug ga naar de leerlingen kamer.' deelde ik mee.
'Ik ook.' knikte Hermione die al haar spullen bij elkaar begon te rapen en opstond van de tafel. 'Ik zie je straks bij de kamer van hoge nood.'
'Ja, tot straks.' glimlachte ik naar haar en vervolgde toen mijn weg richting de leerlingenkamer.
Over een week was het kerstbal en twee dagen daarna was het alweer vakantie. De mensen die thuis kerst gingen vieren zouden dan met de Hogwarts Express weer richting Londen gaan. Ik zou dit jaar kerst bij de Weasleys gaan vieren, samen met Hermione en Harry. Ik keek er nu al naar uit.
Ook was de SVD(Strijders Van Dumbledore) al een tijdje aan de gang en hadden wij al een aantal bijeenkomsten achter de rug. Niemand buiten ons groepje om wist hiervan, en dat was maar goed ook. Want als Professor Umbridge er achter zou komen dan hingen wij allemaal stuk voor stuk. Een paar dagen gelden was er namelijk een regel opgesteld dat het ten strengste verboden was om een club of bijeenkomst op te richten zonder goedkeuring van Umbridge zelf.
Ik pakte het gouden muntstuk dat Hermione ons allemaal had gegeven uit mijn broekzak en beek het aandachtig. Hermione had de munt zo weten te beheksen dat ze allemaal in contact met elkaar stonden en wij zo elkaar geheime berichten konden sturen over de SVD. Zo kon Hermione ons bijvoorbeeld laten weten wanneer de eerst volgende bijeenkomst was.
Er was iets nieuws op de munt verschenen. Er stond nu in gegraveerd:Vanavond, na het avondmaal in de Kamer van Hoge Nood verzamelen.
'Ha, die Audrey.' Van schrik liet ik het muntstuk uit mijn handen vallen.
'Blaise!' Ik draaide mij om naar de jongen en keek hem boos aan. 'Je liet me schrikken!'
'Ik merk het.' grinnikte de jongen ondeugend en boog vervolgens voorover om de munt voor mij op te rapen. 'Wat een raar ding.'
Blaise bestudeerde de munt aandachtig en keek toen even verbaasd naar mij.
'Het is niks.' mompelde ik vlug en trok de munt uit zijn handen. 'Bedankt.'
'Oke dan.' Blaise keek mij argwanend aan maar vroeg niet verder.
Samen stapten we de leerlingenkamer binnen en troffen we Draco en Pansy op de sofa voor het openhaard. Pansy had haar hoofd op de linkerschouder van Draco liggen terwijl de jongen naar de groene vlammen staarde. Beide leken niet erg aanwezig te zijn op de aardbodem.
'Zo, jullie kunnen zo je graf in.' grinnikte Blaise die tegenover de twee neerplofte.
Onzeker liet ik mij naast Blaise neerzakken en keek ik Draco en Pansy pijnlijk aan. Het stelde misschien niets voor dat Pansy zo bij Draco zat, maar de geruchten die ik steeds maar leek te horen maakten het er niet beter op. Vooral niet omdat Pansy duidelijk een oogje op de blonde jongen had.
Draco keek verschrikt op uit het vuur en staarde mij en Blaise verwilderd aan. 'Oh, jullie zijn het.'
Pansy opende haar ogen en keek mij even voor enkelen seconden met pretoogjes aan. Ze leek er duidelijk van te genieten dat zij de jongen nu voor zich zelf had.
Helaas voor Pansy stond Draco zo abrupt op van de bank dat ze haast omviel en bijna op de grond lag. Draco bestat geen aandacht aan Pansy haar gemopper en kwam gerust aan de andere kant van mij zitten.
Blaise keek de jongen met gespleten ogen aan. Hij plaatste zijn hand op mijn bovenbeen en glimlachte toen warm naar mij. Verbaasd staarde ik terug naar de jongen.
Draco trok zijn wenkbrauw op en plaatste toen vervolgens ook zijn hand op mijn andere bovenbeen en begon er vervolgens liefdevol overheen te wrijven. Blaise grijnsde uitdagend naar Draco en sloeg zijn arm om mijn middel heen. Vervolgens schoof hij nog iets dichter naar mij toe zodat hij helemaal tegen mij aan zat.
'Eh, jongens.' mompelde ik zenuwachtig toen Draco met zijn andere hand mijn hals begon te strelen. 'Kunnen jullie allebei alsjeblieft je handen thuis houden.' Het was eerder een bevel dan een verzoek.
'Tuurlijk, schat.' zei Draco mij liefdevol en drukte vervolgens een kus op mijn wang waarnaar hij zijn handen terug trok.
'Sorry.' mompelde Blaise verlegen en aaide nog even kort over mijn bol waarnaar hij ook zijn handen terug trok en nog even spijtig naar mij lachte.
Dat was awkward. Heel awkward.