You're Not Sorry [NL]

O93 • You're not sorry...

'En hoe ging het bij jou?' vroeg ik Harry die zelfde dag bij het avondmaal. Ik had besloten om vandaag bij de Gryffindors te gaan eten want ik had vele van hun niet meer zoveel gesproken door al het leren. Het was inmiddels alweer juni en dat betekende dus dat we bijna vakantie hadden.
'Het examen was minder lastig dan ik had gedacht.' mompelde hij met volle mond.
'Mee eens.' kwam Hermione er tussen. 'Ik vond het zelfs iets té makkelijk.'
'Die haalt dus een uitmuntend of boven verwachting.' zei Ron, doelend op het bruinharige meisje dat naast hem zat.
'Ik ben blij dat wij onze SLIJMBAL examens al hebben gehad.' grinnikte George die aan mijn andere zijde zat.
'Al dat leren.' zuchtte Fred.
'Ja, maar jullie moeten toch voor andere examens leren? Of ben ik nou gek?' vroeg ik ze verward, ik kon gewoon niet geloven dat zij dit jaar geen examens meer zouden hebben.
'Jij bent gewoon gek.' knikte George die vervolgens een klap op zijn achterhoofd kreeg van mij.
'We hebben alleen de gebruikelijke schoolexamens voor een overgang. En je kan in je zesde jaar ook leren verschijnselen.' zei Fred mij.
'Hoeveel SLIJMBALlen hadden jullie vorig jaar?' vroeg ik de twee nieuwsgierig.
Ron stikte in zijn eten en begon hard te lachen. 'Gewoon té triest voor woorden.'
'Houd je kop!' snauwde de tweeling hem af.
'Allebei drie SLIJMBALlen.' beantwoordde Ron mijn vraag die nog steeds proestte van het lachen.
'Dat meen je niet?!' Ik keek de tweeling met verbaasde ogen aan. 'Wat hebben jullie de afgelopen jaren wel niet allemaal gedaan?'
'Veel!' verdedigde Fred zijn broer en zichzelf vlug.
'Oke, laat ik het anders vragen. Hoeveel hebben jullie aan jullie schoolwerk gedaan de afgelopen jaren?'
'Kijk, dat is een ander verhaal.' grinnikte George die nonchalant zijn schouders ophaalde. 'We hebben het gewoon niet zo op huiswerk en leren.'
Hermione zuchtte overdreven. 'Dat is ook wel te merken aan jullie SLIJMBALlen.'
Terwijl Hermione en de tweeling nog door bleven kibbelen over de SLIJMBAL examens besloot ik mij maar weer tot Harry te richten en samen met hem over de zomervakantie te praten.
'Wat ga jij deze vakantie doen?' vroeg ik hem nieuwsgierig.
'Ik vrees dat ik de zomer zal moeten doorbrengen met mijn liefelijke oom, tante en neefje.' zuchtte Harry die er blijkbaar erg tegenop zag.
'Je gaat niet graag naar huis, hé?' gokte ik toen ik zijn droevige gezicht zag. Hij sprak haast nooit over de Dursleys.
'Nee, totaal niet zelfs. Ze zijn vreselijk, Audrey.'
'Het spijt mij.' zei ik de jongen vol medeleven. 'Als je wilt mag je best een keer bij mij thuis langskomen tijdens de vakantie?' stelde ik voor en glimlachte breed naar hem.
'Bedankt, ik zal je aanbod zeker in overweging nemen.' Harry leek direct iets vrolijker en hij glimlachte nog een laatste keer warm naar mij voor hij weer verder van zijn avondmaal begon te eten.