You're Not Sorry [NL]

O72 • You're not sorry...

MASSALE ONTSNAPPING UIT AZKABAN
MINISTERIE VREEST DAT BLACKS 'VERZAMELPUNT' IS VOOR OUDE DOODDOENERS

Het Ministerie van Toverkunst maakte gisteravond laat bekend dat er een massale ontsnapping uit Azkaban heeft plaatsgevonden.
Cornelius Fudge, de Minister van Toverkunst, sprak op zijn werkkamer met verslaggevers en bevestigde dat tien streng bewaakte gevangenen vroeg in de avond zijn ontsnapt en dat hij de Dreuzelpremier op de hoogte heeft gebracht van het gevaar dat deze personen vormen.
'Helaas bevinden we ons in dezelfde situatie als twee jaar geleden, toen de moordenaar Sirius Black ontsnapte,' verklaarde Fudge. 'We vermoeden tevens dat de twee uitbraken verband met elkaar hebben. Een ontsnapping van deze omvang wijst op hulp van buitenaf, en we moeten niet vergeten dat Black, die als allereerste uit Azkaban ontsnapte, in de ideale positie verkeert om anderen te helpen zijn voorbeeld te volgen. Het lijkt ons waarschijnlijk dat deze personen, onder wie Bellatrix Lestrange, een nicht van Black, zich rond Black hebben verzameld en hem als hun leider beschouwen. We doen al het mogelijke om de misdadigers aan te houden en vragen de tovergemeenschap om alert en voorzichtig te zijn. Deze personen mogen onder geen beding benaderd worden.'

'Harry,' mompelde ik zachtjes. 'wat wil dit zeggen?'
'Het wil zeggen dat het Ministerie zich weer op Sirius zal gaan richten.' zei hij kil.
'Maar dit slaat nergens op!' zei Ron. 'Sirius heeft hier niets mee te maken.'
'Ron, ssh, niet zo hard!' siste Hermione hem toe. 'Maar inderdaad. Dit slaat inderdaad nergens op.'
'En het betekent zeker ook dat Voldemort nu alleen nog maar sterker wordt.' Ik keek Harry gepijnigd aan.
Hij knikte. 'Inderdaad. Hij probeert zijn leger weer op te bouwen.'
'Waarom is het Ministerie toch zo stom om dat niet te kunnen zien?' mompelde Ron woest.
'Ze willen gewoon niet geloven dat Voldemort weer terug is.' concludeerde Harry.
'Harry, ik denk dat ik mij moet verontschuldigen tegenover jou.' Seamus was bij ons komen staan, met in zijn rechterhand de Ochtendprofeet. 'Je hebt gelijk. Hij is inderdaad terug. Ik geloof je.'
'Het is al goed, Seamus.' Harry glimlachte zwakjes naar de jongen. 'Ik weet dat het moeilijk is om zo iets te moeten geloven.'
Hij knikte. 'Ik had gewoon graag gehoopt dat je ernaast zat, Harry.' was het enige wat hij nog zei voor hij zich omdraaide en weer wegliep.
'Ik ook.' mompelde Harry zachtjes die wezenloos voor zich uit begon te staren.
Plots bedacht ik mij ineens iets. 'Jongens, ik spreek jullie later weer. Ik moet nog even wat doen.' zei ik en stond toen op van de Gryffindor tafel.
'Is goed. Ik zal vanavond de eerst volgende meeting van de SVD bekend maken.' zei Hermione. Ik knikte naar haar, wuifde iedereen gedag en liep toen richting de Slytherin tafel.
'Heb je het gelezen?' vroeg ik Draco toen ik naast hem neer plofte.
'Bedoel je de Ochtendprofeet?' Hij keek op van zijn bord met een gekwelde uitdrukking op zijn gezicht.
'Ja.' Ik bestudeerde zijn gezicht terwijl ik wat ontbijt op mijn bord geschepte. 'Bellatrix is toch een tante van jouw?'
Draco verslikte zich op dat moment in zijn pompoensap en begon hard te hoesten.
'Jeetje, ik stelde alleen maar een vraag hoor.' lachte ik en sloeg behulpzaam op zijn rug.
'Dankje.' mompelde hij toen zijn hoestbui weer over was. 'Eh, ja. Zij is inderdaad een tante van mij.'
'Heb je nog veel contact met haar?'
'Nee.' Hij slikte en keek van mij weg. 'Sinds de dag dat ze in Azkaban belande eigenlijk al niet meer.'
'Denk je dat je haar nu weer zult zien?'
'Nee, natuurlijk niet.' zei hij en keek mij boos aan. 'Ze is een Dooddoener.'
'Jouw vader was er ook één.' hielp ik hem eraan herinneren. 'Dat wil niks zeggen.'
'Hij was er één, ja.' Draco zuchtte luid en keek mij toen weer aan. 'Denk je dat mijn vader weer een Dooddoener zal worden?'
Ik haalde mijn schouders op. 'Geen idee. Maar aangezien Bellatrix jouw tante is, een zus van je moeder, dacht ik dat ze misschien nog wel eens bij jullie over de vloer kwam.' mompelde ik zachtjes.
'Nee, mijn ouders willen niks meer met dat soort tuig te maken hebben.' De blonde jongen klonk vastberaden. 'Mijn vader vindt zijn baan bij het Ministerie daar iets te belangrijk voor.'
'Ik geloof je.' glimlachte ik naar hem. 'Het spijt me, ik was gewoon nieuwsgierig.'
'Het is al goed.' suste Draco mij en streek kort door mijn bruine lokken. 'Je weet dat je mij altijd alles mag vragen.' Hij boog zich naar mij toe en drukte een liefdevolle kus op mijn lippen.
'Dray, is het waar?' Pansy haar stem kraste door mijn gehoorgangen. Zuchtend trok ik mij terug van de jongen en keek ik Pansy geïrriteerd aan.
'Is wat waar, Pansy?' Ook Draco klonk duidelijk geïrriteerd.
'Was zij vannacht bij jou?' Pansy wees op mij en trok een vies gezicht.
'Ja.' zei de blonde jongen enkel en hij keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ja, dat was Audrey inderdaad.'
'Allemaal voor die stomme weddenschap?' zei ze walgend. 'Nou, wees trots op jezelf. Je hebt de weddenschap gewonnen.'
'Er is niets gebeurt vannacht!' zei hij Pansy en keek haar dreigend aan.
'Weddenschap?' Ik keek de twee niet begrijpend aan.
'Weet ze het niet?' Pansy keek Draco ongelovig aan. 'Heb je het haar nooit verteld?'
'Wat verteld?' Ik keek Draco niet begrijpend aan.
'Het is iets stoms tussen mij en Blaise.' mompelde Draco vlug. 'Maar ik doe daar niet meer aan. Het was gewoon iets wat we in het begin van het jaar hadden bedacht.'
'Waar ging die weddenschap dan over?' vroeg ik hem nieuwsgierig.
Pansy lachte vals en keek mij strak aan. 'Wie als eerste het modderbloedje in bed kreeg. En blijkbaar heeft Draco gewonnen.'
'Pansy, er is niks gebeurt!' siste Draco haar opnieuw toe en keek toen vlug naar mij. 'Ik zei het je toch, het is gewoon iets stoms dat Blaise en ik in het begin van het jaar hadden bedacht. Maar ik doe daar nu niet meer aan.'
Ik schudden enkel mijn hoofd en keek de jongen ongelovig aan. 'Hoe kon je?' Tranen welde op in mijn ogen. 'Vandaar dat je ineens zo lief begon te doen. Niet waar?'
'Nee, die weddenschap stelt niks meer voor.'
'Lieg niet!' De tranen begonnen al over mijn wangen te stromen. 'Ik had uit je buurt moeten blijven.'
'Oh, dat had je zeker.' glimlachte Pansy zoetjes naar mij. En voor ik het wist was ik alweer opgestaan van tafel en stormde ik de Grote Zaal uit.