You're Not Sorry [NL]

O75 • You're not sorry...

Draco Lucius Malfoy, point of view

'Audrey, wacht even!' Ik holde vlug achter haar aan toen ik haar door de verlaten gangen zag lopen. Ze negeerde mij echter en liep stug door.
'Raak mij niet aan!' beet ze mij toe toen ik haar aan haar pols terug trok.
Ik liet haar pols weer vallen en keek haar spijtig aan. 'Sorry.'
'Wat wil je van me?' Haar ogen waren helemaal rood van het huilen. Ik voelde mij ineens zo schuldig dat ik de reden van haar rode ogen was. Van haar gebroken blik en de leegte in haar ogen.
'Je moet naar me luisteren.' probeerde ik haar te overtuigen terwijl ik een stap in Audrey haar richting zette. 'Die weddenschap was één grote vergissing.'
Audrey schudden hevig haar hoofd en keek mij nu nog droeviger aan. 'Je liegt Draco. Je hebt mij al die tijd voor de gek gehouden.'
'Nee!' Ik keek haar smekend aan en pakte voorzichtig haar beiden handen vast. Ze trok die vlug weer weg toen ze de grote blaren op mijn handen zag.
'Draco, ik wil je niet nog een keer verbranden.'
'Dat heb ik er voor over.' zei ik enkel. 'En als je mij verbrandt dan is het mijn eigen schuld. Mijn verdiende loon.'
'Zo werkt dat niet.' zei Audrey en keek mij met betraande ogen aan.
'Audrey, alles wat ik de afgelopen weken heb gedaan of gezegd meende ik.' zei ik haar en pakte voorzichtig haar handen weer vast. Ditmaal trok ze die niet weg. 'Alles was gemeend. Niets was gespeeld.'
'En die weddenschap dan?' Audrey bleef mij met haar hypnotiserende ogen aanstaren en ik wist even niets meer te zeggen.
'Dat was één stomme vergissing.' En ik meende het. 'Ik had toen nooit gedacht hoeveel je eigenlijk wel niet voor mij zou gaan betekenen.'
'Draco, weet je nog dat je zei dat je maar één kans nodig had?' Er stroomde nu nog meer tranen over haar wangen. 'Hoe je zei dat je geen tweede kans nodig zou hebben?'
Ik slikte bij die gedachten. Audrey had gelijk, dat had ik inderdaad gezegd. 'Ja, dat weet ik nog.'
'En nu verwacht je dus een tweede kans van mij?' Ze keek mij ongelovig aan. 'Meen je dit serieus, Malfoy.'
Voor het eerst dat Audrey mij niet bij mijn voornaam noemde. Voor het eerst dat ze mij Malfoy noemde. En het deed pijn. De naam stak als een mes in mijn hart.
'Ik weet dat ik dat heb gezegd. Maar Audrey,' Ik ging op mijn knieën en keek haar smekend aan. 'gun mij alsjeblieft die tweede kans nog. Ook al heb ik inderdaad gezegd dat ik die nooit nodig zou hoeven hebben.'
Audrey sloot haar ogen terwijl de zoute tranen over haar wangen bleven stromen. 'Het doet pijn, Draco.'
'Ik weet dat het pijn doet.' zei ik haar. 'Maar ik zal er echt alles aan doen om die tweede kans het waard te maken.'
Ik had die tweede kans gewoon nodig. Audrey moest mij zien te vertrouwen. Het moest.
Audrey schudden haar hoofd en opende haar ogen weer. 'Ik kan het niet, Draco.' Ze stapte bij mij vandaan en schudden opnieuw haar hoofd.
'Alsjeblieft,'
'Nee.' De tranen stroomde over haar wangen en ik moest moeite doen om die van mij binnen te houden.
Ik slikte hoorbaar en stond toen langzaam op. 'Is er een mogelijkheid dat ik jouw vertrouwen kan zien terug te winnen?'
'Misschien.' was het enige wat ze zei terwijl ze steeds verder bij mij vandaan liep. Achteruit de verlaten gang in.
'Audrey, ik beloof het je.' mompelde ik zachtjes. 'Ik zal er echt alles aan doen.'
Ik hoorde haar zuchtten. 'Draco, dit is een moeilijke tijd. Voor iedereen.' zei ze mij zachtjes. 'Begrijp dus dat ik het vooral nu moeilijk zal hebben om jou weer te vertrouwen.'
Ik knikte begrijpelijk. 'Dat weet ik. En hoelang het ook mag duren, ik heb alle tijd.' zei ik vastberaden. Ik meende het ook echt. Ik zou er alles aan doen om Audrey haar vertrouwen in mijn weer hersteld te hebben.
'Goed, dan zal ik jou niet tegenhouden.' glimlachte ze zwakjes naar mij. 'Maar ik heb nog andere dingen te doen, Draco. Ik spreek je later weer.'
En met die woorden draaide Audrey zich om en liep verder de gang door, de hoek om.
Ik kon en mocht nu geen fouten maken. Als Audrey mij nu nog meer zou beginnen te wantrouwen dan kon ik het wel schudden. Ik was een dwaas. Een idioot. Hoe had ik zo'n stomme weddenschap kunnen sluiten met Blaise, terwijl ik daarmee haar vertrouwen in mij zou riskeren. Nee, nu snap ik waarom mijn vader mij soms een dwaas vond. Ik was ook echt een eerste klas dwaas.