You're Not Sorry [NL]

O64 • You're not sorry...

De afgelopen dagen hadden we het huis weten te versieren met kerst versiering en zijn we ook nog even de winkelstraten in geweest om iedereen een cadeau te kunnen kopen. Molly had mij op het hart gedrukt voor haar en Arthur niets te kopen, dus dat had ik ook niet gedaan. Ook Sirius wilde niets hebben, wat alleen Harry, Hermione, Ron en de tweeling overhield. Ook had ik een speciaal cadeau voor Draco en mij ouders gekocht en die op tijd opgestuurd met Harry zijn uil, Hedwig.
Toen ik in de ochtend wakker werd was de slaapkamer al leeg, wat betekende dat Hermione en Ginny blijkbaar al waren gaan ontbijten. Aangekomen in de woonkamer zat iedereen al aan het ontbijt, en aan het hoofd van de tafel zat Arthur Weasley in een rolstoel met een stuk verband om zijn hoofd.
'Audrey!' zei Molly opgewekt toen ik de kamer binnengewandeld kwam. 'Vrolijk kerstmis!' Ze drukte een pakje in mijn handen en duwde mij op een stoel neer.
'Bedankt, Molly.' zei ik haar. 'Maar dit-' Ik weest op het cadeau. 'had echt niet gehoeven.'
'Nonsens!' zei ze mij en glimlachte vriendelijk naar mij. 'Iedereen die lid is van de familie krijgt een cadeau.'
Het raakte mij diep om te horen dat Molly mij nu al een lid van de familie noemde. Ik was dol op de vrouw en al haar kinderen.
'Audrey Mccloud.' glimlachte Arthur naar mij toen zijn vrouw nog een laatste glimlachend blik op mij had geworpen en toen vervolgens naar de keuken liep om het ontbijt klaar te maken. 'Wat fijn om je te ontmoeten.'
'Ook heel fijn om u te ontmoeten, meneer.' zei ik hem en knikte glimlachend naar de man. 'Voelt u zich al beter?'
'Oh, alsjeblieft. Noem me maar gewoon Arthur.' zei de man vriendelijk. 'En ja, ik voel mij al stukken beter. Ik kan jou en Harry niet genoeg bedanken. Zonder jullie had ik hier nu niet gezeten. Levend en wel.'
Ik voelde hoe mijn adem in mijn keel stokte en ik keek even naar Harry die ook ongemakkelijk naar de roodharige man staarde.
'Ik wil daarom ook een toost op jullie twee uitbrengen.' Molly kwam de kamer weer binnen gelopen met een paar zwevende schalen voor zich uit en liet die netjes op de tafel landen. Arthur hief een wijnglas op en knipoogde toen naar mij en Harry. 'Op Audrey en Harry!'
Iedereen volgde de roodharige man zijn voorbeeld en hieven hun glazen op. 'Op Audrey en Harry!'

'De trui is prachtig!' zei ik Molly toen ik een groene, gebreide trui met een zilveren A erop uit het inpakpapier viste. 'Bedankt.'
'Ik ben blij dat je het mooi vind.' glimlachte ze naar mij en keek toen even om naar de rest die ook het cadeau van Molly hadden geopend. George en Fred hadden allebei net zo'n trui als ik gekregen, alleen waren die van hun rood en stond er op de ene trui een gouden F en op de andere een G.
Harry, Ron, Hermione en Ginny hadden alle drie dezelfde trui, met ieder de kleuren van Gryffindor erop en de eerste letter van zijn of haar voornaam.
Ik besloot- net als de rest- de trui direct aan te trekken en ik verbaasde mijzelf hoe heerlijk het wol wel niet aanvoelde. Ik keek de rest glimlachend aan en voelde mij toen ineens heel raar. Iedereen droeg de kleuren van Gryffindor, op mij na. Het voelde alsof ik er niet tussen paste en Sirius leek dit direct te merken.
'Je moet trots zijn dat je in Slytherin bent ingedeeld.' zei Sirius mij bemoedigend. 'Er is niets mis met die afdeling. Sterker nog, grote tovenaars zaten in Slytherin.'
'Maar vele van hun waren slecht.' ze ik de man droevig.
'Niet allemaal.' knipoogde Sirius. 'Ik zelf zat misschien niet in Slytherin, maar ik heb mensen gekend die daar wel in zaten en ik bewonder de manier waarop die tovenaars en heksen vechten voor iets wat zij graag willen.'
Ik glimlachte dankbaar naar de man. 'Bedankt, Sirius.'
'Geen dank.' glimlachte hij terug en keek toen even naar Molly die iedereen zijn cadeau uitdeelde die onder de boom stond.
Ik had in totaal zes cadeaus voor mijn neus liggen en ik opende het eerste cadeau dat met rode inpakpapier was ingepakt. Het was niet erg groot, maar ook niet erg klein. Toen ik het papier er af had gescheurd verscheen er een boek in mijn handen. Het boek heette: The Fault In Our Stars.
Ik keek even naar Hermione die breed glimlachte. 'Dankjewel.' zei ik haar gemeend en ging toen verder met de rest van de cadeaus.
Ik had een doos vol chocokikkers gekregen van Fred en George gezamenlijk. Ginny en Ron hadden mij een grote doos met smekkies in alle smaken gegeven. Van Harry kreeg ik een Gluiposcoop(de tol fluit schril en draait rond wanneer er een onbetrouwbaar iemand in de buurt is of als er iemand liegt of bedriegt.)
'Ik hoop dat de gluiposcoop je goed zult helpen.' knikte Harry glimlachend naar mij.
'Bedankt, Harry.' Ik wist waarom de jongen de gluiposcoop had gekocht. Hij hoopte dat de tol zou gaan draaien en fluiten wanneer ik in Draco zijn buurt was, iets wat ik juist weer niet hoopte.
De laatste twee cadeaus die er nog lagen besloot ik later te openen, aangezien de rest besloten had om een bordspel te gaan spelen genaamd Fluimstenen. En ik kwam er al snel achter dat ik vreselijk slecht was in het spel en ik dus vaak bespoten werd door een stinkende vloeistof die uit de stenen spoot wanneer een partij verloor.