You're Not Sorry [NL]

O23 • You're not sorry...

De volgende dag begon onze eerste les in het lokaal van Toverdranken. In mijn eentje liep ik het lokaal binnen en merkte direct een bekend gezicht op.
'Hey.' begroette ik Harry die al aan een tafel ergens in het midden was gaan zitten. 'Zou ik hier plaats mogen nemen?'
Harry keek op van zijn boek en glimlachte geforceerd naar mij. 'Tuurlijk.'
Ik gooide mijn tas naast de tafel naar en nam plaats op de stoel links van Harry. De jongen keek mij onderzoekend aan en deed even vlug zijn bril af om de glazen schoon te maken.
'Harry, waarom doe je de laatste paar dagen zo kortaf?' vroeg ik maar direct zonder er omheen te draaien. 'Ik dacht echt toen we in de trein zaten dat jij mij aardig vond.'
Harry keek verbaasd op en leek overdonderd door de vraag. Hij deed zijn bril weer op en keek mij gepijnigd aan, opzoek naar de juiste woorden.
'Ik weet het niet.' mompelde de jongen schuldig. 'Maar het idee dat je bij Slytherin bent ingedeeld en dat je het ook nog eens zo goed lijkt te vinden met Malfoy ligt mij gewoon niet lekker.'
'Maar dat maakt toch helemaal niets uit dat ik bij Slytherin ben ingedeeld?' vroeg ik de jongen verward. Oke, de Gryffindors en Slytherins konden elkaar niet uitstaan, maar mij kon het helemaal niets schelen of ik nou vrienden was met iemand van een andere afdeling. Ik gaf daar serieus niets om.
'Nee, natuurlijk niet, maar het idee dat er in Slytherin alleen maar duisteren tovenaars en heksen zitten helpt mij ook niet echt om jou te vertrouwen.' gaf hij eerlijk toe. 'Vooral niet toen ik je met Malfoy bezig zag. Zijn vader is een Dooddoener, Audrey!'
Ik dacht even na bij die informatie en moest toen gelijk weer aan het artikel denken waarin werd gezegd dat Harry niet goed bij zijn hoofd was en alleen maar uit zijn nek kletste voor aandacht. Twijfelend keek ik de jongen aan. Moest ik hem nou geloven of niet? Ik wist zeker dat ik Dumbledore kon vertrouwen en als hij Harry vertrouwde, dan deed ik dat ook.
'Hoe weet je dat?' vroeg ik Harry, ik had Mr. Malfoy zelf gezien en hij leek mij niet op een man die iemand zou vermoorden. Ja, hij had net zo'n arrogante en hooghartige uitstraling als zijn zoon, maar Draco kon ik ook niet als iemand aan zien die zou moorden.
'Ik heb het met mijn eigen ogen gezien, vorig jaar.' vertelde Harry. 'Ik heb het merkteken op zijn arm gezien!'
'Merkteken?'
'Ja, Dooddoeners dragen een merkteken op hun linker onderarm. Het heeft de vorm van een doodskop waar een slang uit komt.' legde de jongen mij uit.
'Aha. Dus Voldemort is ook echt terug?' vroeg ik de jongen. Harry keek mij even verbaasd aan maar knikte toen.
'Ja, hij is echt terug. Ik heb hem zien terug keren.' legde Harry mij uit. 'Maar jij gelooft mij zeker niet.'
'Als jij zegt dat je hem hebt gezien dan geloof ik jou, Harry. Als Dumbledore jou vertrouwt dan doe ik dat ook.'
Harry keek mij enkele seconden bestuderend aan maar glimlachte toen dankbaar terug.
'Bedankt, er zijn op dit moment weinig mensen die mij nog geloven.' zei Harry droevig en hij keek mij gepijnigd aan. 'Zij vinden mij een leugenaar.'
'Ik niet Harry, en die mensen weten zelf niet beter. Laat ze maar lekker geloven wie zij willen geloven, maar ik geloof jou voor de volle honderd procent.' Ik legde bemoedigend mijn hand op dat van hem en kneep er zachtjes in. Harry keek naar mijn hand dat op het zijne lag en bleef daar zo voor een lange tijd naar staren voor hij weer iets zei.
'Maar Draco zijn vader is dus een Dooddoener?' Harry knikte.
'En nu denk jij dat Draco er ook één is?' gokte ik. Harry keek mij weer aan in mijn ogen en knikte opnieuw.
'Nou ja, ik weet natuurlijk niet zeker of Malfoy er al één is, maar ik durf te wedden dat hij zich zal aansluiten als een trouwe hond zodra hij de kans krijgt!' Harry spoog de woorden er haast uit en keek hatelijk bij het uitspreken van Draco zijn naam.
'Nou, ik kan je alvast vertellen dat Draco geen Dooddoener is.' zei ik met volle overtuiging. 'Ik heb geen merkteken op zijn arm gesignaleerd.'
'Wacht maar, hij zal er zeker weten deel van gaan uitmaken. Hij is slecht, Audrey.' waarschuwde Harry mij. 'Laat je niet door hem misleiden. Ik heb de manier gezien waarop jij soms naar hem kijkt.'
Ik keek de jongen verward aan. 'Wat bedoel je?'
'Je vind hem leuk.'
Ik schudde wild mijn hoofd. 'Ik ben niet zeker van het feit dat Draco daadwerkelijk slecht is, maar ik ben zeer zeker van het feit dat ik hem niet leuk vind.'
'Hij is wel slecht, geloof mij.' Harry keek mij doordringend aan.
'Ik weet het niet zeker, hoor.' mompelde ik. 'Ik denk dat het enkel een beeld is dat jij van hem geschetst hebt, maar er gaat zoveel meer schuil achter dat beeld dat jij van hem hebt.'
Harry wilde nog iets zeggen maar besloot uiteindelijk toch maar wijs zijn mond te houden en enkel afkeurend met zijn hoofd te schudden.