You're Not Sorry [NL]

O44 • You're not sorry...

Het was vrijdag middag, wat betekende dat onze laatste les was afgelopen. Samen met Draco liep ik over het terrein van Hogwarts, op weg naar het kasteel.
'Het is zo koud!' bibberde ik en dook dieper in mijn sjaal.
'Ja, het begint al echt winter te worden.' Er verschenen damp wolkjes toen Draco praatte.
'Audrey, wacht even!' Het was Harry zijn stem die mij halverwege het bordes halt liet houden. Ik draaide mij om en zag Harry op ons af komen rennen.
'Hey.' begroette ik de jongen opgewekt en glimlachte naar hem.
'Ik moet je iets vragen.' zei hij mij en keek even vuil naar Draco die met opgetrokken wenkbrauw terug keek.
'Prima.' Ik keek de jongen afwachtend aan.
'Onder vier ogen graag.' Harry keek mij doordringend aan.
'Eh, ja natuurlijk.' mompelde ik vlug en draaide mij om naar Draco. 'Zie ik je straks weer in de leerlingenkamer?'
'Tuurlijk.' glimlachte Draco. Hij stapte naar mij toe en trok mij vervolgens in zijn armen. 'Tot straks.'
Draco liet mij weer los en draaide zich toen vervolgens weer om om het bordes verder op te lopen.
'Loop je mee?' vroeg Harry mij toen ik me weer tot hem richtte. Hij maakte aanstalten richting het meer en ik volgde de jongen vlug.
'Wat wilde je vragen?' vroeg ik de jongen nieuwsgierig.
'Heb je al gehoord van het kerstbal die binnenkort komt?' Hij klonk zenuwachtig.
'Ja, ik heb wel iets gehoord van de meisjes van mijn afdeling.' bekende ik en keek Harry nu nog nieuwsgieriger aan.
'Eh, je weet onder anderen wel dat hier op Hogwarts de leerlingen vaak als een koppel gaan?' vroeg hij mij. 'Natuurlijk ook als vrienden, maar vaak gaan een meisje en jongen gezamenlijk.'
Ik knikte. 'Ja, maar ik heb eigenlijk nog geen idee met wie ik ga.'
'Heeft nog niemand je gevraagd?' Harry leek verbaasd.
'Nee.' zei ik eerlijk. 'Heb jij al een date?'
Harry schudden zijn hoofd. 'Daar wilde ik het eigenlijk met je over hebben.' Harry leek nu nog nerveuzer dan voorheen en hij begon zenuwachtig met zijn vingers te spelen terwijl hij mijn blik ontweek.
'Ja?' drong ik aan terwijl ik hem ditmaal argwanend aankeek. Als hij het over Draco ging hebben dan was ik hier snel weer weg.
'Wil je met mij naar het kerstbal gaan?'
Stomverbaasd staarde ik Harry met open mond aan. Ik had veel verwacht, maar deze vraag dus totaal niet.
'Meen je die?' stamelde ik overdonderd. Ik kon het gewoon niet geloven.
Harry knikte en werd langzaam vuurrood. 'Maar ik snap natuurlijk als je niet met mij wilt gaan en liever met Malfoy gaat.' mompelde hij er vlug achteraan.
'Natuurlijk wil ik met je gaan!' bracht ik uit en ik begon breed te glimlachen. Harry was de eerste die het mij had gevraagd en ik voelde mij best gevleid dat hij er überhaupt aan had gedacht om mij mee te vragen.
'Echt waar?' Ditmaal klonk Harry verbaasd. 'Ik bedoel, dat is geweldig!' Hij kreeg een brede glimlach rond zijn lippen en voor ik het wist had hij mij al in een knuffel getrokken.
'Ik kan nu al niet wachten.' lachte ik opgewekt en keek de jongen vrolijk aan. 'Maar we gaan wel als vrienden, toch?'
'Natuurlijk!' verzekerde Harry mij. 'Ik had gewoon niet gedacht dat je met mij zou willen gaan.'
'Doe niet zo belachelijk. Natuurlijk wil ik met jou gaan.' Ik liet Harry los en keek hem glimlachend aan. 'Ik ga liever met jou dan met wie dan ook.'
'Bedankt.' glimlachte Harry. 'Ik moet toegeven dat ik best zenuwachtig was om het je te vragen.'
Ik lachte zachtjes en schudden mijn hoofd. 'Nergens voor nodig. We zijn vrienden, dus je kan mij dit soort dingen altijd vragen.'
Harry en ik liepen nog voor een lange tijd in de koude buitenlucht, pratend over dingen als Lord Voldemort en de vordering van mijn krachten. Ik had zelf nog niks aan mijn krachten opgemerkt, en ik begon mij nu echt zorgen te maken.
Ook hadden we het over mijn toverkunsten en hoe dat verliep. Het ging al aardig in de lessen en ik was al bijna net zo ver als mijn mede studenten.
'Nou, je bent tenminste al beter dan Neville.' lachte Harry mij toen ik hem vertelde over de falende pogingen tijdens bezweringen.
'Dat is waar.' grinnikte ik. Ik was niet bepaald een top heks, maar Neville- die zich al veel langer in de wereld van toverkunsten begaf- kon er ook niet veel van.
Plots rende er een jongen mij voorbij, gevold door een meisje. Geschrokken slaakte ik een kreet en viel ik van schrik achterover op mijn kont. De jongen en het meisje rende lachend achter elkaar aan richting het meer, en plots waren ze weg. Het leek net alsof ze waren opgelost in de lucht.
Geschokt staarde ik naar de plek waar de jongen en het meisje waren verdwenen. Ik knipperde een aantal keer verwoed met mijn ogen, maar de jongen en het meisje waren nog steeds weg.
'Audrey, gaat het?' vroeg Harry mij bezorgd die voor mij gehurkt zat.
'Zag je dat?' vroeg ik hem paniekerig. 'Hoe kunnen ze nu ineens weg zijn. Ze stonden net nog daar en nu ineens zijn ze weg.'
'Waar heb je het over?' Harry keek mij raar aan.
'Over de jongen en het meisje die mij bijna omver hadden gelopen.' zei ik Harry.
'Jongen? Meisje?' vroeg Harry mij verward. 'Ik heb niemand gezien.'
'Maar ze rende vlak voor ons langs!' riep ik uit en keek Harry doordringend aan. 'Je moet ze wel gezien hebben!'
'Audrey, ik heb niemand gezien.' zei Harry mij nogmaals. 'Gaat het wel goed met je?'
'Natuurlijk gaat het goed met mij!' Verward en gefrustreerd krabbelde ik overeind en beende ik naar de plek toe waar de jongen en het meisje zo plots waren verdwenen. Ik keek om mij heen, hopend ergens nog een glimp van ze op te kunnen vangen.
'Audrey,' begon Harry voorzichtig. 'ik denk dat wij maar eens naar Dumbledore moeten gaan.'