You're Not Sorry [NL]

O61 • You're not sorry...

Draco en ik zaten al voor een lange tijd samen op zijn bed. Ik zat tussen zijn benen in en leunde met mijn rug tegen zijn borst aan terwijl mijn hoofd op zijn schouder rustte. Draco had zijn armen stevig om mijn middel heen geslagen en rustte met zijn kin op mijn schouder.
'Schattig.' grinnikte Blaise die binnen kwam lopen.
'Waar was jij de hele nacht?' vroeg Draco hem. Hij tilde zijn hoofd op en keek de getinte jongen nieuwsgierig aan.
'Laten we zeggen, Zabini heeft weer weten toe te slaan.' knipoogde de jongen en keek toen even naar Draco die enkel met zijn hoofd schudden.
'Fixer.' lachte ik en schudden afkeurend mijn hoofd naar de jongen. 'Jij bent er zeker ook één?' vroeg ik de blonde jongen grinnikend.
'I only want to do you, darling.' zei Draco liefdevol en drukte vervolgens een vlinder kusje op mijn wang.
Een brede glimlach sierde mijn gezicht en ik draaide mijn hoofd om zodat ik de blonde jongen een kus op zijn mond kon geven.
'Mag ik van iemand een emmer.' mompelde Blaise met een vies gezicht. 'Ik zie jullie later weer.' En weg was de jongen.
'Mooi.' grijnsde Draco die zijn hoofd weer op mijn schouder liet rusten en mij dicht tegen zich aantrok.
Een warm gevoel nestelde zich in mij en ik kon het niet laten om gelukzalig te lachen. De jongen was gewoon zo perfect. Iets wat ik tijdens onze eerste ontmoeting nooit had kunnen denken. Laat staan zeggen.
'En wat ga jij met de kerst doen?' vroeg Draco mij na een lange stilte.
'Ik ga dit jaar kerst bij de Weasleys vieren.' zei ik hem. 'Anders had ik denk ik op Hogwarts gebleven.'
'Ben je niet van plan om kerst bij je ouders- ik bedoel, peetouders, te gaan vieren?' vroeg Draco mij verbaasd.
'Ze wilde dit jaar naar Duitsland gaan en als ik met kerst terug kom dan gaan ze niet meer en ik wil het niet voor ze verpesten.' legde ik uit. 'En je kan ze gewoon mijn ouders noemen, zo zie ik ze in feiten ook.'
'Lief van je.' glimlachte Draco. 'Je had kerst ook best bij mij en mijn familie mogen vieren.'
'Bedankt.' glimlachte ik. 'Misschien volgend kerst?'
'Wat dacht je van de zomervakantie?' Draco drukte een kus in mijn nek. 'Als je wilt kun je dan blijven logeren voor een paar weken.'
'Dat klinkt als een goed idee.' knikte ik en glimlachte bij die gedachten. 'Ik kijk er nu al naar uit.'
De blonde jongen lachte zachtjes. 'Ik zal je een cadeau toe sturen met kerst.' beloofde hij.
'Oh, Draco.' zei ik. 'Dat is lief van je, maar dat hoeft echt niet.'
'Maar toch zal ik het doen.' grinnikte hij en drukte opnieuw een kus in mijn nek. 'Je zult het prachtig vinden.'
Ik glimlachte. 'Dan zal ik jou ook iets moeten terug sturen.'
'Nee, ik verwacht er niets voor terug.' protesteerde de jongen.
'Maar toch zul je iets terug krijgen.' knipoogde ik naar de jongen en kuste zijn lippen.
'Meiden.' Draco zuchtte diep en sloeg zijn ogen ten hemel.
'Dus jij bent een wijf?'
'Wa-? Nee!' lachte de jongen. 'Natuurlijk niet.'
'Jammer.'
'Wat nou jammer?' Draco kreeg een ondeugende grijns rond zijn lippen en voor ik het wist begon hij mij te kietelen.
'Nee!' proestte ik uit. 'Niet doen! Stop!'
Draco duwde mij op mijn rug op het bed en ging op mij zitten. Hij begon mij uitbundig te kietelen en ik kreeg haast geen adem meer van het lachen, wat de blonde jongen zelf ook liet lachen.
'Genade! Genade!' riep ik uit en probeerde met alle macht de blonde jongen van mij af te krijgen. Helaas was hij veel sterker dan ik.
'Te laat.' grinnikte Draco en hij boog voorover zodat hij nu enkele centimeters bij mijn gezicht vandaan was. Hij stopte met kietelen en keek mij diep in mijn ogen aan. Hij had een ondeugende twinkeling in zijn ogen, wat mij wantrouwig maakte.
Draco begon mijn lippen liefdevol te kussen en zoals gebruikelijk gaf ik mij aan hem over. Plots begon de blonde jongen mij weer te kietelen waardoor ik het uitproestte van het lachen door onze kus heen.
'Oh mijn god. Het spijt mij zo.' lachte ik en er stroomde tranen over mijn wangen terwijl ik met alle moeite zijn handen van mij weg probeerde te slaan.
Ook Draco lachte nu uitbundig en schudden wild zijn hoofd. 'Je bent gestoord.'
'Ik gestoord?' vroeg ik hem beledigt. 'Wie is hier de dwaas die mij kietelt?'
'Wel een dwaas waar je van houd.' knipoogde de blonde jongen ondeugend.
'Hé, ik heb nog geen enkele bekentenis afgelegd.' zei ik hem. 'Tot nu toe ben jij de enige geweest van ons twee.'
'Touché.' zei hij. 'Maar jij kan mij niet wijsmaken dat het niet wederzijds is.'
'Daar ben je heel zeker van?' plaagde ik de jongen.
'Heel zeker.' glimlachte hij en drukte opnieuw zijn lippen op de mijne. Ditmaal kuste ik hem terug zonder een onderbreking van een lachbui.