You're Not Sorry [NL]

O35 • You're not sorry...

'Kan ik je misschien een boterbier bestellen?' vroeg Draco mij beleefd die mij ondertussen hielp met het uittrekken van mijn jas.
'Ja, graag.' beantwoordde ik zijn vraag en glimlachte dankbaar naar de jongen die mijn jas aannam en die netjes op de hoekbank plaatste en vervolgens zijn eigen jas uittrok.
'Dan ben ik zo terug.' knipoogde Draco die zich vervolgens omdraaide richting de bar waar een knap uitziende vrouw achter stond. Ik nam plaats op de bank en trok even mijn kleding recht. Draco kwam weer terug met twee volle mokken en overhandigde mij een als een echte heer. Vervolgens nam hij tegenover mij plaats.
'Bedankt.' Ik glimlachte naar de jongen en nipte voorzichtig van het warme goedje.
'Geen dank.' knipoogde Draco naar mij die vervolgens een slok van zijn mok nam. 'En ik moet toegeven dat je er geweldig uit ziet in dat groen.'
Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen en ik keek vlug naar mijn mok die omklemd was met mijn handen. 'Bedankt.'
'Alweer, geen dank.' Ik keek op in Draco zijn ogen die mij bestuderend van top tot teen bekeken. 'Het valt mij eigenlijk nu pas op hoe mooi je wel niet bent.'
Ik keek de Draco ongelovig aan en voelde mijn hart sneller kloppen dan gewoonlijk. Er spoelde een golf van warmte door mijn borstkas en mijn gezicht leek haas te gloeien, terwijl de blonde jongen mij met zijn storm grijze ogen bleef aanstaren.
Ik keek verlegen de andere kant op en probeerde zoveel mogelijk Draco zijn blik te ontwijken. Waarom was deze jongen ineens zo lief? Waarom begon ik überhaupt te blozen bij het horen van zijn lieve woorden? Het was verkeerd.
'Ik weet wat je nu denkt, maar ik meen wat ik zei.' Draco pakte mijn hand hand vast en hield die in het midden van de tafel. Hij streelde liefdevol met zijn duim over de rug van mijn bleke hand.
Ik keek opnieuw op in Draco zijn ogen en voelde mijn hart nog sneller kloppen. Hoe deed die jongen dat toch?
'Bedankt, Draco.' Ik glimlachte verlegen en schudden even kort mijn lange, bruine haren uit mijn gezicht. Ik voelde zijn vingers door mijn haren heen kammen terwijl hij een pulk los koppelde van de rest en die bestuderend bekeek.
'Echt alles aan jou is prachtig.' mompelde de jongen gebiologeerd. Ik begon zenuwachtig op mijn onderlip te bijten terwijl Draco zijn vingers zich naar mijn hals verplaatste. Ik snakte naar adem en voelde mijn hart overuren draaien.
'Je lippen,' zei Draco die met zijn vingers over mijn fel rode lippen streek. Ik staarde de jongen enkel aan, niet wetend wat te zeggen of wat te doen.
'Je neus.' Zijn bleken vingers streken over de brug van mijn neus. 'Je kaaklijn'
Hij verplaatste zijn vingers naar mijn kaak en begon de lijn ervan te volgen. Mijn hoofd begon steeds lichter en lichter aan te voelen, en ik wist nou niet of het door de aantal boterbieren kwam die ik vandaag al op had, of door Draco zijn tedere aanrakingen.
'Draco, misschien moet je nie-' Mijn stem trilde hoorbaar en halverwege mijn zin stierf die ook weg. Draco hield zijn hoofd schuin en keek mij geamuseerd aan.
'Wat is er?' vroeg hij mij met zijn zoetste stem. 'Geraak je een beetje zenuwachtig van mij? Waarom?'
Meerdere rillingen trokken over mijn rug en ik begon automatisch onregelmatig te ademen. Altijd wanneer ik zenuwachtig was gebeurde dit.
'Ik ben niet zenuwachtig.' bracht ik met moeite uit, ditmaal slaagde ik er in om mijn stem niet te laten trillen.
'Je liegt.' glimlachte Draco naar mij die met zijn ene hand mijn onderarm streelde die nog op de tafel lag. Ik omklemde de mok in mijn hand stevig en sloot kort mijn ogen. Ik genoot. Ik wilde helemaal niet genieten.
'Audrey,' Ik opende mijn ogen weer om de jongen aan te kijken. 'Zullen wij terug gaan naar het kasteel?'
Zijn stem klonk zo zacht en vriendelijk dat ik er haast bang van werd. Nog nooit had ik zo'n toon in zijn stem gehoord. Tegen niemand niet.
'Eh, tuurlijk.' mompelde ik vluchtig toen ik na bijna een minuut nog geen antwoord had gegeven omdat ik Draco enkel bedenkelijk had aan zitten staren. De blonde jongen stond op en hielp mij voorzichtig overeind aan mijn hand die hij nog vast had. Hij pakte onze jassen van de bank en hield mijn jas open zodat ik het gemakkelijk kon aantrekken.
'Bedankt.' mompelde ik voor de zoveelste keer vandaag. Draco glimlachte naar mij en knoopte behulpzaam mijn jas dicht. Hij trok zijn zwarte jas aan en begeleidde mij vervolgens naar de uitgang van The Three Broomsticks. Als een echte heer hield Draco de deur voor mij open en ik moest echt beginnen te wennen aan het feit dat Draco ineens manieren had.
'Heb je het koud?' vroeg Draco mij toen we buiten liepen en er een gure wind langs on streek. Ik had geen enkel teken laten blijken, maar zonder op een antwoord te wachten trok Draco mij dicht tegen zich aan. 'Ik warm je wel op.'
Draco zijn zwoele stem deed mijn hart op hol slaan en ik dacht echt dat ik ging flauwvallen, ik had alleen nog geen idee of het op een goede manier was of een slechte. Wantrouwig keek ik op naar Draco zijn gezicht, maar die wantrouw vervloog snel weer toen ik de zachtste en liefste glimlach zag die ik ook bij hem had gezien. Wat was er toch mis met deze jongen?