You're Not Sorry [NL]

O16 • You're not sorry...

De volgende ochtend had ik dan eindelijk kennis gemaakt met mijn andere kamergenoten. Toen ik die avond ervoor het meisjes vertrek binnen liep, sliep iedereen al. Toen de volgende dag iedereen wakker was geworden had Pansy(waar ik nu een kamer mee deelde) mij voorgestelde aan mijn andere twee kamergenoten.
Het eerste meisje waaraan ik werd voorgesteld had bruin, stijl haar dat net over haar schouders viel en licht, grijze ogen. Haar naam was Tracey Davis en één van mijn favoriete leerlingen van Slytherin tot nu toe. Ze was ontzettend aardig en vriendelijk tegen mij en vertelde mij al direct hele verhalen over zichzelf.
Het tweede meisje heette Daphne Greengrass. Ze had middel lang, stijl, blond haar en blauwe ogen. Daphne was redelijk aardig, maar ik zag haar niet als één van mijn vriendinnen. Ze kwam te verwaand en te arrogant over, net als Pansy, en ik kon slecht met dat soort mensen overweg.
Toen we uiteindelijk met zijn vieren naar de leerlingenkamer liepen zagen we ineens dat Professor Snape in de leerlingenkamer was. Hij stond met Draco te praten, die niet erg blij keek.
'Dus ik wil dat jij vandaag goed op haar zult letten. Je helpt Mccloud tijdens de lessen en zorgt dat ze zich hier op haar gemak zult voelen.' Hoorde ik Snape zeggen toen ik dichterbij was gekomen. 'Als ik klachten hoor dan zullen er zware consequenties zijn. Begrepen?'
'Waarom moet ik nou weer de gene zijn die haar moet begeleiden?' zei Draco nors. 'Ik snap überhaupt niet wat ze hier bij ons in de afdeling doet, ze is niet eens een volbloed!'
'Eh, Professor.' kwam ik tussen beiden. 'Draco hoeft me niet perse te begeleiden vandaag, ik denk dat ik het wel prima red.'
'Nonsens! Malfoy zal je vandaag begeleiden en ik wil er verder niets meer over horen.' zei Snape scherp die nog even een waarschuwende blik op Draco wierp voor hij weer uit de leerlingenkamer vertrok.
'Verdomme, dan zit ik ook nog de hele dag aan jou vast!' zei Draco gefrustreerd die een trap tegen de salontafel gaf en mij vernietigend aankeek. Ik schrok van zijn uitbarsting en stapte vlug bij hem vandaan. Waarom van alle leerlingen moest Snape nou uitgerekend hém kiezen?
'Dus, jij bent geen volbloed heks?' vroeg Pansy mij plots die ook had staan meeluisteren. Iedereen in de leerlingen kamer was gestopt met praten toen Snape en Draco aan het discussiëren waren geweest, dus iedereen had het gesprek tussen de twee gevolgd.
Ik deed mijn mond open om antwoord te geven, maar sloot die direct weer. Wat moest ik nu zeggen? Ik was in werkelijkheid een volbloed heks maar had Draco tijdens onze eerste ontmoeting verteld dat ik dat niet was, aangezien ik toen ook niet beter wist. Maar als ik iedereen nu de waarheid vertelde dan zouden er van Draco zijn kant vragen komen waarom ik dat nu ineens wel was. Maar als ik zei dat ik niet van volbloed was, dan zouden ze mij verachten, net zoals Draco deed.
'Ja, dat is ze inderdaad.' antwoordde Draco voor mij die nu vals grijnsde. Ik keek de jongen vernietigend aan maar knikte toen ter bevestiging. Het was maar beter als niemand wat van mijn werkelijke identiteit wist.
'Waarom ben jij dan in hemelsnaam bij Slytherin ingedeeld?!' riep Pansy gesmoord die mij nu vies aankeek, net als vele andere Slytherins nu deden. Ik zuchtte diep en haalde mijn schouders op.
'Geen idee.' mompelde ik verslagen.
'Maar, je bent dus een halfbloed?' vroeg Blaise mij nu, ergens in zijn stem klonk iets hoopvols.
Ik schudde echter mijn hoofd. 'Nee, mijn beide ouders zijn dreuzels.'
Kreten van afschuw en ontzet klonken door de leerlingenkamer. Ze keken mij vies aan en begonnen allemaal direct woorden naar mij te roepen waarvan ik de helft niet eens kende, maar aan de reacties te peilen waren het zeker weten woorden met een slechte betekenis.
Het ene woord na het anderen kwam als een klap in mijn gezicht. Mijn ogen begonnen zich te vullen met tranen en ik voelde mijn handen trillen. Ik keek even naar Draco die nu niet meer stond te grijzen, maar nu een beetje schuldig keek.
'Echt bedankt, heel sportief van je Draco.' zei ik hem terwijl de tranen al over mijn wangen waren gaan rollen. 'Ik weet niet waar ik al die haat aan te danken heb, maar wat ik wel weet is dat ik niets meer met jou te maken wil hebben. Je bent één en al slecht en bedorven.'
En met die woorden draaide ik mij om en verliet de leerlingenkamer waarbij ik alle beledigende woorden en minachtende blikken achter mij liet. Mijn tijd hier op Hogwarts zou één van de zwaarste worden die ik tot nu toe ooit in mijn leven heb gehad.