You're Not Sorry [NL]

O52 • You're not sorry...

Harry James Potter, point of view

'Oh, Harry.' Dumbledore keek mij verrast aan toen ik voor de tweede keer die avond zijn kantoortje binnen stapte. 'Waar heb ik je bezoek nu weer aan te danken?'
Ik nam plaats op de stoel voor het bureau van Professor Dumbledore en keek de oude man ernstig aan. Dumbledore staarde mij door zijn bril aan terwijl ik de juiste woorden bij elkaar raapte.
'Er is iets waar ik mij al een tijdje zorgen over maak.' mompelde ik. 'Iets wat ik mij al voor een lange tijd afvraag en niet helemaal begrijp.'
'Aha.' Dumbledore vouwde zijn handen in elkaar en het leek haast alsof zijn heldere ogen door mijn ziel leken te kijken. 'En wat mag dat gene wel niet zijn?'
Ik haalde diep adem. 'Waarom kiezen aardige mensen de verkeerde mensen om lief te hebben?'
Dumbledore glimlachte. 'Hebben we het hier over iemand specifiek?'
Ik knikte enkel.
'Omdat wij de liefde accepteren die wij denken te verdienen.' beantwoordde Dumbledore mijn vraag. Zijn blik stond echter triest.
'Kunnen we ze laten weten dat ze meer verdienen?' vroeg ik hoopvol.
'We kunnen het altijd proberen.' zei hij en glimlachte toen weer.
'Juist ja.' Ik zuchtte diep en begon diep na te denken.
'Harry,' Ik keek weer op naar de oude man. 'Gaat het hier misschien om Audrey?'
'Ja, het gaat inderdaad om Audrey.' bekende ik. 'Ik maak mij zorgen om haar.'
'Je maakt je zorgen om het feit dat ze goed met de jonge heer Malfoy lijkt om te gaan?' gokte Professor Dumbledore.
'Ja.' bekende ik opnieuw. 'Zijn vader is een dooddoener, Professor. Ik vertrouw het gewoon niet.'
'Ik begrijp je punt, Harry.' stemde Dumbledore met mij in. 'Maar vergeet niet dat de keus van Draco zijn vader, niet specifiek de keus hoeft te zijn van Draco hemzelf.'
Ik dacht even diep na over die woorden. 'Bent u dan niet bang dat Audrey haar geheim aan Draco zal verklappen?'
'Ik moet eerlijk toegeven dat ik zo mijn twijfels heb, maar Audrey is slim.' knikte de oude man. 'En ik kan haar niets verbieden. Als zij er werkelijk in geloofd om de jongen te vertrouwen, dan accepteer ik haar keus.'
'En wat nou als Draco het aan zijn vader vertelt, en zijn vader het weer door verteld aan Voldemort?'
'Dan heeft de geschiedenis zich herhaalt.'
Verward staarde ik de oude man aan. 'Wat bedoelt u, Professor.'
Maar Dumbledore schudden enkel zijn hoofd. 'Daar komt Miss Winchester zelf nog wel achter.'
'Goed dan.' mompelde ik en stond weer op van de stoel. 'Bedankt voor uw tijd, Professor.'
'Geen dank, Harry.' glimlachte Dumbledore mij warm toe. 'Jij bent altijd welkom.'