O47 • You're not sorry...

4.2K 238 30
                                    

Draco Lucius Malfoy, point of view



'Ach ja, we hebben altijd volgend jaar nog.' Ik glimlachte flauwtjes naar Audrey.
'Helpt het als ik nu al beloof dat ik volgend jaar met jou naar het bal ga?' vroeg ze mij.
'Ik had lieverd dit jaar al gehad, maar volgend jaar klinkt ook prima.' We liepen alweer over het terrein van Hogwarts en het sneeuwde nog steeds hevig.
'Het spijt mij.' verontschuldigde Audrey zich zelf en ze keek mij met haar prachtige ogen spijtig aan.
'Het is al goed.' verzekerd ik haar en hielt toen halt. We stonden nu bij de grote eikenboom voor het meer.
Audrey keek even omhoog naar de lucht. De sneeuwvlokken dwarrelde om haar heen en er verscheen een brede glimlach rond haar lippen.
'Ik hou van sneeuw.' zei ze en keek mij toen weer aan. Het was prachtig hoe haar bruine haren vol zaten met sneeuwvlokken, hoe haar witte tanden de zelfde kleur leken te hebben en hoe haar blauwe ogen alles perfect combineerde. Audrey was niet alleen magisch, ze leek ook magisch.
'Je ziet er prachtig uit in de sneeuw.' zei ik en staarde haar enkel aan.
Er verschenen roze blosjes op haar wangen wat het totale plaatje alleen nog maar perfecter maakte. 'Dankje.'
Ik deed een stap naar haar toe en pakte haar koude handen vast. Ze waren zo koud, haast bevroren.
Een kleine glimlach sierde haar lippen terwijl ze mij enkel in de ogen aanstaarde. Ik trok haar iets dichter naar mij toe zodat haar gezicht nog maar enkelen centimeters bij de mijne vandaan was. Ik leunde onwillekeurig dichter naar haar toe en ik kon de geur van haar shampoo ruiken. Het rook heerlijk naar cocos.
Ik voelde haar hart als een bezetenen kloppen en haar ademhaling versnellen. Het idee dat ik haar zenuwachtig maakte liet mij glimlachen. Het betekende dus dat ze wel iets voor mij moest voelen. Misschien zou ik de weddenschap nog wel eens kunnen winnen. Niet dat Blaise überhaupt enige kans maakte, maar ik had wel gedacht dat ze op geen van ons beiden zou gaan reageren.
Vlug zette ik die gedachten opzij. De weddenschap was nu niet belangrijk. Ik had nu een andere missie die ik moest zien te volbrengen. Ik moest Audrey haar vertrouwen zien te winnen. Ik moest haar beter leren kennen.
Ik leunde nog iets dichter naar haar toe en voelde haar neus langs de mijne strijken. Met mijn voorhoofd leunde ik tegen die van haar aan en ik merkte hoe haar adem stokte.
'Zenuwachtig?' fluisterde ik zachtjes.
'Een beetje.' gaf ze eerlijk toe terwijl ze een tijdje naar mijn mond staarde en toen weer op keek in mijn ogen.
We staarde elkaar een lange tijd aan. De sneeuwvlokken dwarrelde om ons heen en af en toe voelde ik een koude windvlaag langs mijn gezicht strijken.
'Ik kan het niet meer.' mompelde ik.
Audrey haar ogen staarde mij vragend aan.
'Ik kan mezelf niet meer inhouden.' Ik voelde hoe mijn hart nu ook als een bezetenen begon te kloppen en mijn binnenste helemaal warm werd.
'Draco, wat bedoe-' maar verder kwam ze niet want ik drukte vol overgaven mijn lippen op de haren.
Ik merkte hoe de koude aanraking van mijn lippen haar deed schrikken, maar niet veel later begon ze mij terug te kussen en sloeg ze haar armen om mijn nek heen. Ik verplaatste mijn armen om haar middel heen en trok haar nog iets dichter tegen mij aan.
Een brede glimlach verscheen rondom haar lippen tijdens onze kus. Ik kon het niet laten om zelf ook te glimlachen en voor ik het wist had ik Audrey al van de grond opgetild en draaide ik een rondje met haar.
Lachend maakte ze haar lippen los van de mijne en verborg ze haar gezicht in mijn nek terwijl we rond draaide. Lachend liet ik haar weer terug zakken op de grond en keken wij elkaar enkel glimlachend aan.
Plots veranderde haar uitdrukking en keek ze mij ernstig aan. 'Meende je dat?'
Ik kon enkel glimlachen om haar vraag. 'Natuurlijk meende ik het.' Ik hield haar gezicht tussen mijn handen en drukte een kus op haar mond.
Audrey begon te blozen en keek mij stralend aan. 'Dus op deze manier begin ik iets voor je te betekenen?'
'Inderdaad.' En ik drukte opnieuw mijn lippen op de haren en ik kon voelen hoe zij de kus vol overgaven beantwoordde.

You're Not Sorry [NL]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu