You're Not Sorry [NL]

O79 • You're not sorry...

'Harry, het lukt mij nog steeds niet.' zuchtte ik verwoed en liet mijn toverstaf zakken. Het was alweer de zoveelste keer vandaag dat mijn poging om een volledige Patronus te produceren faalde.
'Kan je echt niets beters verzinnen? De herinnering die je gebruikt is blijkbaar niet sterk genoeg.' Harry was sinds de dag dat ik hem gekust had zich heel anders gaan gedragen. Niet op een slechte manier. Eerder op een manier die iets verder ging dan alleen vriendschap.
Hij stapte naar mij toe en ging achter mij staan. Hij plaatste zijn ene hand op mijn middel en met zijn andere hand hield hij mijn rechter hand vast waar ik mijn toverstaf in hield.
Het was maar goed ook dat er nu niemand meer in de kamer van Hoge Nood was, anders had dat namelijk heel ongemakkelijk geweest.
'Denk aan iets vrolijks.' fluisterde Harry zachtjes in mijn oor. 'Iets wat je van binnen helemaal warm laat worden wanneer je er aan denkt.'
Ik begon nerveus op mijn lip te bijten toen Harry zijn adem langs mijn nek streek. Ik was dol op Harry, maar niet op die manier. Ik hield nog steeds van de blonde jongen die vreselijk wispelturig was.
Ik probeerde Harry zijn aanwezigheid te negeren en sloot mijn ogen. Ik groef diep door mijn herinneringen, maar kon helaas niets bedenken. Er was niets wat mij op dit moment gelukkig maakte. Ik voelde mij leeg vanbinnen. Verloren.
'Harry, ik kan niets bedenken.' mompelde ik enkel en stapte toen bij de jongen vandaan.
Hij zuchtte verslagen en deed toen weer een stap in mijn richting. 'Het kom wel goed.' glimlachte hij naar mij en boorde zijn groene ogen in die van mij. Hij plaatste zijn handen op mijn heupen en trok mij dicht naar zich toe. Voor ik het wist had Harry zijn lippen op de mijne geplaatst en begon hij mij liefdevol te zoenen.
Geschrokken hapte ik naar adem en trok ik mij bij de jongen vandaan.
'Wat is er?' Harry keek mij niet begrijpend aan en deed opnieuw een stap in mijn richting.
'Harry, ik ben echt waar dol op je,' mompelde ik vlug en spijtig. 'maar niet op die manier. Ik zie je gewoon als een vriend.'
'En die kus dan?' vroeg hij mij iets wat verwijtend. 'Die voelde zo goed.'
Ik zuchtte diep. 'Het voelde inderdaad goed, maar ik weet heel zeker dat ik niets voor je voel op die manier. Ik hou van je, maar als een vriend.'
Harry staarde mij voor enkele seconden enkel aan en knikte toen. 'Je houd nog steeds van hem, hé?'
Ik wist donders goed over wie Harry het had en beschaamd staarde ik naar mijn voeten. 'Ja.'
'Denk aan hem.' zei Harry mij.
Verward keek ik hem aan. 'Wat bedoel je?'
'Wanneer je jouw Patronus probeert te produceren. Denk aan Malfoy.' Harry glimlachte zwakjes naar mij.
'Goed dan.' mompelde ik en haalde diep adem om vervolgens mijn ogen te sluiten. Ik dacht diep na. Waar moest ik aan denken? Aan de jongen zelf? Of aan een herinnering die ik met de blonde jongen had?
Opeens moest ik weer denken aan de eerste keer dat Draco mij zoende. We waren toen net van Hogsmeade terug gekomen en er was overal sneeuw buiten. Ik voelde mij toen zo gelukkig.
De herinnering aan dat moment vervulde mij met geluk en een warm gevoel overspoelde mij. Ik glimlachte en hief toen mijn toverstaf op. 'Expecto patronum!'
Tot mijn en Harry's verbazing spoot er een fel, blauw licht uit de punt van mijn toverstaf en nam het de vorm aan van een prachtig, groot dier.
'Een Pegasus.' mompelde Harry zachtjes terwijl hij gefascineerd naar mijn Patronus staarde. 'Je Patronus is een Pegasus.'
Met grote ogen staarde ik naar het grote, gevleugelde paard dat nu mijn kant op stapte. Ik liet mijn toverstaf langzaam zakken en tot mijn grote verbazing verdween het paard niet. Het ging vlak voor ons staan en strekte zijn hals naar mij uit. Verbluft stak ik mijn hand uit en probeerde het dier aan te raken.
'Ik kan het aanraken?!' vroeg ik Harry verbaasd toen mijn hand in contact kwam met de neus van het paard.
'Ja.' glimlachte Harry die ook zijn hand uitstak. Maar toen Harry zijn hand in contact kwam met het dier loste het op in de lucht en verdween het.
'Je hebt aan hem gedacht, hé?' vroeg Harry en richtte zich weer tot mij.
Ik knikte. 'Ja, ik heb inderdaad aan hem gedacht.'
'Gefeliciteerd Audrey,' glimlachte Harry geforceerd. 'je hebt zojuist een volledige Patronus geproduceerd.'