You're Not Sorry [NL]

O69 • You're not sorry...

'Ik heb het eten hier zo gemist!' kreunde Tracey die naast mij zat aan de afdelingstafel.
Ik grinnikte zachtjes en schudden enkel mijn hoofd. 'Ik mis eerlijk gezegd de kookkunsten die ik in de vakantie heb gehad meer.'
'Lucky.' zei ze mij en nam een grote hap van haar aardappelpuree. 'Mijn moeder kan echt niet koken.'
'Echt niet?' vroeg Blaise haar die tegenover ons zat.
Ze schudden haar hoofd en nam nog een hap. 'Ik ben ook geen top kok hoor.' mompelde ze met volle mond en nam toen een slok van haar pompoensap.
Ik lachte zachtjes en nam zelf ook een hap van mijn eten.
'Ik vind je ring echt prachtig.' zei ze mij toen haar mond weer leeg was en nam mijn hand zodat ze de ring beter kon bestuderen. 'Hoe kom je er aan?'
Ik voelde hoe het bloed naar mijn wangen steeg en keek toen even naar de blonde jongen die voor mij zat en trots grijnsde. 'Ik heb hem van Draco gekregen.'
'Echt waar?' verbaasd keek ze op naar de jongen.
'Echt waar.' grijnsde hij en knipoogde toen naar mij.
Blaise die naast hem zat had het opgemerkt en draaide overdreven met zijn ogen. 'Cliché hoor. Een ring.'
'Het waren er twee.' zei Draco hem hooghartig. 'Jij hebt Audrey tevens niks gegeven.'
'Touché.' zei Blaise en keek zijn vriend bedenkelijk aan. 'Maar een ring is ontzettend cliché.'
'Het is niet zomaar een ring hoor.' Draco keek trots. 'Het is de Black familie ring. Mijn moeder haar kant.'
'Echt waar?' Blaise staarde zijn vriend verwonderd aan. 'En jouw moeder keurde het goed?'
'Ze keurde Audrey goed.' grijnsde Draco. 'Ze vond Audrey een erg geschikt meisje voor mij. Ergens hoopt ze dat Audrey over een paar jaar mij zal trouwen.'
Ik werd knalrood en keek vlug naar mijn bord toen Draco opnieuw naar mij knipoogde.
'Belachelijk.' snoof Pansy die naast de blonde jongen zat en keek mij dodelijk aan. 'Waarom zou je moeder het goedkeuren dat je met een modderbloed trouwt?!'
Ik hoorde Draco zijn gedachten door mijn eigen hoofd schieten en keek de jongen ernstig aan toen hij zijn mond opentrok om te zeggen dat ik een volbloed heks was. Draco leek zich op tijd te bedenken en sloot zijn mond toen weer en keek mij spijtig aan. Hij besloot niet meer op Pansy te reageren en negeerde haar ook gedurende het hele avondmaal.

'Ik ben best wel moe.' bekende ik toen ik mij in mijn pyjama in de vertrouwde sofa's liet neerploffen voor het haard.
'Ik ook.' mompelde Blaise die naast mij neerplofte en met zijn hoofd op mijn schouder steunde.
Draco nam aan de andere zijde van mij plaats en keek zijn vriend vernietigend aan. 'Blaise, geacht lichaamscontact met mijn toekomstige verloofde te vermijden.'
Ik keek de blonde jongen naast mij verlegen aan en voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen. 'Droom verder.' mompelde ik zachtjes maar ik kon het niet laten om te glimlachen.
Draco knipoogde echter naar mij en keek toen opnieuw vernietigend naar zijn vriend die Draco enkel met opgetrokken wenkbrauw aankeek.
'Blaise, ik meen het.' Zijn stem klonk erg kil. 'Oplazeren.'
'Ze is niet eens je vriendin.' was het enige wat de getinte jongen zei en keek zijn vriend uitdagend aan. 'En Audrey kan prima voor zichzelf spreken.'
Draco opende zijn mond om iets te zeggen maar bedacht zich toen dat ik inderdaad zijn vriendin niet was. Officieel niet. Draco keek mij doordringend aan. Alsof hij wilde zeggen dat ik Blaise van mij moest afschudden.
Dit deed ik echter niet. Ik deed ook nooit moeilijk om het feit dat alle meiden om hem heen hingen en Draco was technisch gezien inderdaad mijn vriendje niet. Blaise deed tevens niets raars. Hij had enkel zijn hoofd op mijn schouder geplaatst. That's it.
Ik staarde Draco enkel met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Blaise heeft een punt.'
Knarsen tandend keek hij mij en Blaise woedend aan en stond toen vervolgens op van de sofa en liep hij richting de stenen trap die naar de jongensvertrek leidde.
'Waar heeft hij last van?' Ik keek Blaise niet begrijpend aan.
'Ik heb geen idee.' mompelde de jongen die bedenkelijk naar de trap keek waar zijn beste vriend zojuist naar beneden was gelopen.
'Ik ga denk ik maar kijken wat er met hem aan de hand is.' mompelde ik zachtjes toen een schuldgevoel mij bekroop. Ik duwde Blaise zijn hoofd zachtjes van mijn schouder en stond toen op van de sofa.
'Is goed.' knikte de getinte jongen naar mij en begon toen verveeld in het vuur te staren. 'Ik zie jullie wel weer verschijnen als de kust veilig is. Ik heb geen zin om straks weer op het verkeerde moment binnen te lopen.'
'Oh, houd je kop.' zei ik de jongen die mij nu grijnzend aankeek.