You're Not Sorry [NL]

O71 • You're not sorry...

'Goede morgen, schoonheid.' mompelde Draco zachtjes in mijn oor. Ik voelde hoe ik al langzaam aan bij bewust zijn kwam maar ik had totaal geen zin om mijn ogen te openen. Ik lag zo lekker.
Draco zijn armen waren om mij heen gewikkeld en ik kon enkel glimlachen toen de jongen een liefdevolle kus op mijn wang drukte.
'Wacht even.' Ik schoot zo plots overeind dat Draco bijna het bed uit donderde van schrik. 'Ben ik hier in slaapgevallen?'
'Blijkbaar wel, hé.' grinnikte de jongen en wenkte even een blik op het bed naast ons. Die was echter leeg. 'Blaise is blijkbaar al gaan ontbijten.'
'Oh shit!' Ik bedacht mij ineens dat we vandaag weer les hadden. 'Hoe laat is het?'
'Rustig.' grinnikte Draco die zijn gespierde armen om mij heen sloeg en mij achterover terug het bed op duwde. 'Het is nog vroeg. We hebben zat tijd.'
'Zeker?'
'Heel zeker.' glimlachte Draco liefjes naar mij en drukte een kus op mijn lippen. 'Nog even blijven liggen hoor.'
'Goed dan.' mompelde ik en plaatste mijn hoofd op zijn borst. Ik sloot genietend mijn ogen onder het geluid van Draco zijn hartslag. Ik voelde hoe de jongen met zijn hand door mijn haren streek en allemaal figuurtjes op mijn buik tekende.
'Hoe is het met je handen?' vroeg ik Draco toen ik mij plots weer iets herinnerde.
'Ehm...' De twijfel in zijn stem zorgde ervoor dat ik Draco zijn hand verschrikt beet pakte en die omdraaide zodat ik zijn handpalm kon bestuderen.
'Oh mijn god.' mompelde ik toen de blaren op zijn handen alleen maar erger waren geworden. 'We moeten je naar Madam Pomfrey brengen.' opperde ik.
'Nee, dat hoeft echt niet.' zei de jongen vlug en trok zijn hand terug. 'Het doet heus geen pijn.'
'En dat moet ik geloven? Straks wordt het alleen nog maar erger.' zei ik hem bezorgd. Ik voelde mij werkelijk waar ontzettend schuldig dat ik dit had veroorzaakt. Ik moest hoognodig met Professor Dumbledore praten, voor ik dadelijk nog meer mensen verbrandde. Ik moest dit echt onder controle zien te krijgen.
'Nee, ik meen het. Ik hoef echt niet te gaan.'
'Draco, alsjeblieft.' smeekte ik hem.
'Nee!' De jongen keek mij boos aan. Hij wilde blijkbaar echt niet naar Madam Pomfrey gaan.
'Oke, dan gaan wij naar Professor Dumbledore.' zei ik hem vastbesloten.
'Prima.' Ik knipperde verbaasd met mijn ogen toen hij zo makkelijk instemde om naar de oude tovenaar te gaan.
'Goed dan. Vanmiddag, na onze laatste les.' knikte ik.

'Audrey, waar was je?!' Tracey klonk oprecht bezorgd toen ik de slaapvertrek binnengelopen kwam.
'Eehh...' was het enige wat ik kon zeggen. Ik merkte hoe ze naar mijn kleding staarde en toen weer op keek naar mij.
'Heb je bij Potter geslapen?!'
'Nee! Ik was gewoon hier.' zei ik vlug.
'Maar je hebt hier niet geslapen.' zei ze. 'Dus waar heb je da-' Tracey haar ogen werden groot. 'Je was bij Draco!'
'Ehm, ja.' mompelde ik verlegen en keek vlug naar de vloer toen het bloed naar mijn hoofd steeg.
'Oh. Mijn. God.' was het enige was ze zei terwijl ze mij hoofdschuddend aankeek.
'Pardon?' Pansy kwam de badkamer uitgelopen en keek mij met gefronste voorhoofd aan. 'Heb je bij Draco geslapen?'
'Ja!' Tracey antwoordde voor mij en ze had een brede grijns rond haar lippen gekregen.
'Je liegt.' Pansy keek mij met vernauwde ogen aan en schudden wild haar hoofd. 'Wat moet hij in hemelsnaam met een modderbloedje.'
Ik draaide overdreven met mijn ogen en besloot niet op haar te reageren. Ik kleedde mij vlug om in mijn uniform en pakte mijn tas van onder het bed vandaan waarnaar ik weer vlug het slaapvertrek uit liep.
'Klaar?' vroeg Draco mij toen ik de trap afgelopen kwam. Hij stond onderaan de trap te wachten en ook hij had zijn uniform al aan.
'Ja.' glimlachte ik naar de jongen en liep toen samen met hem richting de stenenmuur.
'Ugh, ik heb honger.' kreunde hij toen we door de muur heenstapte.
'Ik ook .' stemde ik met de blonde jongen in en hoorde al direct hoe mijn maag begon te knorren.
'Dit wordt een stevig ontbijt.'
'Reken maar.' grinnikte ik en keek even om naar Draco die grijnzend voor zich uit staarde.
Toen we de Grote Zaal binnen liepen hing er een kille sfeer. Iedereen zat met zijn of haar neus in de ochtendprofeet gedoken, en haast niemand sprak hardop.
'Audrey!' Het was Hermione die mij wenkte toen ik langs de Gryffindor tafel liep. Ik excuseerde mij tegenover Draco en liep toen op het bruinharige meisje af.
'Wat is-' Verder kwam ik niet wat Hermione drukte direct haar ochtendprofeet in mijn gezicht en beval mij het te lezen.
'Moet je kijken!'