You're Not Sorry [NL]

O46 • You're not sorry...

Uiteindelijk had iedereen besloten zich in te schrijven en was onze lijst al behoorlijk vol.
'Hoe heet de groep?' vroeg ik Harry nieuwsgierig toen we de kleine kroeg uitliepen.
'Wat dacht je van,' hij dacht even diep na. 'De Strijders Van Dumbledore?'
'De SVD studieclub.' grinnikte Ron. 'Klinkt goed.'
'Ik vind het ook een goede naam.' stemde Hermione met Harry in.
'Ik ook.' Ik glimlachte naar Harry en hield toen halt voor The Three Broomsticks.
'Ga je niet mee naar het kasteel?' vroeg Ron mij verbaasd en alle drie hielden ze halt.
'Nee, ik heb nog een afspraak.' glimlachte ik en wees naar de deur van The Three Broomsticks.
'Malfoy?' gokte Harry.
'Ja.' Ik staarde ongemakkelijk naar de sneeuw onder mijn voeten. 'Spreek ik jullie straks bij het avondmaal?'
'Natuurlijk.' glimlachte Hermione naar mij. 'Dan zien we je straks weer.'
'Is goed.' knikte ik en zwaaide kort naar de drie. 'Tot zo.'
'Tot zo en veel plezier.' glimlachte Hermione naar mij en draaide zich vervolgens samen met Ron en Harry om.
Ik liep vlug The Three Broomsticks binnen en werd direct begroet door de warmte van de kroeg. Ik snoof de heerlijke geur van boterbier op en klopte de sneeuwvlokken uit mijn haren. Ik keek de ruimte rond op zoek naar de blonde jongen en zag hem uiteindelijk ergens achterin zitten.
Glimlachend stapte ik op de jongen af.
'Hallo.' begroette ik Draco verlegen. Hij was voor zich uit aan het staren en keek geschrokken op toen hij mijn stem hoorde.
'Audrey!' Zijn stem klonk opgewekt en hij schoof direct op om plaats voor mij te maken op de hoekbank. 'Zal ik een boterbier voor je bestellen?'
'Graag.' Ik glimlachte dankbaar naar de jongen die opstond en mij als een echte heer hielp met het uittrekken van mijn jas. Ik trok mijn muts van mijn hoofd en wikkelde mijn sjaal van mijn nek af om die vervolgens op de bank neer te gooien.
'Ik ben zo terug.' verzekerde Draco mij die vlug naar de bar liep om twee boterbieren te bestellen. Wat was het toch ook een schat.
Ik had plaats genomen op de bank en niet veel later kwam Draco weer terug gelopen met twee mokken boterbier.
'Alsjeblieft.' Draco overhandigde mij een mok en nam naast mij plaats. Dankbaar pakte ik de mok van hem aan en begon ik er van te nippen. Het warme goedje gleed door mijn keel naar beneden en verwarmde mijn binnenste.
'En, hoe was je dag?' vroeg Draco mij. Hij leek oprecht geïnteresseerd.
'Ehm, wel oke.' beantwoordde ik zijn vraag. Ik wist niet zo goed wat ik van deze dag moest vinden. 'Die van jouw?'
'Vreselijk klote en saai.' Draco omklemde zijn dampende mok met beide handen en ontweek mijn blik. 'Tot nu.'
'Wil je er over praten?' vroeg ik de blonde jongen oprecht bezorgd.
Hij schudden zijn hoofd. 'Nee, liever niet.'
Ik knikte en accepteerde zijn keuzen. Ik was niet de type persoon die tegen iemand zijn wil in zou doorvragen zodat die persoon het met tegenzin moest vertellen.
Na een tijdje besloten Draco en ik weer op te stappen en stonden we nu buiten in de koude november lucht.
'Audrey,' begon Draco. 'je weet dat er binnenkort een kerstbal is?'
'Ja.' Ik wist al waar dit heen zou gaan en ik voelde me nu al rot.
'Ik vroeg mij af, omdat wij de laatste tijd het toch steeds beter lijken te vinden met elkaar.' ging Draco verder. Hij klonk redelijk zenuwachtig. 'Wil je misschien samen met mij gaan?' Hij keek weg van het pad voor ons en hield zijn verwachtingsvolle blik op mij gericht.
'Oh Draco,' De spijt was duidelijk in mijn stem te horen en toen hij dit opmerkte betrok zijn gezicht pijnlijk. 'ik ga al met iemand.'
'Oh.' was het enige wat hij kon zeggen terwijl hij weer voor zich uit begon te staren. 'Met wie?'
'Met Harry.'
'Potter?' Zijn kaak verstrakte. 'Ga je met Potter'
'Het spijt mij, Draco.' zei ik vlug toen ik de frustratie in zijn stem hoorde. 'Ik wist echt niet dat jij mij zou vragen.'
Draco balde zijn handen tot vuisten. 'Waarom lijkt het net of Potter mij de laatste tijd alleen maar dwars zit?' Er klonk iets duisters in zijn stem. 'Eerst mijn vader. Nu dit.'
'Draco, alsjeblieft.' Ik ging voor de jongen staan en hield zijn gezicht tussen mijn beide handen. Zijn wangen voelde heerlijk warm tussen mijn ijskoude handen, maar Draco leek de kou van mijn handen niet eens op te merken. Hij staarde diep in mijn ogen en ik kon ergens iets van pijn zien.
'Betekent het veel voor je als ik met jou ga?' Het was een vraag die spontaan bij mij op kwam.
'Ja.' was het enige wat hij zei.
'Waarom?'
'Omdat je iets voor mij begint te betekenen.'