You're Not Sorry [NL]

O7O • You're not sorry...

'Draco, wat had dat te be-' Ik stopte halverwege mijn zin en keek verbaasd de lege kamer rond. De sneeuwblonde jongen was nergens te bekennen. 'Draco?'
'Sup, baby.' Geschrokken draaide ik mij om en zag daar Draco achter de deur staan. Hij was shirtless en droeg enkel zijn broek nog. Met een brede grijns sloot hij de deur en kwam op mij afgelopen.
'Wat heeft dit nou weer te betekenen?' vroeg ik de jongen lachend.
Nog steeds breed grijnzend plaatste hij zijn handen op mijn heupen en leunde met zijn voorhoofd tegen dat van mij. 'Wanna smush?' Hij knipoogde verleidelijk naar mij en ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen.
'Ja, altijd Draco.' mompelde ik sarcastisch en keek hem schaapachtig aan.
'Weet ik.' fluisterde hij zwoel in mijn oor en duwde mij achterover op het bed zodat hij nu boven mij hing.
'Waarom was je net eigenlijk boos?' vroeg ik de jongen vlug om van onderwerp te veranderen.
'Ik wist dat als ik boos naar mijn kamer zou gaan, jij mij zou volgen.' grijnsde Draco zelfvoldaan. 'Ik wilde je gewoon even voor mezelf hebben. Ik was niet echt boos op Blaise, of op jou.'
'Wat een rot streek!' zei ik hem quasi-boos en sloeg hem op zijn blote borst.
'Ah, nog een keer.' grinnikte Draco die verder het bed op kroop en een kus op mijn lippen drukte.
'Ach, houd je mond.' zei ik verlegen. Ik begon redelijk zenuwachtig te worden en voelde mijn hart als een bezetenen kloppen.
'Zenuwachtig?' gokte Draco die nog breder begon te grijnzen.
'Nee.'
'Ja.' Hij boog dichter naar mij toe en drukte een liefdevolle kus in mijn nek.
Ik knipperde verwoed met mijn ogen en voelde hoe mijn hoofd licht begon te worden. De bekende tinteling keerde weer terug in mijn buik.
'Let's smush.' De heesheid in zijn stem maakte mij alleen nog maar zenuwachtiger en ik begon onregelmatig adem te halen. Ik raakte zelfs lichtelijk in paniek.
Draco drukte zijn lippen op de mijne en begon mij intens te zoenen. Hij verplaatste zijn hand naar mijn blote bovenbeen waar hij plagerig overheen begon te strelen. Zijn andere hand kroop onder mijn hemd en ik voelde hoe zijn hand zich over mijn blote rug verplaatste.
'Draco,' murmelde ik tussen het zoenen door en probeerde de jongen zachtjes van mij af te duwen.
'Ja?' De blonde jongen ademde zwaar en keek mij ongeduldig aan. Toen ik echter niet direct antwoordde drukte hij opnieuw zijn lippen op de mijne en begon mij vurig te zoenen.
'Verdomme, Audrey!' Hij trok zijn handen zo vlug terug dat ik hem enkel verward kon aankijken. 'Waarom deed je dat? Je kan het ook gewoon zeggen als je het niet wilt.'
'Deed wat?' Ik keek hem niet begrijpend aan en ging langzaam recht overeind zitten. De blonde jongen had afstand van mij genomen en keek mij nu met gefronste voorhoofd aan.
'Je verbrande mij.' Hij keek even naar zijn handen die nu knalrood waren. 'Wacht, hoe deed je dat?'
'Ik verbrande je?' Ik staarde de jongen enkel met open mond aan. 'Dat kan niet!'
'Kijk dan!' Hij stak zijn handen naar mij uit en ik zag nu dat er langzaam blaren begonnen te ontstaan op zijn tedere huid.
'Oh mijn god!' riep ik gesmoord en ik sloeg mijn handen voor mijn mond. 'Draco, het spijt mij zo. Het was echt niet mijn bedoeling om je pijn te doen.'
'Het is al goed.' mompelde hij enkel en wapperde kort met zijn handen waarnaar hij zwakjes naar mij glimlachte. 'Maar even serieus. Hoe deed je dat?' Er klonk iets van bewondering in zijn stem.
'Ik heb echt geen idee.' bekende ik en staarde Draco enkel aan. Plots schoot mij iets te binnen. Zou dit ook geen onderdeel van mijn gaven kunnen zijn? Ik hoopte zo van niet, want als dat het wel was dan was Draco zojuist getuigen geweest. Dan wist hij dat er iets niet klopte.
'Echt waar, het spijt mij zo.' zei ik hem en wilde zijn handen aanpakken. Draco trok zijn handen tevens bij mij weg en keek mij wantrouwig aan.
'Doe maar niet.' zei hij mij enkel. 'Dadelijk verbrand je me weer.'
'Draco, het was echt niet mijn bedoeling.' zei ik hem wanhopig en staarde hem smekend aan.
'Ik weet het.' Hij zuchtte diep en staarde even naar zijn handen. Vervolgens stak hij heel langzaam zijn hand naar mij uit en raakte heel voorzichtig mijn wang aan.
'Verbrand ik je niet meer?' vroeg ik hem onzeker. Ik kon het antwoord eigenlijk al raden toen Draco zijn volledige hand op mijn wang plaatste en liefdevol met zijn duim mijn huid streelde.
'Nee.' glimlachte hij en staarde diep in mijn ogen. 'Echt, nooit geweten dat je zo heet kon zijn.' mompelde hij en kreeg toen een scheve grijns rond zijn lippen.
'Ha ha.' mompelde ik sarcastisch. 'Grappig hoor.'
'Nee, eigenlijk niet.' zei hij ditmaal serieus. 'Want je bent eigenlijk altijd wel heet geweest.'