You're Not Sorry [NL]

1O5 • You're not sorry...

De eerste vier weken van de vakantie gingen in een waas voorbij. Jason, Aiden en ik hadden in die vier weken zoveel leuke dingen gedaan dat ik nu helemaal bekaf was. Ron had mij nog een brief gestuurd waarin stond dat ik in de vijfde week van de vakantie een week kon komen logeren, want dan zouden Harry en Hermione er ook zijn en konden we gezamenlijk naar Diagon Alley gaan om onze school spullen te halen. Ook bleek dat de tweeling in de vakantie een winkel hadden geopend en Ron wilde dolgraag gaan kijken.
Ik had met Draco afgesproken dat ik de zesde week tot en met de zevende week bij hem zou blijven en de achtste week van de vakantie terug zou gaan naar mijn ouders. Dan had ik nog een hele week om afscheid te nemen van iedereen.
'Oke, pak mijn arm vast en niet los laten.' zei Arthur mij die mijn koffer oppakte en zijn arm naar mij uitstak. Ik deed wat hij mij zei en pakte zijn arm aan. 'Houd je adem goed in, hier kan je de eerste keer namelijk nog erg misselijk van worden.'
Ik zwaaide nog kort naar mijn beide ouders die mij en de man bezorgd aankeken voor alles ineens begon te draaien voor mijn ogen en ik net op tijd nog mijn adem kon inhouden. Het voelde alsof ik in een attractie was, maar dan ging deze tien keer sneller dan toegestaan was en draaide die zo vaak rond dat ik er inderdaad misselijk van werd. Toen ik de vertrouwde grond weer onder mijn voeten voelde opduiken moest ik moeite doen om niet over te geven.
'Je ziet groen.' glimlachte Arthur die mijn koffer nog steeds vast had en toen naar het huis voor ons wees. 'Welkom bij het Nest. Het is misschien niet zoveel vergeleken met jouw huis, maar het is tenminste leefbaar.'
Met grote verbaasde ogen keek ik naar het schots en scheve huis voor mij. Het was inderdaad heel anders dan ik gewend was, maar het was perfect. Nog nooit had ik zo'n mooi huis gezien. 'Het is geweldig!'
De man keek mij voor enkele seconden verbaasd aan en glimlachte toen. 'Ik ben blij dat te horen.' zei hij en liep toen voor mij uit richting het huis. Eenmaal binnen was het nog veel fascinerender dan de buitenkant.
'Arthur, je bent terug!' Molly kwam de kleine keuken binnen gelopen en begon toen breed te glimlachen toen ze mij zag. 'Audrey, wat fijn om je weer te zien! Harry en Hermione zijn er ook al. Zij zijn gisteren aangekomen.'
'Hallo Molly.' begroette ik de vrouw die mij in een stevige knuffel trok. 'Bedankt dat ik hier de week mag komen logeren. Het zal vast heel druk worden maar als je hulp nodig hebt dan wil ik heus helpen met het huishouden.'
'Ach kind toch, dat hoeft helemaal niet.' glimlachte Molly die mij meenam naar de woonkamer waar veel lawaai vandaan kwam.
'Audrey!' Voor ik überhaupt kon kijken wie mijn naam zo opgewekt schreeuwde vloog iemand mij al om de hals. 'Wat fijn om je weer te zien!'
'Het is fijn om jou ook weer te zien, Hermione.' lachte ik en knuffelde haar terug. Toen Hermione mij weer los liet werd ik direct in een stevige omhelzing getrokken door Harry.
'Ah, dit gaat echt een geweldige week worden!' murmelde Ron opgewekt die mij ook omhelsde. 'Ik wil je trouwens aan twee mensen voorstellen.'
Ron trok mij mee door de kamer naar de achter kant van het huis waar ik door een deur heen werd gesleurd naar de tuin. 'Bill, Fleur, dit is Audrey!' schreeuwde hij opgewekt naar twee mensen. De jongen, die zich als eerste omdraaide, was lang en gespierd en had lang rood haar. Drie roze littekens sierde de rechterkant van zijn gezicht en ik staarde er voor een lange tijd verbijsterd naar.
Het meisje draaide zich ook om en ik werd direct verbaasd door haar schoonheid. Ze was iets langer dank ik en model slank. Ze had lang, blond haar dat ze nu in een staart droeg en prachtige blauwe ogen.
'Hallo Audrey, het is fijn om je een keer te ontmoeten. Ik heb veel over je gehoord.' glimlachte de jongen die zijn hand naar mij uitstak. 'Ik ben trouwens Bill, oudste broer van Ron.'
Ik pakte zijn hand aan en schudde die beleefd. 'Aangenaam.'
'En dit is Fleur Delacour, mijn verloofde.' zei hij trots en gebaarde toen naar Fleur die vriendelijk naar mij glimlachte.
'Oh echt?' Ik keek de twee met een brede glimlach aan. 'Ben ik ook uitgenodigd voor de bruiloft?'
'Natuurliek!' zei Fleur met een accent dat veel weghad van Frans. 'Elke vriend van du Weasleys ies uitkenodikt!'
'Wat leuk! Ik kan nu al niet wachten!' lachte ik opgewekt en begon in mijn handen te klappen. Als er iets is waar ik dol op was dan waren het bruiloften.