"Bitti buraya kadar bir daha sakın karşıma çıkma.!"
"Alara dur bekle bak açıklayabilirim."
"Ne saçmalıyorsun sen ya. Yaptığın şeye bak ve bana hala açıklayabilirim diyorsun. Kapa çeneni ve bir daha karşıma sakın sakın çıkma.!"
"Alara Alara bekle Ala...
Uyanmış yatağın içinde dönüp duruyordum. Hiç kalkasım gelmiyordu. Zaten halim de yoktu. Duyduğum zil sesiyle kalkmak zorunda kaldım. Ayaklarımı yere sürterek kapıya gittim. Kapıyı açarken aynı zamanda gözümü ovuşturuyordum.
"Kız bu ne hal? Bu saat olmuş hala uyuyor musun?" diye sordu Gamze.
"Ne zaman geldiniz? Haberim niye yok?"diye sordum konuyu değiştirmek için.
"Gece geldik. Sonra evlere dağıldık. Dedim senin yanına gelelim ne yapıyor ne ediyor."
"İyi yapmışsınız geçin içeri."
"Bir an hiç söylemeyeceksin sandım Alara." dediğine güldüğümde içeri geçti.
"Ee nasıl geçti tatiliniz?" diye sordum.
"Valla öyle normal bir tatil. Sensiz pek tadı tuzu yoktu be." dedi Yağmur
"Valla bende böyle olsun istemezdim ama olanları biliyorsunuz." yine gözlerim doldu. Bu son bir haftadır ne zaman bunları düşünsem aynı şey oluyordu. Bazen kendimi ağlarken buluyordum. Doruk bunu fark etmişti ve her gün gelip nasıl olduğuma bakıyor beni eğlendirmeye çalışıyordu.
"Kahvaltı yaptınız mı?"
"Bu saate kahvaltı kalır mı?" saat kaçtı ki? Duvardaki saate baktım 2’ye geliyordu.
"Haklısınız. Kahve yapayım o zaman."beni onayladıklarında mutfağa doğru yöneldim. Bir şeyler konuşuyorlardı ama duymuyordum. O sırada telefonuma bildirim geldiğini duydum. Gidip odamdan telefonu aldım. İnstagramdandı. Berke fotoğraf paylaşmıştı. Açtım. Üzgün görünüyordu. Bir binanın çatısına çıkmış orada oturmuş öylece düşünüyordu. Açıklama kısmına da 'Haberin yok ölüyorum' yazmıştı. Dumanın şarkısından alıntı yapmış. Ah Berke bende senden farksız değilim. İç çektim. Özlemiştim onu. En son otelde konuştuktan sonra bir daha görmemiştim onu. Bir daha iç çektim. Dayanamıyordum. Bunu kendime neden yaptığımı da bilmiyordum. Ama bu olanlar sürekli aklıma geldiğinde tekrar uzaklaşıyordum ondan. Ne kadar seversem seveyim yapamıyordum. Affedemiyordum. Bu bir hafta içinde çok düşündüm. Ama bir türlü yapamadım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Berke'nin fotoğrafı
Akan bir damla göz yaşımı silip kahveleri yapmaya devam ettim. Kahveleri bardağa koyup ardından tepsiye yerleştirdim. Yanına bir kaç atıştırmalık koyup içeri geçtim.
" Hadi kızlar terasa çıkalım. "
"Olur." dedi Gamze. İkisi de arkamdan geliyordu. Tepsiyi masanın üstüne bıraktım elime kahveyi alıp oturdum koltuğa. Onlarda beni tekrarladı. Kahvemden bir yudum aldığımda aç olduğumu fark ettim. Gerçi aç olsam ne olur canım bir şey istemiyor ki.
