SON

56.Bölüm

İyi okumalar...

Düzenlenmiştir.

Alara'dan

2 gün sonra

İki gündür hastanede kafayı yemek üzereydim. Canım sıkılıyordu. Burada yapacak bir şey yoktu. Akşama kadar televizyon kanallarını geziyordum. Annem kıyafet getirirken birkaç kitabımı getirmişti. Aslında iyi olmuştu ama oku oku bir yere kadar! Kızlar annemler Berkeler sürekli yanımda olmaya çalışıyorlardı daha iyi hissetmem için ama nafile. Tamam evde de yatmak zorunda kalacağım ama sonuçta evimde olacağım hastane ortamından iyidir.

"Kızım?"babam seslenene kadar geldiğinin farkında değildim.

"Efendim baba."

"Nasılsın?"

"Daha iyiyim baba teşekkür ederim."

"E neler yaptın bugün?" şirkette işler biriktiği için şu sıralar şirkete gitmek zorundaydı.

"Son iki gündür ne yapıyorsam onu. Sıkıldım artık. Hem ben iyiyim beni ne zaman taburcu edecekler?"

"Az önce doktorla konuştum. Birazdan son kontrollerini yapacak duruma göre seni bu akşam taburcu edebilir."

"Oh be sonunda." dediğime güldü. Oturduğu yerden bana doğru uzanıp başımı okşadı. Yüzünde tuhaf bir ifade vardı.                                                                                                                            "Neden öyle bakıyorsun baba?" dediğinde bakışları gözlerimi buldu.

"Çok korktum. Seni ameliyathanenin önünde beklerken hiç yaşamadığım bir acıyı yaşadım. Ya çıkamazsa diye düşündüm. Senin başaracağını biliyordum ama işte o anın verdiği psikoloji." gözleri doldu. "Neyse bunları konuşmanın bir anlamı yok artık. E şey istediğin bir şey var mı?"

"Aslında ne zamandır çikolata yemedim. Bana antep fıstıklı çikolata alır mısın?"

"Tamam alıp geliyorum ben hemen."

"Birde şey kumandayı verir misin? Abim çıkarken orada bıraktı da uzanamadım." kumandayı uzattı ve gitti.  Kumandayı elime aldıktan sonra televizyonu karıştırmaya başladım. Ne yazık ki bakacak bir tek şey bile yoktu. Doğrusu şaşırmadım. Bu sırada zihnimde birden bir görüntü belirdi. Yürüyordum. Yanımda biri vardı. Nedenini bilmediğim bir şekilde mutluydum ve yanımdaki kişiyle yürüyordum. Sonra bir şeyler konuştuk. Ne konuştuğumuzu bilmiyordum. Yanımdaki kişinin yanağını öptüm. O kişi Berke'den başkası değildi. Onu öptükten sonra kendi etrafımda dönemeye başladım. Sonra birden çok sert şekilde darbe aldım. Havada birkaç saniye durup hızla yere çarptım. O anı tekrar yaşamış gibi bütün vücuduma ağrılar girdi. Bu zihnimde beliren görüntü sanırım o kaza anıydı. Ne kadar dikkatsiz davranmışım. Şuan kendimi aşırı tuhaf hissediyorum. Vücudumdaki keskin sızı yavaş yavaş azalmaya başladığında derin bir nefes aldım. Biraz doğrulmaya çalıştım tam bu sırada biri kapıyı tıkladı. 

"Gelin."dediğimde kapıdan içeri Berke geldi. Elinde çikolatalar vardı. Belli ki babam Berke'ye verdi girmesi için.

"Çikolata istemişsin baban vermemi istedi."dedi düşüncelerimi savunurmuş gibi. 

"Teşekkür ederim."dedim ve tekrar doğrulmaya çalıştım. Birden kaburgama keskin bir acı saplandı. Ağzımdan istemsizce bir 'ah' nidası yükseldi. Berke ise sesi duyunca hemen yanıma geldi telaşlı görünüyordu.