SON

22.Bölüm

İyi okumalar....

Düzenlenmiştir.

Okuldan çıkar çıkmaz hemen yine o uçuruma gitmiştim. Berke gerçekten kalbimi kırmıştı. Ama haklıydı yine. Ona söylemem gerekiyordu. Eğer ona söyleseydim bana karşı çıkacaktı. Hatta kendi gidecekti. Ama gitseydi Aras ona zarar verirdi. Biz ayrıldıktan sonra iyice psikopata bağlamış. (Yani öyle diyorlar.) Yanından hiç eksik olmuyormuş çakısı.
Telefonumun bilindik melodisiyle ayrıldım düşüncelerimden.

Gamze arıyor...

"Efendim Gamze."

"Neredeysen hemen geliyorum yanına! Söyle çabuk yerini!"

"Yalnız kalmak istiyorum Gamze. Anla beni lütfen."

"Olabilir ama geleceğim diyorum söyle yerini. Eve gittim yoktun merak ediyorum seni." dayanamadım yine:

"Ben sana konum atıyorum. Ama eğer senden başka biri gelecek olursa aramız ciddi ciddi bozulur ona göre."

"Tamam tamama merak etme sadece ben geleceğim."

"İnşallah."deyip kapattım telefonu. En sevdiğim şarkılardan birini açıp dinlemeye başladım. Çünkü biliyordum ki bana gelecek en iyi şeydi müzik. O benim hayatımın bir parçasıydı.

Kısa bir süre sonra bir araba durdu yanımda. Arkamı döndüm. Berke gelmişti. Anlamalıydın onun geleceğini. Hızla kalkıp arabama yöneldim. Ama o benden hızlı davranıp kolumu tuttu ve hemen sarıldı bana. Boynunu saçlarıma gömmüştü. Bu kadar kızgın olduğum halde neden itemiyorum neden?! Çünkü sen ona aşıksın herşeyden çok seviyorsun onu. İç sesim devreye girmişti yine. Bütün gücümü toplayıp ittim onu. Olmuyordu öküz gibiydi. Hem bu aralar kas yapmıştı.

"Neden hemen gelip gönlümü almaya çalışıyorsun neden? Neden sana hiç kızgın kalamıyorum ben?!" sesim fısıltı halinde çıkmıştı.

"Çünkü bana aşıksın bende sana. Bırakamıyoruz işte birbirimizi."o da  beni tekrarlamış fısıltı halinde söylemişti.

" Yeter artık yeter. Bıktım ben tamam mı sürekli bana bağırıp kızıp tekrar gönlümü almaya çalışmandan. Yoruldum ben sürekli küsüp barışmaktan." artık sesimi yükseltip ağırlığımı koymanın zamanı gelmişti. İzin vermeyecektim. Bu söylediklerimden sonra ayrıldı benden. Gözlerimin içine bakıyordu. Kırılmıştı yine.

"Ben yorulmadım mı sanıyorsun Alara?! Yoruldum bende yoruldum. Ama sen her seferinde bir haltlar yiyorsun!"

"Öyle mi Berke bey! Ne haltı yiyorum ben!? Ben seni korumak için söylemedim. Çünkü o artık psikopat biri tamam mı! Yanında sürekli çakı taşıyan biri. Eğer gitseydin sana zarar verirdi."

"Ya sana da zarar verseydi. Ben ne yapacaktım o zaman?"

"O bana zarar vermez veremez biliyorum ben bunu." gerçekten çok sinirlendirmişti beni. Arabamın yanına gittim. Bu işe bir dur demeliyim. Arkamı döndüm. Berke ellerini yumruk yapmış beni izliyordu. Yanına yaklaştım.

"Ben... ben ara vermek istiyorum Berke. Yoruldum bu iniş çıkışlardan. En azından biraz ara verip kafamızı toplamamız iyi olmaz mı ?" gözlerinin içine bakıyordum hayal kırıklığından ve üzüntüden başka bir şey yoktu.

"Sen ne diyorsun? Öyle kolay mı bir çırpıda bitirmek? Kolay mı iki çift söz edip çekip gitmek. Hiç mi düşünmüyorsun ayrıldıktan sonra Berke ne olacak diye?!" gözleri dolmuştu.

"Bak ben bunu gerçekten çok düşündüm. Başka yolu yok mu diye de düşündüm. Ama inan iyi gelecek bize bu. Hem ben ilişkiyi bitirmiyorum ki sadece ara veriyorum."