SON

53.Bölüm

İyi okumalar...

Düzenlenmiştir.

Gamze'den devam

Berke ile konuştuktan sonra kendimi daha bir kötü hissetmiştim. Çünkü kendilerini ne zaman mutlu ve tamamlanmış hissetseler ne zaman bütün sorunlarını çözseler hep  kötü şeyler karşılıyordu onları. Ama bu seferki daha da kötü bir şeydi. Alara.... O benim herşeyimdi. Daha 2 aylıkken bir araya gelmiştik ve ne olursa olsun birbirimizden hiçbir şekilde ayrılmamış kopmadık kopamadık.  Bir nevi o benim olmayan kardeşimdi. Kendimi şuan o kadar eksik ve yarım hissediyorum ki... Yani bunu açıklayamıyorum bile.  Tabii birde Kaan olayı vardı. Şuan tam anlamıyla çöküşteydim sanırım. İki sevdiğim, en değerli insanı kaybediyor gibiydim. Gerçi  Alara'nın durumu belli değildi.  Doktor tam olarak umut verici bir şey söylememiş olabilirdi ama Alara o kadar şeye rağmen yaşamayı seçmişti. O kadar acıya rağmen pes etmedi ve mücadele etti. Ben inanıyordum o benim kardeşimdi ve en kısa zamanda ayağa kalkacaktı.  

Kaan mevzusuna gelirsek... Şuan ne yapacağım hakkında bir fikrim yok. Ne yapıp ne edip kendimi ona affettirmem gerekiyordu. En önemlisi ona söz vermem de gerekiyordu bence. Çünkü ona bir daha böyle bir şey yaşatmaya hakkım yoktu. Biri omzuma dokunduğunda irkildim. O tarafa doğru döndüğümde Kaan'ın geldiğini gördüm. Endişeli gözlerle bana bakıyordu. Aslında o çok iyi kalpli bir insandı daha bir kaç saate kadar kalbini kırmıştım ama yanıma gelmeyi tercih edip beni teselli ediyordu. Bunu düşününce güldüm. Gerçekten çok çok iyi bir insandı. Bense onu haketmiyordum bile.

"Hey neye gülüyorsun?"

"Sana."

"Neden? Yüzümde falan bir şey mi var?" cıkladım biraz daha yaklaştım ona. Kafamı kaldırıp o güzel kocaman gözlerine baktım. Tekrar güldüm.

"Çok iyi kalpli bir adamsın ya ona güldüm. Ne yaptım da Allah onu karşıma çıkardı diye düşünüyordum. " bu sefer gülen o oldu. Ama bir şey dememeyi tercih etti. Bana hala kırgındı çünkü. "Sabah yaşanan olaydan sonra hala yanımda olman.." iç çektim onun ise suratı düşmüştü. "Yani bilmiyorum ben hiç beklemezdim yanıma gelmeni. Bak bu sabahki olay için çok özür dilerim. Böyle bir şeyi yaşattığım için. Ama işte-"

"Şış bunu sonra konuşalım. Bunları burada konuşmamız uygun değil. Söz veriyorum sana kendini anlatman için fırsat tanıyacağım. Ama şimdi değil."onu başımla onayladım. 

"Sana sarılabilir miyim? Birine sarılmaya çok ihtiyacım var." gülümseyerek kollarını açtığında vakit kaybetmeden sarıldım. Ellerimi beline doladım ve başımı göğsüne koyup kalp atışlarını dinlemeye başladım.

Daha bir kaç dakika geçmişti ki annemlerin sesini duydum. Hızla Kaan 'dan ayrıldım. Tuhaf bir ifadeyle yüzüme bakıyordu. 

"Annemle babama daha beraber olduğumuzu söylemedim. Doğru düzgün yüzlerini görmediğim için pek fırsatım olmadı. Ama Alara iyi olsun en kısa zamanda söyleyeceğim."

"Tamam sorun yok." al işte yine kırmıştım onu. Bir şey demeden ayağa kalktım.

"Anne ne zaman döndünüz?" 

"Haberi alınca hemen döndük kızım. Zaten işimiz bitmişti. Alara nasıl iyi mi?" olanları kısaca özet geçtikten sonra annem ve babam hemen Handan teyze  Mustafa amca ve Meriç'in yanlarına doğru yol aldı. Arda abi muhtelemen Cemre ablanın yanına gitmişti. Annemler oraya gidince bende tekrar Kaan'ın yanına oturdum.

"Kızdın mı bana?" başta anlamayan gözlerle bana baktı. Sonra biraz düşündü.

"Hayır. Sen kendinde diyorsun ailenle doğru dürüst vakit geçiremiyorken neden benden bahsedesin ki?"