Majesteleri İle Tehlikeli Geceler [NOVEL ÇEVİRİ]

13. bölüm

Lyle'ın vücudu daha önce hiç yaşamadığı bir şekilde canlı hissediyordu. Onu kucaklamak için yanıyordu.

Bu kafa karıştırıcı sıkıntı sırasında görevlerini anlatırken rehberlik eden Lyle, bir karara vardı.

Çünkü bugün sendika günüydü ve o onun imparatoriçesiydi.

Bugün olmasa bile, sonunda birbirlerini kucaklamak zorunda kalacaklardı. Birbirlerine sadece bir mirasçı çıkarmak için sahiplerdi.

"Medea."

Adını söylediğinde Medea, Lyle'a baktı.

Lyle onun sevimli puslu nemli gözleri karşısında şok oldu.

Medea çok güzel görünüyor! Başımın tuhaf olduğu belliydi! Bir an için düşünceleri aptallaştı

Çocuğumuz varsa artık benimle yatmana gerek yok. Artık seni aramayacağım, bu yüzden beni reddetme. " Lyle de Medea'yı bulmak istemedi.

Lyle'ın sözlerine göre, Mildia ona nefessiz baktı ve bir an düşünüyormuş gibi göründü.

Gerçekten hatırlamıyor gibisin.

Medea bu durumdan kurtulup kurtulamayacağını düşünüyordu.

Orta Çağ'da elektrik ya da metro yoktu. Sihir olduğunu söylüyorlar ama o sihirbaz değil. O sadece, hiçbir beceriye sahip olmayan -sadece olağanüstü bir görünüme sahip olacak kadar şanslı olan- etkili bir aristokratın kızıydı, sarayın dışında alabileceği tek nitelikti. Ayrıca, kahraman bile değildi.

İmparatoru reddedip saraydan kaçabilir mi?

Romanın güçlü kahramanını özledim. Ancak, yazarın hayali bir dünyada onlara verdiği sınırsız miktarda potansiyele ve şansa sahip olanlar onlardı.

Benim gerçekliğim farklı. Soğuk ve affetmezdi. Hayır. O kadar acımasızdı ki beni ürpertti.

Şansa inanan masum bir çocuk değildi.

"Ben kahraman değilim," diye düşündü.

Babasının, Dük'ün veya İmparator'un koruması olmadan, bir adada mahsur kalmış güçsüz bir çocuktan daha iyi değildi.

Dışarıya çıkar çıkmaz, göz alıcı görünümünün ona çok fazla dikkat çekmesi ve kaçırılıp köleliğe satılması çok tahmin edilebilir.

Medea'nın kaçınılmaz azabını analiz ederken yüzü acı bir hal aldı.

İmparator'un lütfunu istemiyorum ama burada kalmanın büyük bir avantajı var.

Medea, İmparatorluk Sarayı'nın rahatlığını, Lyle'ın yakışıklı yüzünü ve romanda anlatılan nazik tavrını hatırladı: 'Ben sert olmayacağım.'

Bu geceye tahammül edersem, tüm hayatımı rahatça geçirebilirim.

'Bu olur mu?' Diye merak ettim. Ahlaki pusulam şaşkınlık içinde dönüyordu.

Ama öte yandan merak ediyordum.

İşte romanda anlatıldığı gibi çok övülen bir kahramandı, bu yüzden şimdiye kadarki en kötü gece olması pek mümkün değildi.

Bir direniş ya da utancım olmadığından değil, ama gerçekten, bu zaten bir şekilde belirlenmişti.

Lyle'ın beni ikna etmeye çalışması ve beni zorlamaması büyük bir şanstı.

"O zaman …… lütfen beni incitme…"

Lyle, göz teması kurmadan tereddütle cevaplayan kızgın bir Medea'yı nefesini emdi.

Tamamen farklı bir kadın gibiydi.

Tanıdığı Medea bu ifadeyi hiç göstermedi.

"Evet."

Lyle, Medea'ya ulaştı.

Söz veriyorum, diye fısıldadı, yavaşça öpüştü.