Siyah Gitar

6. "Sahil"

Bir önceki bölümde oy sınırını belirtmeyi unutmuşum.

Bölümler beş oya ulaşınca gelecek...

İyi okumalar dilerim

Siyah Gitar
6. Bölüm

"Sevgilin mi?"

"Evet"

Olduğum yerde kalakalmam ve ismini bilmediğim bu adamın Baran'ın yüzüne tatmin olur bir ifadeyle bakmaya başlaması.

"Baran?"

"Lavinia şu an değil."

Adım Lavinia ama bana sinirli ya da üzgün olduğunda tam adımla hitap eder.

"Hayır şimdi. Kulise. Hemen." Mavi ve yeşil arası gözlerine kararlı olduğumu belirten bir bakış attıktan sonra onlarca belki de yüzlerce telefon kamerasının arasından geçip sahneden gitarımı aldım ve mikrofonun başına geçtim.

"Sevgili dinleyiciler, ilk konserimizde bizi yalnız bırakmadığınız için teşekkür ederiz. Bir kaç sorun nedeniyle sahneden planlananın aksine daha erken inmek durumundayız. Telafisini yapacağız. Tekrar teşekkürler."

Tabletimi de aldıktan sonra gitarı sırtıma çevirip sahneden ayrıldım.
Kulise girdigimde Tuna Baran'dan önce gelmişti.

"Baran'ın dediğini duydun mu?"

"Duydum. Bize biraz izin verir misin Tuna?"

"Tabii arka kapıdayım."

Gitarı omuzumdan çıkarıp çantasına yerleştirirken Tuna kulisten çıktı ve o çıkarken Baran geldi. Kapıyı kapatıp kilitledi.

"Seni dinliyorum?"

Ben Gitar çantasının fermuarını kapatırken Baran koltuklardan birine oturdu.

"Ne duyduysan o. Neden soruyorsun?"

"Ne demek neden soruyorsun, sen az önce ne dediğinin farkında mısın Baran?"

"Ben ne dediğimin de ne hissettiğimin de farkındayım Lavi. Bunu gizlemekten yoruldum sadece."

"Anlamadım?"

"Sahile gidelim mi?"

Burada konuşamazdık. Sakin bir yere gitmemiz gerekiyordu ve bu öneri de ondan geldi.

Arka kapıdan çıkıp Tuna'ya arabanın anahtarını verdikten sonra sahile doğru yürümeye başladık. Herkesten uzak bir noktada durduğumuzda kumlara oturduk.

"Evet. Artık konuşacak mısın?"

"Senin beni fark etmeni çok bekledim. Bütün bu arkadaşlığımız boyunca sürekli sana kendimi göstermeye çalıştım ama senin kalbinde bana arkadaşlıktan öte bir şeye yer yoktu.
Sana içimi açıp arkadaşlığımızı da sarsmak istemiyordum ama artık baş edemez bir hâle geldim. Bir günde yüzbinlerce kişi tarafından tanındın ve bundan her ne kadar mutlu olduğumu göstersem de içten içe korkuyordum. Bir gün aramızdaki her şey biter de benim giremediğim kalbine bir başkası girer diye. Tuna'ya olan yersiz öfkem de bir bakıma bu yüzden. Grubun solisti olduğu için seni sürekli geri planda bırakmaya çalışıyordu ve tanınması gereken Tuna değil sendin. Senin gölgende kalması gerekenler bizdik. Sen Siyah Gitar'sın. Biz de elindeki pena. Herkes senin ne kadar iyi çaldığını konuşmalı. "