Siyah Gitar

23. "Sancı"

Vote:5

Siyah Gitar
23. Bölüm

Eğer sıradan bir evlilik sürecinde olmuş olsaydık şu an 16 Kasım sabahına uyanmak için sabırsızlanıyor olurdum. Ama zaten uzun zamandır birlikte yaşıyorduk ve üstelik hamileydim. Evlilik birliği içinde yapılan şeyleri biz evli değilken yapmıştık. Yani nikah bizim için iki imzadan ve 'evet' kelimesinden ibaretti.

Gözümü alacaklı gibi çalınan kapı sesiyle açtığımda taşıdığım ağırlık sebebiyle yataktan kalkmam zaman almıştı. Bir yandan yataktan kalkmaya çalışıyor bir yandan da Baran'ı uyandırmaya çalışıyordum.

"Baran!"

"Ya kıyamet kopsa ruhun duymayacak"

"Baran diyorum!"

En sonunda sıçrar gibi uyanıp etrafına baktıktan sonra bana döndü. "İyi misiniz?"

"İyiyiz. Kapıda biri var."

Tam o sırada telefonlarımız aynı anda çalmaya başladı.

"Hay s*keyim ne oluyor kardeşim ya!"

Beni arayan numaranın kim olduğunu bilmiyordum ama Baran'ı arayan Barış Abiydi.

"Sen kapıya bakar mısın?"

"Tabii" yataktan fırlayıp önüme geçip kalkmama yardımcı oldu. O aramayı yanıtladığında ben üzerime ince hırkamı geçirip kapıyı açtım.

"Tuna?"

"Lavinia?"

Baran kısa süren telefon konuşmasından sonra benim yanıma geldi. "Ne işin var burada?"

Tuna bir şey söylemeden karnımı kapatan hırkayı açıp kaşlarını kaldırdı.

"Doğruymuş..."

"Ne doğruymuş?"

Neler olduğuna anlam veremezken Baran Tuna'nın en ufak yanlış hamlesinde üzerine atlamaya hazır bir kartal gibi arkamda bekliyordu.

"Hamileliğin."

"Ne saçmalıyorsun oğlum sen!"

"Konuşmamız gereken şeyler var. Önemli."

Baran bu kez önüme geçip "Bizim seninle konuşacak bir şeyimiz yok." Dedi. Tuna'da cevaben "Dinlemekten bir şey kaybetmezsin!"

"En son dinlediğimde senin yüzünden Lavi'ye asla söylemeyeceğim şeyler söyledim! Defol git şimdi."

"Baran dinlemek zorundasınız!" Onlar tartışmaya devam ederken karnımın alt bölgesinde hissettiğim keskin bir sancıyla gözlerim kapanırken Baran'ın kolunu tutup yere diz çöktüm.

"Lavinia!"

Regl sancısının neredeyse dört katı kadar bir sancıyla nefes almaya çalıştıkça daha fazla canım yanıyordu.

"Lavinia iyi misin? Aç gözlerini." Baran önümde diz çöküp yüzümü elleri arasına aldı. Derin nefesler alıp sakinleşmeye çalışırken Baran sağ elini yanağımdan çekip karnımın üzerindeki elimin üzerine koydu. "Lavinia bir şey söylesene ne oldu!"

Az önceki sancıyı tekrar hissettiğimde bu sefer Baran bir şey söylemeden beni kucakladığı gibi evden çıktı. Çıkarken de Tuna'ya "yatak odasında komodinin çekmecesinden Lavi'nin kimliğini getir!" Diye bağırdı.