2. Kuple 20. Bölüm "Huzur"

56 3 4
                                    

Siyah Gitar
2. Kuple 20. Bölüm


Zaman hızla akıp giderken, karnım da gün geçtikçe büyüyordu. Bu kıyafetlerime sorun çıkardığı için giyecek bir şeyim olmadığından ağlama krizlerine girip, duruyordum.

Karan önceden bu hâllerime gülse de, şimdi dolabın karşısına bile geçmeme izin vermiyordu. Her geçtiğimde olanlar ortadaydı çünkü.

Şimdiyse Karan’ın düşüncesine göre dışarı çıkıp yorulmayayım diye online alışveriş yapıyorduk.

“Şu mor olan güzel.” Deyip mor baskılı oversize tişört gösterdi.

“Olabilir. Hem rahat olurum.” Dediğimde beni onayladı.

Kot yerine daha çok hamile taytı ve eşofman  önceliğimizdi. Hem rahat, hem de şık kombinler yapmaya çalışıyorduk.

Karnımdan dolayı hiçbir kıyafetim açık olmadığı için Karan bu durumdan oldukça memnundu.

“Ayakkabı da bakalım mı? Topuklu olmayan.”

Karan’ın dediğiyle kıyafet bölmesinden çıkıp, ayakkabıya girdim.

“Çok şey aldık ya, hepsini giyemem ki.” Deyip bakışlarımı ekrandan sevdiğim adama çevirdim.

“Diğer çocuklarımızın hamileliği için de giyersin.”

Dudağını kıvırarak söylediği şeyle gözlerim şaşkınlıkla aralandı.

“Doğurma makinesi miyim ben?“ Diye sitemle sorduğumda gülüp, önce beni sonrasında da karnımı öptü.

Telefonuma birkaç gündür bildirimler yağıyordu ama hiçbirine bakmaya vaktim olmuyordu.

"Bence artık bakman gerekiyor."

Telefonumu alıp gelen bildirimleri açtım.

"Siyah Gitar, sorun ne? Yoksun."

"Karanlık Adam ismi gibi Siyah Gitar'ı da kararttı!"

"Umarım en yakın zamanda Baran'a geri döner!"

"Unutuluyorsun Siyah Gitar"

"Karanlık Adam ışığını söndürüyor!"

İnsanların cümleleri zehirdi. Düşünmeden dokundukları harflerin oluşturduğu cümlelerin ağırlığından haberleri bile yoktu.

Atılan tweet'leri okumaya devam ettim.

"Evlenip piyasadan çekileceğini söylememiştin."

"Bence Karanlık Adam Dolunay'a daha çok yakışıyor!"

"#GeriDönSiyahGitar"

Alttaki gönderilerde Baran'la çekilen fotoğraflarım paylaşılıp, "Şu günlere dönsek keşke" notu düşülmüştü

Eylemsizlikten kapanan telefon ekranımdan kendi yansımamı izledim. Yaklaşık dört aydır gerekmedikçe evden asla çıkmıyordum. Sebebi benim müzisyenlikten ev hanımlığına geçiş yaptığım yönünde olduğu sanılsa da aslında öyle değildi.

Sadece dört aylık süreci atlatmaya çalışıyordum.

"Bunlar delirmiş olmalılar." Karan'ın sesini umursamadan telefonu koltuğa firlatıp kendimi balkona zar zor atabilmiştim.

Karan arkamdan hızla gelip beni yere oturttu. "Geçecek. İnsanlar böyledir."

🌷

Karan birkaç günlük iznini bugün bitirdiği için yarın hastaneye geri dönecekti. Şimdiyse oturmuş sosyal medyaya atmak için fotoğraf arıyorduk.

Siyah Gitar Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin