Siyah Gitar

2. Kuple 23. Bölüm "Alevsiz Yangın"

Siyah Gitar
2. Kuple 23. Bölüm

Karan o olaydan sonra bir aylık rapor almış ve günlerini tamamen evde geçirmeye başlamıştı. Neredeyse odadan çıkmıyor, yemek bile zorlarsam veya duygu sömürüsü yaparsam yiyordu.

Sebebini çözemediğim bir buhranın içindeydi ve ben buna hiçbir şey yapamıyordum.

Elimdeki poşetlerle birlikte apartmana girdim ama asansördeki Arızalı yazısını görünce olduğum yere düşüp bayılmak istedim. İçimde ve elimde olmak üzere toplam 9 kilo taşıyordum ve asansör bozuktu.

Bu şekilde yukarı çıkmam neredeyse imkansız olacağından telefonumu çıkarıp poşetleri alması için Karan'ı aradım. Neredeyse dört kez aramama rağmen açmamıştı.

Dışarı çıkıp telefonunun sessizde olabileceğini düşünüp zile bastım ama ne zile basanın kim olduğunu sormuştu ne de kapıyı açmıştı.

"Gerçekten inanamıyorum ya. Ölsem haberi olmayacak."

Kendi kendime söylenerek poşetlerin bir kısmını merdiven girişinde bırakıp katları çıkmaya başladım.

5. Katta daha fazla çıkamayacağımı bildiğimden merdiven basamağına oturup nefesimi düzenlemeye çalıştım. Bu sırada karnımın içinde durmak bilmeyen bir hareketlilik vardı.

"Lütfen hareket edip durmayı keser misin. Yeterince yorgunum bir de mide bulantısı istemiyorum sayın fasulye."

Kalan katları da kan ter içinde kalarak çıktığımda içeriden hiçbir ses gelmiyordu.

Kapıyı açıp içeri girdiğimde balkonun
uçuşan perdelerini gördüm. "Eh Karan bütün kiri tozu doldurdun eve dün temizledim daha insaf ya."

Poşetleri mutfak masasına bırakıp balkona çıktım. "Telefonun her zamanki gibi sessizde anladım da. Kapıyı da mı duymuyorsun be adam."

"Anahtarın yok mu?"

"Aşağıda poşetler var bu kadarını çıkarabildim onları alabilir misin?"

"Ne aldın yine gerekli gereksiz merak ediyorum."

"Sen neredeyse iki haftadır evden dışarı burnunu çıkarmadığın için market işleri bana kalmış olabilir mi Karan."

Oturduğu yerden kalkıp söylenerek içeri girdi. "Arabayla gidemiyordun değil mi. Sanki zorla gönderdik yürüyerek."

Elimdeki anahtarlığı sinirle masaya çarparcasına bıraktım. "Ben senin emrindeki sekreterin değilim Karan! Bu göbekle araba kullanabiliyor muyum sanıyorsun?"

"Şikayet ediyorsan korunmayı bilseydin. Seni hiçbir şey için zorlamadım."

Aklıma annesinin söyledikleri geldi,

"Senden uzaklaşmaya başlarsa kafasını kurcalayan bir şeyler var demektir. Sakın söylediklerini umursama."

Söylenerek evden çıktı ve aşağı indi. Üzerimi değiştirmek için odaya girdiğimde komodinin çekmecesinden çıkan zarf dikkafimi çekmişti.

Açıp içini olduğumda Karan'ın tavırlarının sebebi kafamda yavaş yavaş şekillendi.

Zarf Sağlık Bakanlığı'ndan geliyordu ve verilen kararla Karan'ın adına soruşturma açılmış ve açığa alınmıştı. Sebebi ise geçen ay olan olayda Karan'ın suçlu bulunabileceği şüphesiydi.