Siyah Gitar

63. "Yeni Dünya Düzeni"

Siyah Gitar
63. Bölüm

"Ya Lavi, bir şarkı vardı... Adını bilmiyorum sen evde söyleyip duruyordun."

Stüdyoya geri döndükten sonra repertuar hazırlama işine girişmiştik.

"Melodisini tıkırdatsana hatırlayamadım."

Baran gitarı eline alıp bahsettiği şarkının nakaratını çalar çalmaz hangi şarkıyı sorduğunu anladım. Durdurmayıp çaldığı yerden söylemeye başladım.

Sence ilk adımı hangimiz attı
Her yer toz dumandı, zaman göz ardı
Kandırdık kendimizi zaten olmazdı
Belki bir oyundu ama canımız yandı¹

"Bak geliyor şimdi. İyi dinle." Tuna Karan'ı dürtüp telefonunun kamerasını açtı.

Baran nakaratı çalmaya başladığında devam ettim.

Bir an dayanamam, bu dünyaya yaranamam
Gitme sonum olur diyen dilin, kalbin yalan, vedan yalan
Bana aşktan söz etme ne olur, senin sevdan, dünyan yalan¹

"Hangi şarkıyı sorduğunu nereden anladın?"

Karan'ın Baran'a yönelttiği soruyla Baran gözleriyle tırnaklarımı işaret etti.

"Evde şarkı söylerken tırnaklarıyla ritim tutuyor. Bunu farkında olmadan yaptığı için bilinçaltında kalıyor."

"Şu kızı kendinden iyi tanıyor yemin ederim ya."

Baran'a baktığımda gözleri benden Tuna'ya dönüp öldürücü bakışlarla bakıyordu. Yani, "eğer susmazsan o ağzını hoş olmayan işlere bulaştırırım." Diyordu.

Aniden düşen modumla başımdaki tacı
çıkarıp masaya bıraktım.

"Lavi iyi misin?"

Bir şey demeden kendimi ses kayıt odasına kilitleyip perdeleri indirdim.

"Lavinia. Aç kapıyı."

"Lavi, hadi aç kapıyı kanka."

Kafamdaki sesler Baran ve Tuna'nın sesini bastırıyordu. "Lavinia. Hadi aç güzelim."

Karan'ın sesini duyar duymaz titrediğimi hissettim. Dizlerimi kendime çekip yerde ne kadar süre oturdum bilmiyorum. Kapıyı açtığımda Karan ve Baran karşımda durmuş endişeli gözlerle bana bakıyordu.

"Yine mi?" Baran'ın bahsettiği şeyin farkındaydım. Bir şey demeden sadece başımı salladım. "Yine olan nedir?"

"Lavinia majör depresyon hastası. O yüzden çoğunlukla bu tarz krizler yaşadığı oluyor."

Baran ve Karan yan yana durmuşken ben Baran'a baktım. Ne demek istediğimi anlamış gibi onayladığında Karan'ın kolunu tutup stüdyodan çıkardım.

"Sahile gidelim mi. Sen seversin."

Durdu ve derin bir iç çekip devam etti.

"Yani... Önceden seviyordun."

Bir şey söylemeden yürümeye başladım. İçimde bir savaş vardı ve bu savaş eski ve yeni hayatımın birbirine karşı başlattığı savaştı.