Siyah Gitar

2. Kuple 1. Bölüm "Uzun Yol"

Siyah Gitar
2. Kuple 1. Bölüm

Sevgili Geçmişim,

Her ne kadar geçmesen de benim için artık sadece 'geçmiş'sin. Nasıl, uzun zaman olmuştu değil mi baş başa kalmayalı... Ben. Lavinia Turan.
Aral Holding yönetim kurulu başkanı Baran Turan'ın eşi. Nam-ı Değer Siyah Gitar. Artık o elleri titreyen kız değilim. Artık Temmuz ayından korkan o genç kız da değilim. Aslına bakarsan ben senin bana travma olarak yüklediğin hiçbir şey değilim. Babasının ya da annesinin terk ettiği o küçük kız çocuğu veyahut daha fazlası. Eğer ki geçmişin geleceğine pranga oluyorsa geçmişin aslında hiç geçmemiştir. Ve ben senin benim ayaklarıma bağladığın prangalardan artık kurtuluyorum.
İki, onüç ve ondokuz yaşımı unutuyorum.

Sevgili Geçmişim, umarım artık benden geçebilirsin.

-Lavinia.

🔗

Eğer hayat seni kelebek olarak geldiğin dünyada ağzı kapalı bir kavanoza hapsettiyse oturup kaderine ağlamak yerine ömründeki ilk ve son 24 saati o kavanozdan çıkmak için harca.

Hoş geldin eski dostum, 1-0 geride başladığım hikayemin yazarlığını devralıp kendi hikayemin ikinci kuplesini yazıyorum.

Hazır mısın?

⚜

"Ayşıl hadi bitanem bak Savaş abin ağaç oldu aşağıda."

"Meyve vermiş gibi görünüyor..."

"Ayşıl diyorum ama."

Sinir bozukluğuyla yatak odasına girip Baran'ın hâlâ uyuyor olduğunu görür görmez çığlık attım. "Ay delirteceksiniz beni siz!"

Baran'ın kolunu tutup sarsarken konuştum. "Sana diyorum Baran. Uyansana!"

Valizlerin fermuarını kapatıp koridora çıkardım. Odasında video izleyen Alaz'ı kucaklayıp Ayşıl'ın yanına döndüm.

"Ben kardeşini Eylem'e bırakana kadar baban uyanıp hazırlanmazsa tek başıma giderim. Bunu aynen böyle ilet canımın içi."

Alaz'ın çantasını sırtıma takıp evden çıktım. Asansörle aşağı inip otoparka doğru ilerlerken arkamdan peş peşe basılan korna sesiyle durup arabaya baktım.

Araba tam önünde durup siyah filmli camı aşağı inerken gördüğüm yüz üzerindeki siyah takım elbisesiyle birlikte koltukta oturan Karan'ın yüzüydü.

"Hayırdır sabah sabah?"

"E ben de geliyorum ya sizinle."

"Ciddi misin sen?"

"Evet. Neden şaşırdın?"

Rüzgar yüzünden gözümün önüne gelen saçlarımı tutmaya çalışırken Karan arabayı olduğu gibi park edip indi.

"Akşam Baran'la konuştuk. O da gel diyince bende itiraz etmedim. Senin haberin yok muydu?"

Eylem'in oturduğu bloğa doğru yürüyorduk. Alaz'sa benim boynumdaki kolyenin zinciriyle oynuyordu.