Siyah Gitar

38. "Misafir"

Siyah Gitar
38. Bölüm

Bölüm içindeki yabancı dil konuşmalar italik puntoyla yazılmıştır.

"Baran."

"Baran uyansana."

Ayşıl'ın huzursuzluğu bizi vardiyalı olarak onunla ilgilenmeye mahkûm ederken şu an uyanma sırası Baran'daydı.

"Ne oldu Lavi..." uykulu sesiyle konuşurken esnedim. "Kalk sıra sende."

"Kolumu kıpırdatacak hâlim yok benim." Dediğinde hayıflanarak kalktım. Beşiğinde mızıldayan Ayşıl'ı alıp "Gör bak babanın seni nasıl sattığını. Annenden var sana fayda" diye mırıldandım.

Baran anında gözlerini açtı. "Bak ya. Neler diyor çocuğa."

"Tabii canım. Hamile olduğumu öğrenince doktora 'fasulyeye benziyor' diyen de bendim zaten." Dedim ve Ayşıl'ı ikimizin arasına yatırdım. Yüzünü anında Baran'a doğru dönüp kısa bir süre sonra sakinleşip uyuduğunda biz de doğru düzgün uyuyabilmiştik.

Sabah gözümü açtığımda ne Ayşıl ne de Baran yanımda değildi. "Baran?"

Yataktan kalkıp üzerime odadaki puf koltuğun üzerinde duran ince hırkamı geçirdim. Mutfağa girdiğimde Baran bir koluyla Ayşıl'ı omzuna yatırmış tutuyor, diğer koluyla kahvaltı hazırlamaya çalışıyordu. "Günaydın." Diyip yanlarına gittim. Baran anında bana doğru dönüp yanağımı öptükten sonra "Günaydın güzelim." Diye mırıldandı.

"Yalnız benim çıkmam gerekiyor. Barış Abi aradı İngiltere'den bir proje için görüşmeye gelecekler." Ayşıl'ı omzundan aldım. "Çok gecikir misin?"

"Sanmıyorum. Neden?"

İlkim Hanım benim Karan'ın elinden kurtulmam için çok yardımcı olmuştu ve ara sıra görüşüyorduk. Bir nevi vefa borcu. "İlkim Hanım aradı dün. Yarın bana yemeğe gelin isterseniz, dedi de."

"Karan onunla yaşamıyor mu?"

"Evet ama bizim Karan'la bir işimiz yok ki?"

Baran'ın yüzünde tuhaf bir huzursuzluk gördüğümde "Baran, Karan benim için mutsuz sonla biten bir filmden ibaret sadece. İzledim ve nefret ettim. Bu kadar..."

Dediğimde rahatlamıştı. "Tamam. O zaman ben çok geç kalmadan çıkayım. Sen oraya geçerken haber verirsin olur mu?"

"Tamam." Baran üzerini değiştirip evden çıktıktan dört-beş saat sonra bende hazırlanıp evden çıktım.

İki saat süren yolculuğun ardından İlkim Hanımın evinin önünde durduğumda büyük siyah demir kapı açıldı. Arabayla birlikte girip evin önüne bıraktım. Siyah takım elbiseli bir adam gelip arabayı otoparka çekeceğini söylediğinde içinden Ayşıl'ın eşyalarının bulunduğu çantayı alıp kapıya doğru ilerledim.

Kapıyı kırklı yaşlarda bir hizmetli açtığında "Lavinia ben. İlkim Hanım beni bekliyordu." Dedim. "Tabii
buyurun ben haber vereyim." Eve girdiğimde geniş ve yüksek tavanlı salonundaki beyaz koltuklardan birine oturup Ayşıl'ı pusetinden alıp koltuğa yatırdım. Uyuduğu için üzerini çantadaki ince bebek battaniyesiyle örttüm. Merdivenlerden gelen topuklu ayakkabı sesleriyle ayağa kalktım. "Lavinia, hoş geldin kızım."