Siyah Gitar

14. "Kurşun"

Siyah Gitar
14. Bölüm

-Lavinia'nın Anlatımıyla-

°Arnhem / Hollanda°

Saat gecenin bilmediğim ya da umursamadığım bir saati. Günlerden perşembe. Hangi ayın kaçıncı günü bilmiyorum. Açıkçası umrumda da değil.

"Alisya."

Odanın kapısı açılıp içeri Karan'ın sesi ve kendisi girdiğinde bunca zamandır açık açık ondan nefret ettiğimi söylemem pek umrunda olmamış gibiydi.

"Efendim."

"Sabahtan beri bir şey yememişsin. Neden?"

"Karan sen iyi misin? Beni Türkiye'de öldü gösterip buraya getirdin. Sahte kimlikle seninle evlenmeye zorladın. Bir de benden hiçbir şey olmamış gibi mi davranmamı istiyorsun?"

Üzerinde siyah ceketi çıkarıp odadaki koltuğun koluna bıraktı.
C

eketin altındaki beyaz gömleğin de üstten iki ya da daha fazla düğmesini açıp derin bir kaç nefes aldı.

"Benim işim seninle değil. Sevgilinle ve o Barış denen şerefsizle."

"Anlamadım? Baran ve Barış Abiyle ne ilgin var senin."

"Baran'ın babası Reha Turan. Babam ile ortaktı. Barış'ın oturduğu evlerin inşaatında malzemeden kaçmak için kalitesiz ürün kullandı ve 1999 depreminde bina yıkıldı. Barış'ın eşi ve üç çocuğu enkaz altında kaldı. Reha'da babamı suçladı. Bizim camiada yer üstünde adın bir kere suça karışırsa bittin demektir. Rakipleri de babamın bu durumunu öğrenince suikast düzenlediler ve babam felç kaldı. Yani benim babamın sebebi o Barış denen adam ve senin sevgilinin babası."

"Benden ne istiyorsun?"

"Fırat Demirci. Babama suikasti düzenleyen oydu. Ama şu an oğlu camianın lideri olmak üzere. Onunla rekabete girebilmek için evlenmem gerekiyordu. Bende neden Baran'dan babamın intikamını almıyorum diye düşündüm."

"Bizim Ağva'da olduğumuzu nereden biliyordun?"

"Anıl. Menajeriniz. Bahsettiğim Fırat Demirci'nin en küçük oğlu. Truva atı taktiği kullandım. Sizinle ilgili öğrendiği her şeyi bana söylüyordu."

Bütün bunları o kadar olağan bir şeymiş gibi anlatıyordu ki.

Tekrar konuşacağı sırada duyduğum tanıdık iki sesle donakaldım.

"İnşallah yanlış bir şey yapmamışsındır." Odadaki çalışma masasının çekmecesinden aldığı siyah silahla hızla odadan ayrıldı. Şok olmuş bir şekilde peşinden ilerlerken evin içinde "Karan Arcan!" Diye yankılanan seslerin sahipleri Baran ve Tuna'dan başkası değildi.

Evin geniş merdivenlerini Karan'ın peşinden ikişer üçer inerken giriş kapısının önünde gördüğüm manzara dizlerimin titremesine neden olmuştu.

Karan elindeki silahın emniyetini kapatıp tam karşıya doğrulttu.

Ben Karan'ın arkasında, Tuna Baran'ın arkasındaydı.

"Hoşgeldin canım kuzenim. Bende seni bekliyordum."

Canım kuzenim?

Kuzenim?

"Kuzenin mi?"

"Aa Baran'cığım, deden tecavüz edip hamile bıraktığı kadından bahsetmedi mi?"