Siyah Gitar

56. "Eski Zaman"

Siyah Gitar
56. Bölüm

Yazarın Anlatımıyla

Birbirinden duvarlarla ayrılmış üst üste iki ev. Üst kattaki alt kattaki hayata dahil olabilmek için neredeyse her şeyini vermiş, alt kattaki üst kattaki için adeta aylarca kendini yollara vurmuş.

Karan evinin balkonunda oturmuş karşı binaya vuran alt kat gölgelerini izliyordu. Balkona elinde tabaklarla girip çıkan hamile bir kadın, arada bir görünen dört yaşındaki bir kız çocuğu.

Kesik kesik duyulan konuşma seslerine kulak kesilmiş dinliyordu. "Ama babam haksızlık yapıyor!" Ayşıl'ın ağlamaklı sesine Baran'ın "Kaybeden kazanana çikolata alır demiştik ama." Diyişi karışmıştı.

Lavinia elinde bir tabakla daha çıkıp sandalyelerden birine oturdu. "Baran, sen yirmidokuz yaşındasın, Ayşıl dört yaşında. Çocukla çocuk olunur da bu kadar olunmaz."

Bir süre şakalaşarak yemek yedikten sonra masayı topladılar. Balkonun ışığı söndü ve gölgeler kayboldu.

⛓⛓

Karan'ın Anlatımıyla

Ne zaman bir evden başka bir eve taşınsam o sokaktaki o eve taşındığım dönemi düşünmüyor değilim. Kafeden yorgun argın çıkıp akşamın geç saatlerine kadar Lavinia'yla eşya yerleştirip temizlik yapmamız, sabahına sanki yorulmamış gibi kalkıp dershaneye gitmemiz.

Deseler ki elinden her şeyini alacağız ama o yerinde kalacak. Düşünmeden kabul ederdim.

Birine yakın olabilmek için bilmediğiniz bir camiaya girer miydiniz? Ben girdim. Müzik ile ilgili tek bilgim sekiz notadan ibaret olduğu hâlde elime tutuşturulan mikrofona binlerce kişinin önünde şarkı söyledim.

Bir kaç gündür Lavinia'nın dershane arkadaşlarından birine ulaşmaya çalışıyorum ve nihayet dün akşam ulaştım.

Buluşacağımız saate yakın üzerimi değiştirip yola çıktım. Radyoya klibini birlikte çektiğimiz şarkısı dönüp duruyordu.

Sözleştiğimiz kafeye oturup beklemeye başladıktan on dakika sonra geldi.

"Merhaba... Pelin ben."

"Karan." Karşımdaki sandalyeye oturdu.

"Seni dinliyorum. Umarım bana yapacak mantıklı bir açıklaman vardır. Lavinia'nın en yakın arkadaşı o dönem bendim ama ailevi sorunlar sebebiyle başka şehre taşınmak zorunda kaldım."

"Pelin, ben senden o dönem neler olduğunu anlatmanı istiyorum."

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"İlk bir ay iyiydi aslında. Sadece eski neşesi yoktu. Sonra yavaş yavaş depresifleşmeye başladı. Rengarenk giyinen Lavinia sadece siyah giyiniyordu. Göz altları uykusuzluktan şişmiş bir şekilde geliyordu.
Senin numaranı aradığında engellendiğini öğrenince yıkıldı. Koridorda ağlama krizine girdi. Zar zor sakinleştirdik. Günden güne eriyordu resmen. Hızla kilo vermeye başladı hiçbir şey yemiyordu doğru düzgün. Senin adından başka kelime çıkmıyordu ağzından. Sonra..."

Durdu. "Sonra ne oldu?"

"Herkes ona Karan diye birinin olmadığını söylemeye başladı. Biliyorsun zaten Lavinia'nın peşinde olan çok öğrenci vardı. O kadar insan içinden seni seçince diğerleri kin tutmuş olsa gerek. Ona senin gerçek olmadığını söylemeye başladılar. Buna teyzesi ve eniştesi de dahil olunca iyice çöktü kız. Dershaneye gelmemeye başladı. Ben görmek istediğim zaman evine gidiyordum. Haftada bir kez zorla sahile götürüyordum. Bazen yoldan geçen insanları sen sanıp peşinden koşuyordu. Her hafta mektuplar yazıp ailenle yaşadığın evine gönderiyordu ama mektuplar alıcıya, yani sana, ulaşmadığı için ona geri geliyordu. O mektupları bir umut gönderip her geri gelişinde iyice dibe batıyordu..."