Siyah Gitar

51. "Koz ve Kor"

Siyah Gitar
51. Bölüm

(On İki Yıl Önce)

-Karan'ın Anlatımıyla-

"Beni unutacaksın tamam mı?"

Ben Karan. Karan Arcan. Babasının hastalıklı hayatı yüzünden sevdiği kadını arkasında bırakmak zorunda kalan Karan Arcan. Beş yaşında çocukluğu elinden alınmış, babasından korkarak yaşamış, hayallerini kimseye anlatmadan yaşamaya zorlanan Karan. İlişkisini sır gibi gizlemek zorunda kalan Karan.

Üzerimizdeki sokak lambasının ışığı ben onun ellerini bıraktığım an sönmüştü. Hayatımın ışığının da söndüğü gibi.

Üzerindeki koyu kırmızı askılı elbisesi, siyah topuklu ayakkabıları, boynundaki ışıltılı kolyesi ve ağlamaktan göz makyajının etkisiyle siyaha boyanan göz yaşları. İşte sizi seven bir kadını getirebileceğiniz son nokta bu.

Arabaya binip o sokaktan uzaklaştığımda bir kaç sokak ileride beni bekleyen siyah arabanın önünde durdum.

Arabadan inip gözlerimden akan yaşları umursamadan başımı dikleştirdim. Siyah takım elbiseli adamlardan biri bileklerime siyah bir kelepçe taktığında kurtulmaya çabalamadım bile. Bunu kendim kabul etmiştim.

"Beni iyi dinle Karan. O baban ya bana kızımın kim olduğunu söyler, ya da müstakbel gelinini senin gözünün önünde herkesin içinde öldürürüm." Demişti saatler önce kulağımdaki telefona Fırat Demirci..

Ben onun babama karşı kullanabileceği kozu olacak, Lavinia benden uzakta sağlıklı bir şekilde hayatına devam edecekti. Anlaşma buydu.

"Ben sözümü tuttum. Sende tutacaksın. Lavinia'dan uzak duracaksın."

"Ben sözümün arkasında dururum Karan."

Siyah arabaya binip yola çıktığımızda gecenin karanlığında bir yerde durduk.
Benim oturduğum koltuğun camı açıldığında gördüğüm görüntü dershanenin kapalı kapıları ve ışıksız pencereleriydi.

Bir süre sonra yola devam ettiğimizde tahminimce dört saat sonra bir evin önünde durduk. Beni kolumdan tutup indirdiklerinde Fırat "Benim size söylediklerimi yapacaksınız ama asla öldürmeyeceksiniz. Karan'ın bize canlı hâli lazım. Cesedi değil. Bu çocuk sağ kalacak. Anladınız mı beni?" Demişti.

Tek pencereli bir odaya götürüldüm. "Haftada bir kez o kıza mektup gönderebilirsin. Ama burada olacaklardan asla bahsetmeyeceksin."

Kelepçeleri çıkarıp kapıyı üzerime kilitledi. 

Sonrası beş yıllık tutsaklık.

⛓⛓⛓ 

"Kalk Karan!" İrkilerek uyuyakaldığım yatakta doğruldum. Kapı açılıp içeri adamlardan ikisi girdiğinde beni kaldırıp odadaki sandalyeye oturttular. Üzerimdeki gömleği çıkarıp ellerimi arkadan kelepçelediler.

"Lavinia'da güzel kızmış aslında biliyor musun? Yazık oldu..." ceketinin cebinden kelebek benzeri bir bıçak çıkardığında yaşayacağım fiziksel acı Lavinia'nın adını başka birinin ağzından duymanın yanında hiçbir şeydi.