Siyah Gitar

57. "Grejuva"

Siyah Gitar
57. Bölüm

"Daha iyi misin?"

Karan'a yönelttiğim soruyla başını yerden kaldırmadan "Öyleyimdir inşallah..." Dedi.

"Baran'dan eski sahnelerimizin kayıtlarını bulmasını istedim. Akşam onları izleyeceğiz. Gelmek istersen gelebilirsin. Hatta şöyle yapalım, sen bizde yemeğe kal. Bak bu daha mantıklı."

Kapının çalmasıyla ayağa kalkmak istemiştim ama karnım sebebiyle kalkamamıştım. "Otur ben bakarım" Karan kapıyı açtığında kaşları çatıldı.

Kapıyı kapatıp bana doğru yaklaştı. "Ben tanımıyorum sen bak" Beni elimden tutup ayağa kaldırdı.

Kapıyı açtığımda Burak'ı gördüm. "Burak hoş geldin geç içeri."

"Yok Lavi bir çekime yetişmem gerekiyor. Senin istediğin fotoğrafları getirdim. Kayıtları da akşam Baran'a teslim edeceğim. Şimdiden iyi seyirler size."

Burak'ın elinden fotoğraf kutusunu alıp kapıyı kapattım.

"Onlar ne?"

Elimdeki kutuyu sehpahaya bırakıp fotoğrafların geldiğini Baran'a mesaj attım. "Geçenlerde eskiden oturduğumuz eve gitmiştik odada bir kaç eşyamız kalmış. Dolapları boşaltırken eski fotoğraf makinemi buldum. Onun içindeki fotoğraflar." 

Karan sehpaya doğru yaklaştığı sırada kapı bir kez daha çaldı.

"Beni bekle. Ayşıl gelmiştir."

Kapıyı açtığımda Ayşıl hemen eve girdi.

"Bitanem ne oldu?" Bir şey söylemeden odasına girdiğinde peşinden nefes nefese bir hâlde Eylem göründü. "Ne oldu?" Diye sordum.

"Şu ilerideki alışveriş merkezindebir çocuk oyun alanı açılmış. Oraya gitmek istiyor ama benim midem berbat. Götürebilecek biri var mı?"

"Savaş bir yere mi gitti?"

"Şirkette bir yönetim kurulu toplantısı varmış ona gitti."

"Tamam ben Ersel'i arayayım o zaman o götürür. Sen iyi misin?"

Eylem'in hamileliği benden beş hafta kadar geriden geliyordu fakat karnı belirgin bir durumdaydı.

Ersel'le konuştuktan sonra Ayşıl'a oraya gideceğini söyleyip üzerini değiştirdim.
Salondaki koltuğa oturduğunda akıllı saatini koluna takıyordum. "Ayşıl bak işine yaramayacak oyuncaklar almak yok. Bir oda dolusu oyuncağın var. Tamam mı?"

Ben saati koluna takıp telefonumla eşleştirirken Karan yerde oturmuş bizi izliyordu. Saatiyle işimi bitirdikten sonra Karan'a doğru yaklaştı.

"Senin gözlerin neden siyah? Kıyafetlerin de siyah. Simsiyahsın sen."

Karan bir süre şaşkın bakışlarla baktıktan sonra "Yani bilmiyorum öyle doğmuşum. Siyah giyinmeyi de seviyorum."

"Babamın gözleri daha güzel.. Zümrüt gibi gözleri var."

O an aklıma Ayşıl bir haftalıkken Baran'a kurduğum cümle geldi. "Gözlerinin rengi zümrüt taşına benziyor. Muhtemelen Ayşıl'da böyle bir benzetme yapacak."