Siyah Gitar

24. "İhanet"

Vote:5

Siyah Gitar
24. Bölüm

Bebek odası gelen mobilyalar ve diğer eşyalarla düzenlenmişti ve çok sevimli bir hâl almıştı. Oda düzenleme işini bitirdikten sonra Baran, Barış ve Savaş Abi mutfaktaki masada oturmuş konuşuyorlardı. Bense kahve yapıyordum.

"Ne yalan söyleyeyim ben bu ikisini hep yakıştırdım birbirine. Baran bir başka bakıyordu Lavinia'ya."

Barış Abinin cümlesiyle Baran bir süre sessiz kaldıktan sonra "Benimki birden olan bir şey değildi. Bir bakıma platoniklik..." Dedi.

Barış Abi konuyu değiştirmek amacıyla "Ayşıl ismini kim buldu?" Diye sordu.

"Lavinia."

Kahve fincanlarını masaya koyduktan sonra hissettiğim yoğun bel ağrısıyla sandalyelerden birine oturdum.

Bu aralar ne zaman ayakta uzun süre kalsam belim kopacakmışcasına ağrıyordu.

"Abi herhangi bir konser filan organize edelim diyorum ben artık. İlk konserimiz pek istediğimiz gibi bitmedi."

"Olur tabii kızım. Ben hamilesin diye şimdilik bir şey söylemek istemedim ama sahne teklifi aldığımız bir kaç mekân var. Müsait olduğunuz bir vakitte şirkete gelin detaylıca konuşalım."

Sonraki yarım saat boyunca onlar kendi aralarında siyasetten ve futboldan bahsederken ben sadece dinlemekle yetindim. Daha sonra Barış Abi ve kardeşi şirkete gittiler.

Bende aldığımız bebek kıyafetlerini kurutma makinesinden çıkarıp bebek odasında ütülüyordum.

Baran elinde telefonu ve kulağında AirPods'larıyla odanın önünden geçerken durdu.

"Ne yapıyorsun?"

"Kıyafetlerini yıkamıştım onları çıkardım kurutma makinesinden. Ütülüyorum şimdi.

"Gerek var mıydı peki?"

"Bir yerde okumuştum. Bebek kıyafetlerini doğumdan önce yıkayıp ütülemek eve bebekle beraber huzur getirirmiş. Bir yandan da mağazadan geldiler sonuçta içim rahat etsin."

Aklıma iki gün önce Tuna'nın bize anlatmaya çalıştığı ama benim sancılanmam üzerine yarım kalan şey geldi. "Baran."

"Söyle bitanem"

"Tuna'yla konuştun mu hiç?"

"Neden?"

"Konuşmamız gerek demişti ya. Ne diyecekti acaba. Merak ediyorum."

Uzun süredir ayakta ütü yapmanın getirdiği bel ağrısıyla gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. "İyi misin?"

"Fazla ayakta durunca belim ağrıyor." Cümlemi bitirir bitirmez Baran yanıma yaklaşıp bir kolunu sırtıma, diğer kolunu da dizlerime sarıp beni havaya kaldırdı. "O zaman bizde oturmanı sağlarız..." Beni salona bırakıp koltuğa oturttuktan sonra kendi de hemen yanıma oturdu.

"Tuna'yla konuşmalıyız Baran. Dinlemekten bir şey kaybetmeyiz. Son kez. Lütfen."

"Senin strese girmeni ya da üzülmeni istemiyorum."

"Söz veriyorum bir şey olmayacak. Hadi lütfen. Ara gelsin."

Baran oflayıp telefonundan Tuna'yı arayıp gelmesini söyledikten sonra "Başka bir emriniz Lavinia Hanım?"