Siyah Gitar

54. "Komşu"

Siyah Gitar
54. Bölüm

"Lavinia..."

Hastane odasının kapısının açılmasıyla gördüğüm yüz Baran'ın endişeli yüzüydü. Elindeki sırt çantasını yere bırakıp kollarını boynuma sardı. "İyi misiniz?"

"Karan hayati tehlikesinin olduğunu söyledi. Konuşmuşsunuzdur zaten. Ayşıl iyi mi?"

"İyi. Bir sorun yok."

Baran elini karnımın üzerine koyup yüzüme baktı. "Doktorla konuştum. Bir kaç hafta seni burada tutacaklar.  Bu süreçte de Ayşıl'la Savaş ve Eylem ilgilenecek. Seni böyle görürse daha da korkar."

"Baran..."

"Söyle canım."

"Karan'a kızma. Onun bir suçu yoktu. Orada kalıp hastaneye gitmesini ben söyledim."

Başını önüne eğdi. "Ben sadece kendime kızıyorum Lavi. Senin hamileliğinin riskli olduğunu bildiğim hâlde sizi bırakıp iş gezisine gittim. Evde kalsaydım bunlar olmayacaktı."

Karnımın üzerindeki elini tuttum. "Kendine de kızma. Sen bilemezdin sonuçta. Olması gerekiyormuş ve oldu... Geçmişi değiştiremiyoruz."

Baran'la bir süre konuştuktan sonra bileğimdeki fuların olmadığını fark ettim. Baran'a "fuları sen mi aldın?" Dediğimde kapı açıldı.

"Bunu ambulansta damar yolu açmak için çıkarmıştık. Bende kalmış."

Karan elinde Baran'ın fularıyla içeri girdi. "Bir de doktorunla bir şey konuştum ama kabul eder misiniz bilemiyorum."

Karan kapıyı kapatıp koltuğa oturdu. "Nedir?"

"Biliyorsunuz ben yan dal eğitimimi kadın doğum üzerine yaptım. İki branşta da doktorluk yapabiliyorum. Doktorunuz istersem seninle ilgilenebileceğimi söyledi. Kabul etmek zorunda değilsiniz."

Ben konuşmak için nefes aldığım sırada Baran benden önce davranıp "Benim için problem değil. Hepimiz seni tanıyoruz sonuçta..."

"Baran kabul ettiyse benim için de sorun yok."

Karan ayağa kalkıp Baran'a elini uzattı. "Ben size çok şey yaşattım. Çok hatalarım var biliyorum. Beni affeder misin bilmiyorum ama yine de yaptığım her şey için özür dilerim..."

Baran tereddüt etmeden Karan'ın uzanan elini tuttu. "Sana öfkem Lavi'yle geçmişin olduğunu öğrenene kadardı. Ben her şeyi unuttum. Affedilecek bir şey yok."

Baran Karan'a sarıldıktan sonra geri çekildi. "Hem unuttun mu ya kuzeniz biz"

"Siz biliyor musunuz?" Dediğimde Baran elini Karan'ın omzuna atmış bir şekilde bana doğru döndü. "Senin yanına gelmeden önce konuştuk."

"Aileleri tarafından hayatı mavhedilmiş üç kişi birbirine bakıyor şu an." Dedim birden duygusallaşan sesimle.

"Lavi duygusala bağladığına göre ben gidip bir şeyler alayım." Baran saç diplerimi öpüp odadan çıktığında Karan kalktığı koltuğa tekrar oturdu. "Senin hastan filan yok mu?"