Siyah Gitar

2. Kuple 7. Bölüm "Bebek"

Siyah Gitar
2. Kuple 7. Bölüm

Eve geleli yaklaşık iki saat oluyor ve ben hâlâ eşya yerleştiriyorum. Karan'ın dolabının alt rafında duran lacivert klasörün içinde ne olduğunu merak edip çıkardım ve içini açtım.

İçinde benimle ilgili yaptığı bazı araştırmalar ve magazin haberlerinin sonuçları vardı. Okuduğum okul, yaşadığım adresler ve daha bir sürü şey.

Banyonun kapı kilidi açılıp yoğun bir buhar bulutuyla birlikte içeriden Karan çıktı.

"Bir gün bu huyun yüzünden ani sıcaklık değişiminden düşüp bayılacaksın yemin ediyorum."

Karan'ın kaynar suyla duş almak gibi bir takıntısı vardı ve yaz kış bu böyleydi.

Elimdeki son tişörtümü de katlayıp rafa yerleştirdim ve dolap kapaklarını kapattım. "Neredeyse sabah olacak. Sen yarın hastaneye gitmeyecek misin?"

"İstanbul'a tayinimi istemiştim tekrar. Onaylanırsa oraya geri dönmem gerekebilir. Sen muhtemelen çocuklar için burada kalacaksın."

"Ayşıl bana çok sinirli. Alaz zaten neyin ne olduğunu kavrayabilecek bir yaşta değil. Daha görüş günleri kesinleşmedi. O yüzden kalmam sanırım."

"Müziğe geri dönecek misin?"

"Bilmiyorum. Yeniden orkestra toplamam gerekecek. Ve orkestranın gereksinimlerini karşılayabilecek maddi imkanım şu an için yok. Playback sahne almak da benim karakterime ters. Bir süre dönmem diye düşünüyorum."

"Nasıl yani?"

Üzerini değiştirip yatağa oturdu.

"Müzik camiasının sahne arkası biraz karmaşıktır. Sen bir mekanda sahne alırsın ama bu sahnenin gelirlerinin büyük bir kısmı organizatör ve mekan arasında dağıtılır. Geri kalan da sanatçı eğer evliyse ve işi eşiyle birlikte yapıyorsa ikisinin adına açılan ortak banka hesabına havale edilir. Ve olası bir boşanma durumunda taraflardan birinin kendi payına düşen miktarı çekebilmesi için önce kızlık soyadına dönmesi ya da yeniden evlenmesi gerekir."

"Yani ortada bir para var ve sen buna şu an için dokunamıyorsun?"

"Evet."

"Klinik peki, oranın gelirleri kime gidiyor?"

"Bir kısmı hastalar için kullanılıyor kadro maaşları v.s döner sermaye yani."

Bir süre ikimizde konuşmadık. Sonra Karan, "Teyzenle hiç görüştün mü?" Diye sordu.

"Akıl hastanesinden çıktıktan sonra yürüyen ölü gibiydim. Etrafımda akıp giden bir hayat vardı ama ben olduğum yerde kalmış gibiydim. Tekrar sınava girmem gerekiyordu. Aslına bakarsan üniversite yükünü kaldırmayı bırak kolumu kaldıracak enerjim yoktu ama o evden çıkmak zorundaydım. O sokaktan kaçmak zorundaydım. Kazandığım sene okula kayıt için gitmiştim eve geldim bütün eşyalarım kapının önündeydi. Hiçbir şey demedim. Elimde iki valiz dolusu kıyafetle KYK bursu çıkana kadar Pelin'in yanında kaldım. Bir daha da teyzemi görmedim zaten."

"Teyzenlere neden benden bahsetmedin?"

"Çünkü eğer anlatırsam ilk fırsatta seni köşeye sıkıştırıp benimle evlenmen için başının etini yiyecekti. Benim zaten üniversiteden tek beklentim yurda yerleşip o evden kurtulmak ve bitirdikten sonra güvenebileceğim bir dalımın olmasıydı. Ama senin için öyle değildi."