Hedef

Ödeşiriz

Uzay ile kahvaltı masasına oturduğumuzda gülümseyerek "Günaydın." dedim. Odada tanımadığım bir adam daha vardı.

"Günaydın, gece rahat uyudunuz mu?" diye soran Ayşen Hanım'a "Evet, sağ olun." dedim. 

Uzay bana fısıldayarak "Gece yerde yatmana izin vermeyip yatağa ,yanıma, yatırdım diyedir." deyince masanın altından bacağını çimdikledim. 

Uzay acıyla bana bakarken ona tebessüm ettim. 

"Bakın size bir sürü şey hazırlattım. Bol bol yiyin." diyen Ayşen Hanım ile Nurefşan "Yenge değerini bil." dedi. 

Ayşen Hanım, Nurefşan'ı dürterken bu duruma güldüm. 

"Begüm, seni en yakın arkadaşım ile tanıştırayım. Alp." diyen Uzay ile adama baktım ve "Tanıştığıma memnun oldum." dedim. 

"Ben de yenge. Daha önce tanışmamış olmamız kırdı." diyen Alp'a "Öyle olması gerekti." dedim ve bir dilim peynir yedim.

"Olsun yenge. Siz de yeğen yaptığınızda ilk bana dersiniz, ödeşiriz." diyen Alp ile yediğim peynir boğazımda kaldı. 

Uzay hızla sürahideki suyu bardağa boşaltıp bana verdiğinde hızlıca içtim. 

Derin bir nefes verirken Uzay, Alp'a "Öyle denir mi oğlum? Az dediklerine dikkat et." dedi. 

"Yine de yeğen istiyorum." diyen Alp'in üzerine Nurefşan da "Ben de istiyorum." deyince yakında Uzay'ın ölecek olduğunu bildiğimden ses çıkarmadım. 

İlk kez böyle hedefimin ailesinin içine girmiştim. Uzay öldüğünde hissedeceklerini ve yaşayacaklarını bilmek canımı sıkmıştı. 

Hedefim ile bu kadar yakınlaşmam istenmesi saçmalıktı!

Telefonum çalmaya başladığında arayana baktım. Patrondu. 

"Buna bakmam lazım, müsaadeniz ile." dedim ve ayağa kalkıp yemek odasından çıktım. 

Telefonu açtım ve kulağıma götürdüm. "Efendim patron."

"Sana bugün öldürmen için bir adamın dosyasını attım. Bugün içerisinde işini hallet." dedi.

"Tabii efendim." dedim. 

"Uzay Karaay işi nasıl gidiyor?" diye sordu.

"O da tüm aile fertleri de bana güvendi, sorun yok." dedim. 

"Tamam. Onu da çok geç olmadan hallet."