Hedef

Özleyeceğim

Valizime bakarken "Sanırım bu kadar." diye mırıldandım.

"Galiba öyle." diyen Uzay'a baktım ve "Vedalaşsak mı?" diye sordum.

"Seni özleyeceğim kadın." diyerek bana sarılan Uzay'a gülümseyerek "Ben de seni adam." dedim.

"Buralardan kaçsak, bizi bulamayacakları bir yere gitsek. Sen, ben ve belki de yapacağımız çocuklarımız ile mutlu olsak, olmaz mı?" diye sordu Uzay.

"Hadi kendimize bunu yaptık, kaçarak, her an tetikte, rahat olmayarak yaşadık diyelim. Çocuk yapacak olsak onlar tehlikeye girecek. Hem artık rahat etmek istiyorum, lütfen anla beni." dedim.

Uzay bana tebessüm ederek "İstediğin gibi olsun. Sen hep buradasın ,kalbimdesin, unutma." dedi.

"Sen de öylesin." dedim acıyla.

Kapının çalması ile Uzay kapıyı açtı ve gelenlere baktı.

"Hoş geldiniz." diyen Uzay ile gelenlere baktım. Alp ve Nurefşan...

Zoraki bir tebessüm ile "Hoş geldiniz." dedim.

Nurefşan hızla bana sarıldı ve "Yenge gitmesen olmaz mı?" diye sordu.

"Üzgünüm Nurefşan ama bunlar zorunlu." dedim.

Nurefşan dolan gözler ile benden ayrılırken Alp "Şimdi ne yapacaksın?" diye sordu.

"Gitmeyi planlıyordum." dedim.

"Nereye gideceksin bilmiyorum ama seni ben bırakayım." diyen Alp'in üzerine Uzay "Bana izin vermiyorsun, Alp götürsün bari." dedi.

"İyi bakalım, öyle olsun." dedim.

Uzay'a son kez baktım ve "İlaçlarını kullan Uzay Karaay." dedim.

"Sen de kendini öldürtme, yeter Begüm Karaay." diyen Uzay'dan kalan birkaç şeyden biriydi bu soyadı.

Durdukça işin zorlaştığını fark etmemin üzerine Alp'e "Gidelim." dedim.

Alp benim için valizimi aldığında evden çıktım.

"Arabam hemen yan tarafta." diyen Alp'in üzerine "Tamam." dedim.

"Seninle bir şey konuşmak istiyorum." diyen Alp'e döndüm ve "Seni dinliyorum." dedim.

"Arabaya geçsek iyi olur." demesi ile merakımı bir kenara bırakıp "Tamam, geçelim." dedim.